XBW

Op dinsdag 18 juli was Xboxworld te gast bij Bethesda te Eindhoven voor een wel heel speciale speelsessie… Wij mochten namelijk speciaal voor jullie de nieuwe demo van Wolfenstein 2 testen én mochten een interview afleggen met senior game designer Arcade van MachineGames. Hoe ons dit beviel? Dat lees je natuurlijk hier!

The old and new

Na een warm welkom op het kantoor, werd mij uitgelegd dat de demo uit twee delen bestond. Zo had ik toegang tot de inmiddels bekende E3-demo én een nieuwe demo, die zich afspeelt in het befaamde gebied van de Amerikaanse stad Roswell. Twee demo’s om uit te proberen dus en daar had ik zeker  zin in.

I’m on a boat

De E3-demo begint op het moment dat BJ wakker wordt uit een maandenlange coma, na het einde van Wolfenstein: The New Order. Na het verslaan van General Deathshead heeft het verzet je ternauwernood weten te redden, maar dit is wel ten koste van je mobiliteit gegaan. Wanneer de nazi’s onder leiding van Fraue Engel de boot van het verzet waar jij je op bevindt aanvallen, zul je echter wel de wapens op moeten pakken. BJ kan tijdens deze sectie van het spel zijn benen echter niet gebruiken en daarom moet je in een rolstoel een flinke dosis nazi’s afknallen. Spelers van het eerste deel zullen een hoop bekenden tegenkomen, dus heb je het eerste deel gespeeld, dan zul je daar zeker voor worden beloond.

Wat mij gelijk al op viel in deze demo, is dat je nu je gehele lichaam kunt zien. Dit zorgt ervoor dat je heel erg het gevoel krijgt dat je personage zich echt in de wereld bevindt en het is dan ook een genot om te zien hoe het spel rekening houdt met alle voorwerpen waar je eventueel tegenaan kunt lopen. Het feit dat je in een rolstoel zit, maakt dit gegeven nog interessanter, daar de ontwikkelaars aparte animaties hebben moeten maken, speciaal voor deze sectie.

Mein leben!

Enfin, we moeten flink wat geweld gebruiken en het is fijn om te zien dat de wapens die je kunt gebruiken, nog even gevarieerd aanvoelen als in het eerste deel. Wapens hebben ook een duidelijke terugslag die uniek is per wapen, waardoor ieder wapen daadwerkelijk anders aanvoelt, zodat je er op los zult experimenteren. Nieuw in deze demo waren de SMG’s, een mini-variant van de machinegeweren uit het eerste deel en jongens, wat waren dit een stel monsters om te gebruiken!

 

Ik zeg niet dat het aliens zijn, maar…

De echte pret begon daarentegen toen ik bij de Roswell demo was aangekomen. De opzet van deze missie is als volgt: In het kleine stadje Roswell is de nazitop bijeengekomen voor de een of andere mysterieuze reden. Op dit moment werkt BJ al samen met het Amerikaanse verzet en krijgt hij de opdracht om een draagbare nuke mee te nemen, om zo de hele boel aan gort te blazen. Deze nuke is vermomd als een brandblusser, want voordat je het terrein kunt infiltreren, zul je eerst incognito als brandweerman contact moeten maken met je contactpersoon.

Je krijgt dan de kans om als vermomde BJ het stadje te verkennen. MachineGames is helemaal losgegaan met het wat-als scenario en laat ons een Amerika in de jaren zestig zien dat steeds meer een nazistisch karakter krijgt, maar ook dat typische Grease-achtige gevoel geeft. Aan het begin van dit level krijg je de mogelijkheid om het stadje te verkennen en hierbij kun je je ogen de kost geven. Wie ook wel The Man in the High Castle kijkt, weet wat hij verwachten kan.

Als je even later je contactpersoon gevonden hebt in een typisch Amerikaanse diner dreigt de operatie faliekant te mislukken, wanneer een Duitse officier doorheeft dat jij de beruchte ‘Terror Billy’ bent, gezocht door het gehele Derde Rijk. Je contactpersoon weet je echter op het nippertje te redden en na een nogal hoog aluminiumhoedjes-achtig gesprek met deze man, wordt je naar de geheime faciliteit onder Roswell gestuurd.

Schieten, sluipen en nog meer schieten

Tijdens je infiltratie zul je merken dat de basis gameplay van Wolfenstein 2 hetzelfde werkt als in The New Order. Je zult ofwel in veel vuurgevechten belanden, ofwel zul je moeten proberen om zo stil mogelijk te zijn en geruisloos officieren uit te schakelen. Dit werkt nog altijd even goed als in het eerste deel, maar met name tijdens de vuurgevechten merkte ik hoezeer MachineGames aan de gameplay heeft gesleuteld.

Zo kun je nu vrijwel elk wapen dual-wielden, waardoor je helemaal los kunt gaan met je volledige arsenaal. Dit arsenaal kun je net als in het eerste deel ook upgraden, want de perks zijn terug van weggeweest. Deze ontvang je natuurlijk als beloning voor bepaalde handelingen die je uitvoert en hoe meer perks je vrijspeelt, hoe krachtiger jij als BJ wordt.

Oude bekenden, nieuwe dreigingen

Natuurlijk zijn de officieren, de gewone voetsoldaten én de übersoldaten weer van de partij. Eén van de nieuwe vijanden die ik mocht ontmoeten was een heuse killer robot, bijna een Terminator zou je haast kunnen zeggen. Deze zijn razendsnel tijdens gevechten en hebben een vrij krachtig machinegeweer dat ze gebruiken om je het leven zuur te maken. Zeker op hogere moeilijkheidsgraden zullen deze vijanden je flink lastig vallen en zul je al je vaardigheden als gamer uit de kast moeten halen.

Collectibles? Jawohl!

Wat zou een Wolfenstein spel echter zijn zonder een flinke dosis collectibles? Het is wederom feest voor de verzamelaars onder ons en men kan flink aan de slag gaan met het verkennen en ontdekken van alle kleine hoeken en gaten van het spel. Je zult wederom brieven, goud en enigma codes kunnen verzamelen, dus voor al mijn mede ocd-gamers heb ik goed nieuws.

Prachtige grafische mogelijkheden en kunststijl

Ook valt op dat MachineGames alle kracht uit de id-Tech 5 engine perst, want vrijwel alles weet een enorme indruk achter te laten. De framerate blijft lekker soepel op de zestig frames per seconde steken, textures ogen altijd uniek en zelfs in kleine, gesloten omgevingen kijk je je ogen nog uit naar alle details en het gebruik van licht. Ik ben heel erg benieuwd naar de uiteindelijke versie van het spel, maar vooralsnog kan ik zeggen dat ze met dit spel een heuse grafische krachtpatser hebben gemaakt.

Conclusie

Deze demo smaakte zeker naar meer! Ik was bijzonder onder de indruk van de gameplay, de grafische mogelijkheden van het spel en het verhaal dat zich goed lijkt te ontvouwen. Waar ik bij The New Order al het gevoel kreeg in een door nazi’s bezette wereld te zijn beland, heb ik dat bij The New Colossus al helemaal het gevoel. Uiteindelijk komt het er natuurlijk op aan wat het gehele spel zal bieden, maar als MachineGames dit niveau weet vast te houden, dan komt het zeker goed met Wolfenstein 2. Ik kijk er in ieder geval zeker naar uit om weer met BJ aan de slag te mogen in oktober.