Joeri Tits | zaterdag 10 Feb 2018, 11:05

Het verhaal van een jongen en zijn knuffel; lees hier de recensie van Albert & Otto: The Adventure Begins!

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Bekende, maar leuke stijl
  • Sterke soundtrack
  • Verschillende episodes
  • Niet bijster origineel
  • Verhaal komt nog niet van de grond
  • Wat bugs

Het begin van het jaar staat nooit vol met grote titels. Dat maakt de periode eigenlijk best interessant. Hierdoor hebben we meer tijd om ons te verdiepen in indietitels. Regelmatig kom je hier wel eens een pareltje tegen. Een van die pareltjes, misschien zelfs hét kroonjuweel der indies, is het in 2010 verschenen Limbo. Deze titel was zo een succes dat er al snel gelijkaardige titels op de markt kwamen. Zelfs tot op heden, want Albert & Otto: The Adventure Begins heeft er verdomd veel van weg. Of het avontuur van Albert en Otto ook voor zo'n toptitel zorgt, lezen jullie in onze recensie.

REVIEW

Plezier en variatie met je kleine knuffeldier

Albert & Otto: The Adventure Begins lijkt visueel dus erg op Limbo. Dit houdt bijgevolg in dat hij gebruik maakt van die prachtige strakke zwart-witstijl. Quasi het enige kleurrijke dat je gaat tegenkomen, is je rode knuffeldierkonijntje Otto. Samen met Otto ga je, als Albert, op zoek naar een mysterieus meisje. Inderdaad, net zoals in Limbo. Je zoektocht vindt ditmaal niet plaats in een akelig bos, maar in het Duitsland van eind jaren dertig, waar men zich aan het opmaken is voor de Tweede Wereldoorlog. Dit zorgt voor hetzelfde gruwelijk sfeertje dat we kennen uit Limbo. Al voel je je in Albert & Otto duidelijk minder kwetsbaar. Dit is volledig te danken aan je vriendje Otto. Deze bunny zorgt er voor dat je gebruik kunt maken van magische krachten. De powers zijn niet echt uniek, maar zorgen wel voor voldoende variatie in de gameplay. Zo kun je bijvoorbeeld dankzij het knuffeldier dubbel zo hoog springen, elektriciteitsschakelaars aanzetten of kun je voorwerpen verplaatsen door middel van telekinese. Dit zorgt ervoor dat de 2D platformer een zeer divers aanbod aan puzzels kan aanbieden. Om dan een laatste keer te vergelijken met Limbo, gaat het in deze titel wel meer om de puzzels dan om de beleving.

Kleine bugs en kleine frustraties met je kleine knuffeldier

Toch zorgt de variatie aan puzzels af en toe voor frustraties. Dit komt vooral door bepaalde factoren in de besturing. Sowieso kennen enkele facetten van de besturing geen logisch knoppengebruik of werken ze gewoon niet naar behoren. Zo is schieten in deze 2D-platformer net niet nauwkeurig genoeg om aangenaam te zijn. Hetzelfde geldt voor de magische telekinetische krachten. De ene keer sta je langs een voorwerp en werkte het niet. De andere keer drukte je even te lang waardoor je het voorwerp meteen weggooide.

Toch zijn deze vreemde kronkels in de besturing niet het grootste probleem, je bent het namelijk snel gewoon. Het grootste probleem zijn de kleine bugs die, zeker in het begin, wat te vaak optreden. Het grootste voorbeeld is de eerste bossfight. Hierbij moet Otto op drukvloerplaten leggen zodat er een rotsstuk op het hoofd van de gigantische robot kan vallen. Het heeft mij eventjes de tijd gekost om door te hebben dat ik dit al springend moest doen. Toen ik hem eindelijk verslagen had, dacht ik misschien dat dit altijd nodig is, maar toen ik zulke platen opnieuw tegenkwam, was dit opeens niet meer nodig. Daarnaast had ik af en toe het probleem dat mijn personage niet meer kon springen nadat ik opnieuw moest beginnen. Een ander klein nadeel is het feit dat je soms niet weet welke reactie je van de vijand of de omgeving kan verwachten. Vooral bij de baasgevechten had je soms het probleem dat je eigenlijk op voorhand al een keertje moest sterven om te weten wat er gaat gebeuren. Natuurlijk is dit nog met andere games ook het geval en zorgt dit voor een extra graadje pittigheid, maar bij sommige stukken was dit gewoon vervelend.

Limbo en Little Nightmares

De grafische stijl hoeft weinig uitleg te krijgen. De stijl is niet meer bijster uniek, maar nog steeds erg gaaf. Daarnaast kent het game leuke dynamische achtergronden. Schiet je een raaf dood, dan kun je eventjes later op de achtergrond een veer zien neerdalen. Daarnaast is de achtergrond soms gewoon een verplicht hulpmiddeltje van je puzzel. Ook de audio van Otto & Albert is geweldig. De ontwikkelaar weet met gerichte geluidjes de spanning op te drijven op de juiste momenten en doet me erg denken aan de audio van Little Nightmares. Dat is trouwens niet de enige reden om te verwijzen naar de leukste puzzel-platformer van vorig jaar. Ook onder andere de schapen in Otto & Albert doen denken aan de “Tim Burton”-stijl van Little Nightmares. Deze arme schaapjes zorgen trouwens voor de grappige noot tussen de spannende momenten door. Of je ze nu gebruikt als lokaas voor de piranha's of je ze laat branden als een marshmallow, ze zorgen, zonder twijfel, voor de leukste momenten van het game.

Conclusie

Otto & Albert: The Adventure Begins blinkt niet echt uit van de originaliteit. Het lijkt enorm veel op Limbo en doet geen dingen die we nog niet gezien hebben. Jammer genoeg laat het game enkele steken vallen met wat vervelende bugs. Toch heb ik een leuke tijd beleefd tijdens de drie uur dat het game duurt. Dit lijkt wat kort, maar de prijs is ook navenant. Het verhaal is niet bijster origineel, al lijkt het verhaal pas na het einde van het game te beginnen. De ontwikkelaar wil namelijk 4 episodes in de reeks uitbrengen. Dit is volgens mij een goede keuze, aangezien ze zich op deze manier onderscheiden van de vele games in dezelfde grafische stijl. Laat episode 2 maar komen!

Reacties

Login of registreer om te reageren.

Albert & Otto: The Adventure Begins

  • Genre Puzzle-Platformer
  • Release 11 januari 2018
  • Dev K Bros Games
  • Pub K Bros Games
  • Consoles Xbox One, Playstation 4, Microsoft Windows, OS X, Android

Gerelateerd