Beast Quest

Casper Egas | donderdag 12 Apr 2018, 21:07

Beast Quest, een fantasy game voor de jeugd. Lees hier de review!

Review

Rating 4/10
User rating 0/10
  • Best onderhoudend
  • Muziek is aardig
  • Weinig responsieve besturing
  • Grafisch zeer lelijk
  • Zeer slecht afgewerkt
  • Extreem makkelijk
  • Heel slechte stemmen

Titan Quest of Dragon Quest? Nee het is Beast Quest! Voor mij was de gelijk genaamde fantasy kinderboekenserie niet bekend. Dit spel is zeer losjes gebaseerd op vier van de oorspronkelijke zes boeken uit 2007. De boekenserie loopt nog steeds door en is een groot commercieel succes. Deze budgetgame is dan ook bedoeld voor kinderen die van deze boeken houden. Zie het als een soort avonturenrollenspel voor beginners.

Review

Het verhaal draait om Tom, wiens vader een legendarische Beast Master was en spoorloos is verdwenen. Een goedaardige tovenaar komt op een dag naar Tom, om hem te rekruteren als nieuwe held. De vier epische monsters (draak, reus, sneeuwmonster en feniks) zijn namelijk door een kwaadaardige tovenaar betoverd en vormen een bedreiging voor de wereld. Tom is nog maar een kind, maar wordt toch ridder en gaat op Beast Quest.

Van mobiele game naar Xbox One game

Beast Quest was voorheen een mobiele game en is nu flink aangepast voor de Xbox One (en PS4). Toch is deze overzetting kennelijk niet heel succesvol geweest. Het spel ziet er namelijk grotendeels erg lelijk uit. Enkele dorpen zien er nog redelijk uit en de belichting gaat er ook mee door, maar de rest is ver beneden niveau. De resolutie is laag, texturen zijn simpel en herhalen vaak, personages zijn lelijk (vooral de haren) en lijken erg op elkaar en de omgevingen zijn cliché en weinig uniek. Dit alles kan niet voorkomen dat het spel zelfs op een Xbox One X (die niets extra’s toevoegt) af en toe vertraagt. De afwerking van het spel lijkt steeds slechter te worden wanneer je verder in het spel komt. Het is geen uitzondering als er bomen of rotsen in de lucht zweven of half in elkaar zijn geplaatst. Ook seaming, dat vooral op de PSOne vaak te zien was is hier veelvuldig aanwezig; je ziet dan naden tussen polygonen.

Muzikaal is het spel niet gek. De muziek past goed bij een fantasy avonturenspel, maar is wat veel naar de achtergrond gemixt. Geluidseffecten zijn simpel en de stemmen zijn vreselijk. Waar heeft Maximum Games deze stemacteurs opgevist? Zelfs het hoofdpersonage klinkt verschrikkelijk. Soms lopen er ook stemmen door elkaar en hebben dorpelingen geen audio. De uitroepen van Tom na gevechten vallen ook erg in herhaling. Hij noemt spinnen zelfs “insect creatures”, wat natuurlijk onjuist is.

Toch maar op avontuur

Ondanks dit alles ben ik toch op avontuur gegaan en heb ik het spel in een slordige acht uur uitgespeeld. Het spel is extreem makkelijk en dus een stuk geschikter voor kinderen, dan voor volwassenen. Een uitdaging zal je niet krijgen. Het begin van het spel is nog het moeilijkste, zodra je jouw vaardigheden kunt opwaarderen word je effectief onoverwinnelijk. Ik ben dan ook nooit doodgegaan.

Beast Quest werkt als volgt: er is een enigszins open wereld, die meer een slang door het landschap is. Deze brengt je over graslanden, door bossen, door ijslandschappen, door de bergen en over een vulkaan. Weinig creatieve omgevingen dus, net als de eerder genoemde bazen. Tussendoor kom je een aantal, vaak herhalende tegenstanders tegen. Deze bevecht je in speciale gevechtsscenes. Hierin kun je opzij stappen (vrijwel nooit nodig), kun je aanvallen met lichte en zware aanvallen en kun je blokkeren of wegduiken. Later kun je ook speciale magische vaardigheden gebruiken en kun je bondgenoten oproepen. Dat laatste is in feite een soort instant kill. Deze gevechtsmechaniek is op zich wel leuk, maar door de zeer lage moeilijkheidsgraad en traag reagerende besturing komt het niet uit de verf. Een bizar detail was dat bij de eindbaas van het spel, mijn bondgenoten door een bergstorting Tom kwijt waren geraakt. Ze riepen nog dat ik de baas alleen zal moeten verslaan. Eenmaal bij Epos de feniks bleek ik echter mijn bondgenoten gewoon op te kunnen roepen en was ze in een keer verslagen.

Dorpelingen vragen Tom om allerlei gunsten. Deze simpele queesten zijn prima te combineren met het hoofdverhaal en voegen wat afwisseling toe. Vaak heeft het spel een komische ondertoon. Zo moet je bijvoorbeeld een steen die iemand als huisdier houdt langs alle toeristische sites brengen. Veel van de missies zijn te vinden met behulp van een kruimelspoor, maar die is zeker niet altijd betrouwbaar en wijst soms letterlijk naar een muur. Bij de laatste missies is het spoor zelfs helemaal uitgeschakeld en moet je dus zelf zoeken. De omgevingen zijn verwarrend, waardoor het vaak best een gepuzzel is om de goede monsters en objecten te vinden. Het helpt hierbij niet dat er regelmatig platformstukken zijn en Tom springt alsof hij op de maan rondloopt. Erger is dat er een flinke vertraging zit tussen het drukken van de springknop en het daadwerkelijke springen. Ik ben talloze keren in afgronden gevallen, met een piepklein beetje schade als gevolg. Vreemd is wel dat het spel je soms doodleuk opnieuw boven het gat neerzet.

Conclusie

Beast Quest moet wel een vreselijk spel zijn als je dit allemaal leest. Vreemd genoeg is dit niet zo. Ik vind het spel best onderhoudend. Het kostte mij geen enkele moeite om een paar uur op rij door te blijven spelen. Er is dus best wat plezier uit het spel te halen. Dit is denk ik nog meer het geval als je Beast Quest je eerste avonturenspel is en je een jaar of tien bent. Ik denk echter dat in de huidige tijd, ook kinderen liever een van de grote namen uit de gamewereld spelen, dan dat ze aan de slag gaan met een wat matige RPG.

Gespeeld op de Xbox One X

Reacties

Login of registreer om te reageren.