Peter Walthuis | maandag 26 Dec 2016, 22:00

Top-down bommen gooien, explosies ontwijken en in chaos veroorzaken in multiplayer? Waar ken ik dat van...

Bommen, bommen en nog meer bommen. Bommen voor jou, bommen voor mij, bommen om te gooien en bommen om te schoppen. Overal bommen en allemaal te vinden in Bomberma.... ehr, Bombing Busters natuuurlijk.

De introductie verwijst er al naar, ja dit spel is zeer duidelijk een Bomberman kloon. Je ziet het aan de spelmodi, de verschillende power-ups in zowel gebruik als uiterlijk, het doet allemaal erg denken aan Bomberman. Net als in Bomberman: meer bommen, extra krachtig, groter bereik, enzovoorts. Dus met andere woorden: als je ooit in je leven Bomberman hebt gespeeld, dan weet je wat je kunt verwachten met deze titel. Bij het uitblijven van een 'echte' Bomberman vind ik de gelijkenissen in dit geval niet zo heel erg. En als het uitmondt in een leuk spel, des te beter.

Bomberman / Bombing Busters

Spijtig genoeg is het alleen zo dat dit spel ongeveer net zo veel goed als fout doet. Het is zeker niet de (spirituele?) opvolger van Bomberman die we wel kunnen gebruiken. Eén van de grootste manco's aan deze titel is wel de zeer gelimiteerde multiplayer. Maximaal vier spelers, aangevuld met nog vier AI-tegenstanders kunnen tegen elkaar spelen op maar zes maps. Er zijn wat aanpassingen mogelijk, zoals wel of niet negatieve power-ups of het aloude virus, maar dat is het dan wel. Geen optie om het speelveld aan te passen, geen opties om te beginnen met een aantal power-ups. Juist dergelijke opties maakten van Bomberman in mijn ogen een leuke multiplayer titel. Vroeger, heel vroeger had ik met maten potjes Bomberman waarin we begonnen met maximale power-ups, in een veld zonder opblaasbare blokjes. Complete chaos en potjes van soms maar een paar seconden, maar oh zo lollig. Dergelijke modificaties aan de multiplayer zou ook nu nog gewenst zijn. Alleen zijn het in het geval van Bombing Busters eigenlijk alleen maar wat basis aanpassingen. Neemt niet weg dat Bombing Busters nog steeds leuk kan zijn met vier spelers, acht inclusief de AI. Een wat grote bank is dan wel een vereiste, want er is geen online multiplayer. Misschien ook niet helemaal van deze tijd.

Naast multiplayer heeft Bombing Busters ook een uitdagende singleplayer. Deze volgt een simpel verhaal waarin je een door Dr. Wallow voor zijn destructieve doeleinden gecreëerde robot bestuurd door vijf verschillende werelden. Je komt een aantal soorten vijanden tegen die verschillend reageren op de robot. Sommige proberen te schuilen voor de bommen die je neerlegt, andere vallen wat actiever aan en weer anderen kunnen een projectiel afschieten. Na vijf maps gespeeld te hebben in elke wereld moet je het opnemen tegen een eindbaas, welk een leuke toevoeging is. Deze kennen ook weer verschillende aanvalspatronen.

Bij zowel de vijanden als de bazen speelt echter één groot probleem parten. De locatie van power-ups en ook van vijanden is uiteraard willekeurig. Dit kan er echter toe leiden dat je een ronde begint, geen power-up krijgt, een beetje in een hoek zit, maar wel met twee vijanden die de speler makkelijk in dat hoekje vast kan zetten. De willekeur van power-ups hoort wel bij dit type spel, maar ironisch genoeg juist doordat de vijanden in de SP wat slimmer zijn en niet door hun eigen aanvallen dood kunnen (in tegenstelling tot de AI in de multiplayer) treedt dit probleem op. Bij bazen zijn er vaste power-ups die wanneer de ronde begint in de map liggen. Soms dichtbij, soms ver weg, hierdoor kan het zijn dat een baas al een aanval kan doen voordat je bij een vitale power-up bent. Veel liever had ik gezien dat in het geval van de eindbazen je al in het bezit bent van de power-ups, wanneer de ronde begint.

Vuur en ijs

Grafisch is het koddig maar wel een beetje standaard. Vooral in het uiterlijk van de verschillende werelden. Thema's als vuur, ijs en dergelijke hebben we heel vaak gezien. Het grappige robotje waarmee je speelt iets groter is dan de blokjes, waardoor precieze positionering om je eigen explosies te ontwijken even wennen is, maar daarna is dat eigenlijk geen probleem meer. Het geluid is redelijk in orde waarin alleen de herhalende muziek echt negatief naar voren komt. De deuntjes zelf zijn prima, er zijn er alleen te weinig. Enigszins wordt dit in de singleplayer gecompenseerd door de soms grappige opmerkingen van Dr. Wallow.

Conclusie

Charmant, maar niet uitmuntend. Dat is een goede beschrijving voor dit spel. Er zitten zeker wat leuke dingen in en ik heb mij ook wel vermaakt met dit spel. Het is overduidelijk waar de inspiratie voor deze titel vandaan komt, alleen haalt Bombing Busters helaas niet de kwaliteit van die inspiratie. Nou is dit wel een indie-titel en is de prijs daar ook naar en in dat opzicht biedt het wel waar voor het geld. De singleplayer heeft wat problemen maar is wel uitdagend. De multiplayer is zeker vermakelijk, maar mist opties en heeft geen online. Bombing Busters is een spel wat wel boven het gemiddelde uitkomt maar wat potentie laat liggen. Benieuwd naar een eventuele deel twee ben ik wel.