Casper Egas | vrijdag 16 Mrt 2018, 11:50

Kan Gravel een doorbraak zijn voor de arcade-racers? Lees het hier!

Review

Rating 7/10

User rating 0/10

Op alle vlakken competent
Laagdrempelig plezier
Goed wagenpark

Duur
Blinkt nergens in uit
Generieke muziek

Gespeeld op de Xbox One X

Gravel, dirt, mud, sand, pavement, tarmac, snow, ice, het hadden allemaal namen kunnen zijn van deze nieuwe game van de bekende ontwikkelaar van racespellen Milestone. Natuurlijk is Gravel een verwijzing naar het grind waar veelvuldig op wordt gereden en is het spel niet toevallig een soort DIRT, de bekende serie van Codemasters. Gravel is ook een rallyracer die de nadruk legt op spektakel en afwisseling, en niet zozeer op realisme. Toch wordt de werkelijkheid, net als in de DIRT-serie niet totaal overboord gegooid. Is dit een geslaagde rip-off, of een slechte kopie van het origineel?

REVIEW

Over the top Amerikaans?

Milestone heeft getracht een over the top, wat schreeuwende presentatie neer te zetten. Je kunt echter zien dat dit gedaan is door Italianen en dat die toch niet helemaal hetzelfde gevoel voor dit soort dingen hebben als Amerikanen. Het spel wordt gebracht als een deel van een fictieve racezender die zelf parkoersen over de hele wereld uitzet. Een wat oubollige Britse presentator leidt alle races in en doet een korte nabeschouwing. Dit is op zich oké, al valt hij vaak in herhaling en is de woordkeuze op zijn minst opvallend. Wie beschrijft een spannende race bijvoorbeeld met het woord 'tussles', dat zoiets als bakkeleien betekent?

De carrière bestaat uit zestien episodes met elk een stuk of vijf races en daar tussenin zitten nog een aantal bazen waar je een-op-een moet rijden. De bazen zijn acteurs die stoer in de camera kijken, maar nooit iets zeggen of doen. Races variëren van gewone rondjes op een parkoers, door de natuur met behulp van checkpoints, time trials, afvalraces en de niet erg geslaagde smash-up. Deze laatste modus laat je op tijd over een baan rijden die vol borden staat. Deze springen op het laatste moment op een groene pijl of een rood kruis. Beuk door de pijlen en je kan snel door, maar ram je de kruizen, dan rem je sterk af. Alleen met de in-car view kon ik de borden op tijd zien en daardoor kwam ik nooit echt lekker in the flow. De afwisseling tussen racetypen wordt verder versterkt door de afwisseling tussen raceklassen. Je rijdt altijd met bestaande rallywagens, die soms modern zijn, maar vaak ook de meest legendarische klassiekers bevatten. De keuze is groot en vrijwel alle toppers zijn aanwezig. Ook besturen de auto’s merkbaar anders.

Na een slordige tien uur ben je wel door de carrière heen en blijft er niet heel veel meer over. Er is een (moeilijke) wekelijkse uitdaging en natuurlijk kun je jouw tijden nog aanscherpen of losse races rijden. Daarnaast kun je nog online racen. Online waren wel een handvol mensen te vinden, maar echt heel spannend werd het nooit. Ik won vrijwel alles en voor mij voegde het weinig aan het spel toe. Naast de eerder genoemde racetypen is er online ook nog capture the flag en een soort king of the hill, maar deze modi kwamen mijns inziens niet echt uit de verf.

Terugkeer van de spectaculaire arcade-racers?

De besturing van Gravel is lang niet slecht. Het is makkelijk op te pikken en niet zo oppervlakkig dat het snel verveelt. Er is gekozen voor een mix tussen arcadestijl, SEGA Rally-achtige controles en de ietwat naar simulatie leunende besturing van de rallyspellen van Milestone en de DIRT-spellen van Codemasters. Persoonlijk vind ik dat het spel een stuk leuker wordt als je de ‘driving aids’ uitzet of sterk verlaagt. Driving aids klinkt als iets zeer onprettigs en dat is het in dit geval ook. Zonder tractiecontrole ervaar je namelijk het gevoel van rijden op grind, sneeuw, modder, zand en door het water veel beter dan met alle hulpmiddelen aan. Je kunt echt glijden door de bochten en voelt de grip op een stuk asfalt terugkeren. Wees niet bang dat het spel te moeilijk wordt, want het blijft altijd toegankelijk. Het spel is ideaal voor laagdrempelig plezier. Neem bijvoorbeeld het schademodel; je moet echt je best doen om de auto zo te beschadigen dat hij merkbaar slechter rijdt.

De parkoersen geven een echte arcade feeling. Ze zijn groots, spectaculair en zitten vol gestrande schepen, watervallen, weidse bossen en vrijwel oneindige woestijnen. Ze variëren van technisch tot zeer snel, met grote sprongen en stukken die over het strand of half door het water moeten worden gereden. Het spel doet heel wat echte landen aan en weet zo de omgevingen zeer goed af te wisselen, al moet gezegd worden dat de ontwikkelaar zichtbaar weinig verstand heeft gehad van de natuur. Watervallen eindigen in het niets, water stroomt op een onlogische manier en bergen en boven zijn vreemd geplaatst.

Toch allemaal net niet?

Wat mij opvalt aan Gravel is dat het spel voor de volle prijs in de winkels ligt. Dat schept bij mij toch hogere verwachtingen dan bij een budgetgame. Is de twaalf uur die ik in het spel gestoken heb wel genoeg om de prijs te rechtvaardigen? Daarbij, welk kwaliteitsniveau mag je van de graphics en sound verwachten?

Om te beginnen met het geluid; dat gaat er wel mee door, maar gaat zeker niet dat extra stapje verder. De motoren klinken goed, maar het geluid van het grind en het rijden door het water overtuigen niet. Ook de generieke rockmuziek die bij zoveel racespellen te horen is weet de verbeelding niet te raken. Gravel ondersteunt de Xbox One X door de resolutie te verhogen, hogere resolutie texturen toe te voegen en de grafische effecten te verbeteren. Toch is het spel grafisch geen enorm succes. De resolutie is inderdaad scherp en vooral de texturen van de ondergrond en van het water zien er buitengewoon strak uit. Ook de lichtval is soms prachtig, al zou HDR hier nog een schepje bovenop kunnen doen. Je racet op verschillende momenten van de dag en zodra de lampen van de richtingborden op je motorkap reflecteren geeft dat een mooi gevoel. De weidsheid van de omgevingen is ook zeker een pluspunt.

Nadelen zijn echter dat de auto’s er wat gedateerd uitzien. Het detail is beperkt en de materialen ogen onrealistisch. Ook de bomen en toeschouwers zien er niet uit alsof ze in een topspel uit de huidige generatie consoles afkomstig zijn. De resolutie is laag en de herhaling groot. Knippen en plakken is altijd makkelijker dan meer objecten ontwerpen. De illusie blijft het beste overeind in de stedelijke omgevingen. Vooral Las Vegas ziet er gaaf uit. Het feit dat je vlak langs het Mandalay Bay Hotel rijdt, waar vanuit onlangs een grote schietpartij gepleegd is gaf echter wel een wat raar gevoel.

Conclusie

Gravel is een vermakelijk spel dat helaas geen mijlpaal voor het genre is. Het doet alles wat het moet doen, maar gaat niet buiten de bebaande paden. Grafisch is het spel oké, de audio is redelijk, het kampioenschap heeft goede afwisseling en een redelijke lengte en de besturing is alleraardigst. Kortom, een spel voor een budgetprijsje. Helaas zit er geen dergelijk prijsje aan vast en kan ik het spel alleen aanraden voor liefhebbers van het genre. Voor andere mensen zal de verveling denk ik al na één of twee weken toeslaan.

XBW

Review

REVIEW

Over the top Amerikaans?

Terugkeer van de spectaculaire arcade-racers?

Toch allemaal net niet?

Conclusie

Reacties

Gravel

Gerelateerd