Robin Bosman | maandag 24 Nov 2014, 22:41

Vier games voor de prijs van één, dat horen we graag. Maar brengt Halo: The Master Chief Collection ook daadwerkelijk wat nieuws? Lees het in de review!

Review - Halo: The Master Chief Collection (Single Player)

Sinds de release van de Xbox One vliegen de remasters en remakes ons om de oren. Hoewel deze heruitgaven vaak net iets mooier zijn dan het origineel, zijn de toevoegingen vaak op één hand te tellen. The Master Chief Collection valt echter níet in deze categorie. Halo 2 is compleet geremastered, en daarnaast bevat het schijfje alle games uit de legendarische Master Chief saga. Is de collectie de franchise waardig?

Omdat de inhoud van The Master Chief Collection niet voor iedereen even duidelijk is, hier een opsomming; Halo: Combat Evolved Anniversary (dezelfde game als destijds voor de Xbox 360 uitkwam), Halo 2 Anniversary en Halo 3 en 4 in 1080p, draaiend in 60fps. Daarnaast bevat de collectie ook van alle games de multiplayermodi, en alle uitbreidingen. Omdat op het moment van schrijven de multiplayer nog niet of nauwelijks werkte, komt in deze review alleen de singleplayer van het spel aan bod. De multiplayer-recensie volgt dus nog. Het cijfer hierboven is dus alleen voor de singleplayer content.

“Hallo, Halo!”

Het vlaggenschip van The Master Chief Collection is de geremasterde versie van Halo 2. Deze game uit 2004 was tot voor kort alleen te spelen op de eerste Xbox en PC, maar nu dus ook op de nieuwe console van Microsoft. 343 Studios (bekend van Halo 4 en 5) heeft de taak op zich genomen om deze legendarische shooter current-gen klaar te maken, en het resultaat is fantastisch.

Alle tussenfilmpjes uit het origineel zijn door 343 van de grond af opnieuw opgebouwd. Als je Halo 4 hebt gespeeld kun je je misschien wel inbeelden hoe mooi deze filmpjes zijn. De grootsheid die Halo 2 zo goed maakte komt door deze filmpjes nog beter uit de verf. Ook ingame heeft het spel een hard nodige poetsbeurt gekregen. Alle textures zijn vervangen, en op de achtergronden hebben statische backdrops plaatsgemaakt voor indrukwekkende set pieces. Wat het geheel zo bijzonder maakt is de mogelijkheid om tijdens het spelen, en tijdens de tussenfilmpjes met één druk op de knop te wisselen van de graphics van toen, en nu.

Toch merk je als je aan het spelen bent wel dat Halo 2 inmiddels tien jaar oud is. De intelligentie van je mede-mariniers is lachwekkend op sommige momenten, en de originele modellen die voor deze personages zijn gebruikt zien er ondanks de poetsbeurt nog steeds uit als crash-test-dummies. Voor de gameplay maken deze grafische opvallendheden echter weinig uit, want Halo 2: Anniversary speelt heerlijk. Het fijnste van deze collectie is misshien wel dat je meteen na het anticlimactische einde van Halo 2 verder kunt gaan met Halo 3. Als je dit in 2004 had geweten, was je ongetwijfeld stinkend jaloers geweest op je toekomstige zelf.

"Alle textures zijn vervangen, en op de achtergronden hebben statische backdrops plaatsgemaakt voor indrukwekkende set pieces."

Naast de bekende single player campaign, zijn er ook zogenaamde playlists toegevoegd. Deze playlists zijn verzamelingen van soortgelijke verhaalmissies waarin het doel is om zo veel mogelijk punten te halen. Dit voegt de nodige herspeelwaarde toe aan het spel, en het halen van een hogere score dan die van je vrienden geeft bijna beschamend veel voldoening. Laten we onze instinctieve wedijverdrang hier maar de schuld van geven.

Generocity!

Conclusie

Hoewel we deze games van binnen en van buiten kennen, is het een feest om de hele saga weer opnieuw door te spelen, dit keer allemaal op hetzelfde apparaat. Hoewel de multiplayer ervaring compleet ontbreekt op het moment van schrijven, bevat de collectie zoveel content dat je er weken zoet mee kunt zijn. The Master Chief Collection is een voorbeeld voor alle uitgevers die goede games uitmelken door middel van een heruitgave. Een welverdiende pluim dus voor 343 Industries. Houd de frontpage in de gaten voor de multiplayer-recensie.