Jeroen Post | zondag 13 Mrt 2016, 17:00

Een ouderwetse boardgame op je Xbox One? Die is er nu!

Er is op de Xbox One een aardig gebrek aan boardgames. Of specifiek; bordspellen die we niet al 300 keer gezien hebben. Natuurlijk, Monopoly en Risk zijn ook op de Xbox One te krijgen, maar die hebben we al op elk denkbaar platform gezien. De twee heren van RadiationBurn (twee, inderdaad!) moeten zo ongeveer hetzelfde gedacht hebben. Zij besloten om een ouderwets tabletop bordspel te maken, maar dan net even anders. Wat is nu het principe van Living Dungeon?

Het draait allemaal om wat je met je dobbelstenen voor elkaar krijgt. Je krijgt per beurt een aantal dobbelstenen waar verschillende dingen op kunnen staan. Zo kun je een zwaard of pijl-en-boog te zien krijgen, maar ook een simpel voetje waar je 1 hokje mee verder loopt of een soort rotonde-logo waarmee je speelvlakken kunt draaien. Het spel begint met een aantal vlakjes, die het gehele speelveld beslaan. Elk vakje kan er anders uitzien. Denk bijvoorbeeld aan een simpel vierkant met vier openingen of een L-vormig blokje waar dus maar twee aansluitmogelijkheden mee te bedenken zijn. Het is namelijk de bedoeling om de vlakjes zo te draaien dat je een looproute maakt, en bij je doel terecht komt. Dat kan een simpele uitgang zijn, maar ook een doelwit dat je zo snel mogelijk om moet leggen. Onderweg kom je obstakels tegen. Dat varieert van vijanden (simpele soldaatjes of een donker wezen dat je opslokt als je niet uitkijkt) tot aan delen van het speelvlak die ineens naar beneden vallen of wegdraaien.

Onvoorspelbaarheid

Een kwestie van effectief gebruik maken van je dobbelstenen brengt je ver, zou je zeggen. Dat komt eerlijk gezegd wel een beetje terug in het spel, maar het is lang niet altijd zo simpel. De Dungeon speelt namelijk ook mee en kan op veel momenten roet in het eten gooien. De Dungeon Master (die in de single-player modus door de computer wordt bestuurd) kan vlakjes weggooien en draaien, maar ook vijanden manoeuvreren en zelfs laten aanvallen. Onvoorspelbaarheid troef in Living Dungeon. Vaak genoeg is dat geen enkel probleem, het maakt de game wel interessant, maar hier komt het nadeel van dit dobbelsteensysteem naar boven; het hangt veel te vaak van kans af. Tientallen keren een level moeten herspelen omdat je in geen enkele beurt een aanvals-dobbelsteen te zien krijgt en de Dungeon Master die telkens wel krijgt; het kan gebeuren. Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die dit als een uitdaging zien, en dat is natuurlijk prima, maar bij mij kwam het over als een onnatuurlijke manier om de speelduur te verlengen. Bovendien mag je elke keer opnieuw de cutscene bekijken als je een level opnieuw probeert. Enkele keren is dat geen probleem, maar na tien keer kan dit vervelend worden.

De single-player modus is er min of meer om je met de gameplay bekend te maken, of het komt in ieder geval over als een grote tutorial. Aan het begin van elk level krijg je een cutscene waarbij het "verhaal" uit de doeken wordt gedaan. Het verhaal is flinterdun en bestaat eigenlijk alleen maar uit die cutscenes waarbij de figuren uit de game enkele zinnen met elkaar uitwisselen. Het klinkt alsof er voor alle rollen maar twee stemacteurs ingehuurd zijn, die de zinnen vrij futloos ingesproken hebben. Het is niet om aan te horen! Het komt niet overtuigend over. De ontwikkelaars hadden de kosten van de stemacteurs beter bewaard voor een online multiplayer modus.

Multiplayer

Het spel is dan ook het leukst om in multiplayer te spelen, die in dit geval alleen lokaal is. Het is het de bedoeling dat je je controller doorgeeft aan de volgende persoon die aan de beurt is; je kunt dus niet je eigen controller gebruiken. Deze lokale multiplayer-potjes zijn vaak niet te lang en erg leuk om te spelen. Mocht je vrienden bij je thuis uit willen nodigen, dan kan dat natuurlijk. Maar in deze tijd van supersnelle verbindingen en overvolle agenda's zou het juist goed uitkomen om zo nu en dan ook online een potje te spelen. Je vrienden kunnen waarschijnlijk niet elke dag bij je langskomen voor een potje Living Dungeon.

Het spelen van een online potje Living Dungeon kan dus niet. Het is natuurlijk wel zo dat de ontwikkelaar uit een team van twee werknemers bestaat, en dat het dus vrij lastig kan zijn om er zomaar een hele nieuwe modus bij te programmeren. Maar dat neemt niet weg dat een online multiplayer modus uiterst belangrijk is voor dit spel. De ontwikkelaar liet nog weten dat deze er nog aan zou kunnen komen, als Living Dungeon het een beetje goed doet wat betreft verkoopcijfers. Dus, wie weet. Erg jammer, vooral als je ziet dat je in de multiplayer kunt spelen als de Dungeon Master. Het beïnvloeden van het speelveld en het dwarszitten van menselijke spelers in een dergelijk bordspel is erg leuk en een welkome afwisseling. Ander groot pluspunt: vriendin uitnodigen steunt je sociale leven!

Conclusie

Living Dungeon is een interessante boardgame voor op je Xbox One. De ontwikkelaar, RadiationBurn, bestaat zoals gezegd uit twee personen, en dat ze dan een dergelijke game op Xbox One (maar ook via Steam op je PC) hebben weten te krijgen is bijzonder te noemen. In lokale multiplayer is dit spel interessant, vooral aan de kant van de Dungeon Master, maar de single-player modus is niet lang boeiend en veel meer is er helaas niet te doen in dit spel. Een prima prestatie van een team van maar twee mensen, maar de prijs/kwaliteit verhouding is echt niet in orde. De adviesprijs van 15 euro is dan ook te hoog, ongeveer de helft was zeker meer op zijn plaats geweest.