Robin Bosman | zondag 20 Sep 2015, 12:00

Nu Gears of War Ultimate Edition enkele weken online te spelen is, hebben wij het spel nogmaals aan de tand gevoeld. Is de multiplayer je uren (en tranen) waard?

In de Ultimate Edition is de Gears of War multiplayer teruggebracht naar zijn roots. Behalve de drie gamemodi die oorspronkelijk niet in de game zaten, King of the Hill, Team Deathmatch en 2VS2 Gnasher Shotgun, is de multiplayer trouw gebleven aan de ‘vanilla’ variant. Vier tegen vier, weinig poespas uit latere delen, en natuurlijk de geliefde (of gehate) oude maps. Met het ruime aantal van 20 wordt de multiplayer nooit saai, elke map vereist immers een andere strategie. Op close-combat maps als Raven Down (oorspronkelijk een DLC-map voor het origineel) vliegen de ledematen je om de oren, je tegenstanders zijn nooit verder weg dan een korte roadie-run. Omvangrijke maps als Bullet Marsh dwingen je daarentegen om constant op je hoede te zijn. Een sniperkogel kan van alle kanten komen. Deze diversiteit zorgt ervoor dat elke match anders is, en dat je nooit weet wat je van een tegenstander kunt verwachten. De pure frustratie die opbouwt na een (in jouw ogen) onterrecht sterfgeval, vertaalt zich al snel naar zoete, zoete wraak.

Gnasher, Gnasher

Vergeleken met de single-player van Gears of War is de combat online veel meer gefocust op de Gnasher shotgun. Hoe je in de campaign nog kunt schuilen achter een manshoog stuk puin terwijl je mondjesmaats salvos afvuurt richting de Locust, ligt de nadruk in multiplayer niet op deze tactische aanpak. In hoog tempo stapelen de deaths (en als je mazzel hebt, kills) zich op, en een streak van meer dan 5 is dan ook uiterst ongebruikelijk. Denk dan ook niet dat het uitspelen van de campaign op de Insane moeilijkheidsgraad je ook maar enige voorsprong geeft. Tegenstanders online zijn medogenloos. Het technische aspect van de multiplayer is ook op de One dik in orde. Op een stabiele 60 FPS komen de herkenbare omgevingen pas echt tot leven.

Tot opluchting van velen is de ontwikkelaar op één gebied in ieder geval niet trouw gebleven aan het origineel: de hosting. In de originele game werd een match gehost door een speler die het initiatief nam, vaak iemand met een stabiele netwerkverbinding. Deze zogenaamde host had echter vaak een betere verbinding dan de overige spelers, wat resulteerde in een hoop terrechte frustratie. In dit deel zijn er gelukkig dedicated servers opgezet waardoor iedereen, als het goed is, een gelijkwaardige connectie heeft. Dit neemt niet weg dat sommige mensen simpelweg een snellere connectie hebben, maar dit is onvermijdelijk. Een goede zet dus. De matchmaking zelf laat nog wat te wensen over aangezien je soms als level 10 speler in een potje wordt geplaatst vol spelers die bijna de cap van 100 aantikken. Al met al is de multiplayer in de Ultimate Edition een prima ode aan het origineel uit 2006, en is deze zelfs nog beter. Een absolute aanrader als je nog niet bekend bent met de serie, des te meer als je een veteraan bent.

Conclusie

Net als de single player is de Gears of War Ultimate Edition multiplayer een uitstekend product. Het is gewoonweg heerlijk om een klassieke game als deze, zonder al te veel poespas en met een ijzersterke 'core game' opnieuw te spelen. Met dedicated servers wordt een eerlijke en vloeiende game zo goed als gegarandeerd. Sla de multiplayer dus vooral niet over!