Danny Geveling | dinsdag 19 Apr 2016, 20:00

Een indie game met leuke puzzels en prachtige graphics, is dat mogelijk? Lees het hier!

Teslagrad is een 2D puzzelplatformer met actie-elementen, waar magnetisme en elektromagnetische krachten een grote rol spelen in het ontdekken van de geheimen van de lang verlaten Teslatoren. Raingames is verantwoordelijk voor deze puzzel/platform game. Met Teslagrad heeft de ontwikeklaar alles uit de kast gehaald om een fantastische game neer te zetten. En dat is ze gelukt ook!

Het spel begint onduidelijk. Een man met een baby loopt een gebouw in en een lange periode gaat voorbij. Een snel draaiende klok en de verschillende jaargetijden passeren. Als de tijd stopt ren je als klein jongetje het huis uit, achtervolgd door mannen die je willen grijpen. Later wordt duidelijk dat je één van de laatste 'Teslamancers' bent en daardoor over speciale krachten beschikt. Tijdens het spelen kom je langzaam steeds meer te weten over het verhaal. Helaas wordt het nooit écht duidelijk en blijft het precies hoe en waarom altijd vaag.

De speciale krachten heb je niet vanzelf. Je krijgt twee handschoenen die objecten een positieve (blauw), of negatieve (rood) magnetische lading kunnen geven. Dit betekent dat je objecten elkaar kan laten aantrekken of afstoten. Het magnetiseren van objecten is basis van het spel. Ieder level heeft gangen waar je doorheen moet en deze gangen worden geblokkeerd door verschillende blokken en platformen. Het is dus taak om de blokken zo te laden dat de aantrekkingskracht ervoor zorgt dat de doorgang vrij is. Maak je dus klaar voor een gezonde portie denkwerk.

Wonderbaarlijk uiterlijk

Het eerste dat opvalt als je het spel opstart is de stijl van de animaties. De personages zijn op een cartoonachtige manier ontworpen, die ook iets van de Japanse anime stijl weg heeft. De achtergronden zijn stuk voor stuk met de hand geschilderd en dat maakt dat het spel er werkelijk prachtig uitziet. De regen die op de daken klettert in het eerste level en de manier waarop de hoofdpersoon door het veld manoeuvreert geven me een zeer goede eerste indruk . Ook het prachtige geluid dat in de game verwerkt is voegt hier nog een extra dimensie aan toe. Nee, over het audiovisuele aspect hebben we op deze game zeker niets te aan te merken.

Puzzelen

Op het moment dat je de handschoenen hebt aangetrokken, kan het puzzelen beginnen. Magneetje rood maken beneden, magneetje blauw maken boven en hop, ze trekken elkaar aan zodat je door kan lopen. Robotspinnen lopen door de levels, die je kan aanraken om een elektrisch krachtveld te bemachtigen. Als je dit tijdelijke krachtveld in je bezit hebt kan je op sommige punten een stukje vliegen. De uitleg over hoe dit in zijn werk gaat wordt niet op een saaie manier gebracht zoals dat in de meeste games gebeurt; in een menu met een lap tekst die beschrijft wat je moet doen. In Teslagrad verschijnt de uitleg als tekeningen op de achtergrond die perfect aansluiten bij hoe het spel er uit ziet. Ik houd ervan als er echt moeite is gedaan om een spel tot in de puntjes uit te werken en een creatieve presentatie te verzorgen. Dit soort details geven me zeker de indruk dat dit bij Teslagrad het geval is.

Na een aantal levels krijg je een speciaal paar schoenen waarmee je jezelf een paar meter kan teleporteren. Het begint nu al moeilijker te worden, want je moet nu niet alleen de blokken op de juiste manier magnetiseren maar ook, soms tegelijkertijd, door objecten heen springen met je speciale schoenen. Al gauw merk je dan dat je al voor de tiende keer hetzelfde stuk opnieuw aan het doen bent. Gelukkig begin je niet helemaal aan het begin van een level zodat je alles weer opnieuw moet doen. Je begint precies bij het gedeelte waar je was gebleven, of hoogstens aan het begin van de kamer. Zo worden de puzzels steeds een beetje moeilijker, maar op een geleidelijke manier. Voor je het weet teleporteer, vlieg en magnetiseer je door de puzzels heen. En dat allemaal tegelijk.

Variatie / Herhaling

Veel gedeeltes kan je op meerdere manieren benaderen. Vaak kan je via boven of onder en beide paden leveren dan andere puzzels op. Sommige paden leveren een verzamelobject op waarmee je weereen geheim einde kan ontgrendelen, mits je álle verzamelobjecten hebt. Dit zorgt ervoor dat je Teslagrad nog een keer zou kunnen spelen op een net andere manier. Een puntje van kritiek is dat je soms in gebieden komt waar je al bent geweest. In het middelste gedeelte van de toren kan je een flink eind naar beneden vallen. Het kan dan zomaar zijn dat je een kwartier aan het zoeken bent naar waar je ook alweer was gebleven. Ik was op een bepaald moment zover terug gelopen zonder dat ik het in de gaten had, dat ik bijna weer bij het eerste level was beland. Waarom de makers het spel zo ontwikkeld hebben weet ik niet zeker, het is een valse manier om het spel langer te laten lijken.

Eindbazen

Ieder gedeelte heeft een eindbaas en hoewel dit natuurlijk een cliché is, vind ik de eindbazen in Teslagrad goed uitgewerkt. Vaak moet je bij dit soort spellen dan bijvoorbeeld drie keer op het hoofd springen om de eindbaas te verslaan en dat dan vijftien levels achter elkaar hetzelfde. In Teslagrad is het allemaal net een beetje beter afgewerkt. Zo is er een eindbaas waarbij je jezelf eerst in zijn lichaam moet teleporteren om hem een klap op zijn magnetische hart te geven. Vervolgens moet je de straal van zijn schreeuw ontwijken en tot slot laat hij ook nog ballen vallen die zich ontpoppen tot een soort buideldieren die exploderen. Door dit soort eindbazen moet je behendig bewegen en slim puzzelen - tegelijkertijd!

Conclusie

Raingames heeft zichzelf wat mij betreft helemaal op de kaart gezet met Teslagrad. Niets straalt uit dat dit een indie game is. Van de frisse gameplay tot indrukwekkende graphics en leuke menu's, dit voelt als een professionele game aan. Het speelt fijn en er zit een goede opbouw in het spel. Mis het niet!