Joeri Tits | maandag 18 Sep 2017, 11:54

Ritmisch scheuren met een... tor? Lees hier de recensie van Thumper!

Na het succes op Playstation's VR en de release voor de Nintendo Switch is Thumper eindelijk beschikbaar voor de Xbox One. Thumper gaat niet over Bambi's kleinste vriendje, maar over een torretje dat zich een weg moet banen doorheen een razendsnelle en futuristische omgeving. De enige manier van overleven bestaat erin rekening te houden met de tonen die aangeven wat er gaat gebeuren. Thumper is daardoor het bizarste game dat ik dit jaar al gespeeld heb. Of deze vreemde snuiter ook een goede game is, lezen jullie in mijn recensie!

De voorgaande beschrijving lijkt een beetje vreemd, maar als jullie de printscreens of een trailer bekijken, snappen jullie vast wel wat ik bedoel. Thumper werd ontwikkeld door indie-ontwikkelaar Drool. Drool wordt gerund door twee veteranen van ritmische games: Brian Gibson en Marc Flury. Zij hebben hun strepen verdiend bij Harmonix, de ontwikkelaar van onder andere Guitar Hero en Dance Central. Zulke games zijn al even over hun hoogtepunt heen, maar toch is Drool, met een plectrum in hun logo, er rotsvast van overtuigd het genre nieuw leven in te kunnen blazen. Toch is Thumper niet echt te vergelijken met de games van Harmonix.

Hindernissen herkennen met je oren

Zoals in de inleiding omschreven, ga je aan de slag met een kleine tor op een soort van spacestroken. In deze stroken moet je springen, duiken en naar links of rechts bewegen op het juiste moment. Op het vlak van gameplay wordt het eigenlijk niet echt moeilijker dan dit. Hierdoor lijkt het game erg simpel, maar dat is het allesbehalve. Al snel wordt het tempo van de game zo opgedreven dat je je dient te baseren op het geluid, waardoor je de volgende hindernis herkent, om nog op tijd te kunnen reageren. De simpele gameplay werkt perfect en dat is maar goed ook. Het fijne aan de gameplay is ook dat je vingers nooit op een onaangename manier op de controller liggen. Dat had ik bijvoorbeeld soms wel bij Guitar Hero, waarbij je bij hogere levels soms eerder het gevoel had dat je twister aan het spelen was met je vingers in plaats van gitaar. Op andere vlakken is het game namelijk onverbiddelijk.

Oef, weer even saven!

Het game telt negen levels, die elk zijn opgebouwd uit ongeveer 25 sublevels. De verschillen in de levels zit hem voornamelijk in de moeilijkheidsgraad. In de eerste vijf levels wordt wel eens een nieuw gameplayelement toegevoegd, zoals het omschakelen tussen meerdere stroken of een laser die je raakt wanneer je wat mist. Toen ik het game begon, had ik meteen door dat Thumper een uniek spel was. Ik kon het niet vergelijken met andere titels die ik gespeeld had. Vanaf level 5, waarbij het switchen tussen stroken er bijkomt, vond ik het wat lijken op van die endless runner-games die we de laatste jaren vooral kennen als smartphonegames. Iedereen heeft op het toilet wel eens Temple Run of Subway Surfers gespeeld. Toch blijft Thumper geheel wat anders eenmaal je aan het spelen bent. Waarbij je met zulke smartphonegames vaak wel vrij ver geraakt en eigenlijk vooral zoveel mogelijk bonuspunten wilt meegraaien, probeer je in Thumper vooral te overleven. Dat is ook meteen de reden waarom Thumper nog niet is uitgebracht als smartphonegame. Dit simpele spelletje heeft een accurate besturing nodig die enkel knoppen kunnen bieden. Toch voelt Thumper zelden frustrerend aan. Na elk sublevel wordt het game automatisch gesaved en wordt je score bepaald. Echt vaak een lang stuk opnieuw doen is dus niet nodig. Enkel de eindbazen, waarbij je vaak hetzelfde moet doen om tot een aanval over te gaan, werkten na een tijdje op de zenuwen.

S+ voor de perfectionisten

Toch zorgt het game dat zelfs de grootste ritmische gametalenten niets te kort komen. Wanneer je verder komt dan level 3, kun je ook kiezen om de levels te spelen in de onverbiddelijke “+”-mode. Hierbij kan het allemaal nog net wat sneller gaan en krijg je in plaats van 2 levens nog maar eentje. De beste uitslag die je kunt halen is in deze modus ook opgetrokken naar “S+”. Het zal echt weinig gamers gegeven zijn deze score in elk level te behalen. Perfectionisten die het toch voor elkaar krijgen, verdienen het grootste respect, maar zullen vooral nood hebben aan een nieuwe controller. Als het niet is van het veelvuldig gebruik van de “A”-knop, zal het zijn voor de massa's zweet die de controller te verduren heeft gekregen.

Graphics en sound zijn in Thumper één en ondeelbaar. De futuristische setting met af en toe verdwalende eindbazen in combinatie met akelige en snelle muziek zijn namelijk perfect op elkaar afgestemd. De noodzakelijke hulp die je krijgt op het vlak van audio in Thumper doet echt wel zijn werk. Na een tijdje merk je dat je door deze geluiden in een trance wordt meegezogen in de game. Toch kom ik hierdoor meteen aan het enige jammerlijke van deze Xboxversie. Ik heb het niet kunnen testen, maar het game moet nog imposanter zijn in VR.

Conclusie

Thumper is erg uniek en hierdoor niet voor iedereen weggelegd. Het game vraagt doorzettingsvermogen, geduld en wat ritme. Gamers die ooit ritmische games op een hoog niveau gespeeld hebben, zullen zeker een nieuwe uitdaging vinden in Thumper. Ontwikkelaar Drool weet op quasi elk vlak te scoren: audiovisueel, vormgeving en gameplay. Als ik één minpunt moet opsommen voor deze versie, is het dat wij niet aan de slag kunnen met de VR-bril. Dat moet echt het summun voor dit game zijn.