Peter Bijl | zaterdag 1 Apr 2017, 15:54

Vraag mij welk genre mij aan het hart gaat en ik zal antwoorden dat dit het RPG genre is. Of ik daarbij een kwaadaardige heerser moet spelen of een soort ruimte Jezus, het maakt mij niets uit. Zolang ik maar veel dialogen voor mijn kiezen krijg en mijn karakter zijn statistieken mag veranderen, ben ik een uitermate gelukkige gamer. Toen ik hoorde dat er een spiritueel vervolg kwam op Planescape: Torment, was ik er dan ook als de kippen bij om te kijken wat de makers in petto hadden. Blijkbaar was ik daar niet de enige in, want de Kickstarter van dit ‘vervolg’ wist in 2013 het gewenste bedrag al binnen zes uur te bereiken, op dat moment een nieuw record! Vier jaar later is het spel dan eindelijk uitgekomen en kunnen wij er mee aan de slag.

Science-fantasy-fiction

Belangrijk bij een RPG is natuurlijk de setting waarin de speler zich bevindt. Voor een overtuigende ervaring moet deze setting je weten te prikkelen en je aan te zetten om de wereld te gaan verkennen. Dit hebben de makers uitstekend gedaan en de combinatie tussen fantasy en science-fiction is werkelijk fenomenaal. Aan de ene kant oogt de wereld namelijk bijzonder high-tech en lijkt deze af en toe zelfs futuristisch van aard. Anderzijds heb je die typische fantasy sfeer waarin er meer nadruk ligt op het emotionele van de wereld, op datgene wat onze ervaring te boven gaat.

Deze hybride fungeert dus als het fundament waarop het spel gebouwd is en het verhaal is daar strak mee verbonden. Je speelt namelijk als de zogenaamde ‘Last Castoff,’ de meest recente kloon van de ‘Changing God,’ een mysterieus figuur die al eeuwenlang klonen van zichzelf maakt met een mysterieus doel. Het is aan jou om dit mysterie te ontrafelen en je plek binnen de wereld te vinden, waarbij het centrale thema gaat om de vraag in hoeverre het leven van één individu waard is.

Gandalf of Braveheart

Wanneer je aan je reis begint, kies je een karakter uit dat je wilt gaan spelen. Hierbij zijn er drie hoofdklassen waaruit je kunt kiezen, te weten de warrior, jack en nano. De warrior richt zich op het gebruik van brute kracht, terwijl de nano weliswaar qua kracht een lichtgewicht is, maar wanneer het om speciale krachten gaat een soort Gandalf is. De jack tenslotte is een soort middenmotor die werkelijk alle kanten op kan gaan.

Weliswaar betekent dit dat er maar drie hoofdklassen zijn, maar deze drie hoofdklassen kunnen zich altijd gaan specialiseren op een bepaald gebied. Met name de jack is zeer interessant, omdat hij zich in vrijwel elk gebied kan specialiseren. Eén van de meest unieke mogelijkheden van de jack, tevens de route die ik gekozen heb, is de mogelijkheid om een zilveren tong te kweken. Hiermee kun je mensen makkelijker over halen om jouw kant van het verhaal te zien en kun je de meeste gevechten vermijden door de dialoog aan te gaan.

Tides, numenera en merecasters

Een van de unieke mechanics in het spel zijn de zogeheten ‘Tides.’ Het gaat hierbij om een soort karmasysteem, waarmee je een bepaald gestalte aan je personage geeft. Er zijn vijf tides, namelijk goud, zilver, blauw, rood en indigo, waarbij elke tide op zichzelf een unieke eigenschap heeft. Zo hoort de kleur blauw bij acties die kennis uitstralen en rood bij meer emotionele acties. Goud is de kleur van mensen die naar het grotere plaatje kijken en zilver hoort bij heroïsche daden. Indigo tenslotte is de kleur van gerechtigheid.

Afhankelijk van de acties die je onderneemt en je keuzes in dialogen, zul je meer affiniteit krijgen met een aantal van deze tides. Ben je iemand die het graag voor anderen op neemt? Dan zal goud jouw dominante tide worden en zal de wereld jou ook gaan beschouwen als een empathisch persoon. Kortom, naast de keuzes die je maakt, spelen ook de tides een belangrijke rol in de wijze waarop de wereld naar jou als speler kijkt, vandaar ook de vergelijking met het karma systeem.

Daarnaast heb je de zogeheten numeneras en merecasters die ook een centrale rol spelen in dit spel. De numeneras zijn een soort artefacten uit het verleden, waar jij als de Last Castoff mee kunt interacteren, om meer te weten te komen over het verleden. Zo leer je onder andere vreemde talen ontcijferen middels deze artefacten, leer je de geschiedenis van vreemde volkeren, et cetera. De merecasters hebben een soortgelijke rol, daar ze artefacten van andere Castoffs zijn, waar hun herinneringen in zitten opgesloten. Als de Last Castoff kun je ook hier mee aan de slag en kun je door de ogen van de desbetreffende persoon het verleden herbeleven en zelfs herschrijven! Men dient bij deze machines dus voorzichtig om te gaan met keuzes maken…

Fellowship of the Last Castoff

Natuurlijk zou een RPG geen RPG zijn, zonder interessante reisgenoten. Wat dat betreft pakt Torment goed uit, want er zijn maar liefst zes unieke personages in het spel, met elk hun eigen achtergrond, karakteristieken, problemen en specialiteiten. De makers hebben in mijn ogen dan ook uitstekend werk verricht en je zult je geen moment vervelen met je genootschap. Mijn persoonlijke favoriet was Callistege, een nogal excentrieke academicus die koste wat het kost kennis van de wereld wil verzamelen, om zo als persoon te kunnen groeien. Dat ze daarbij heel ver kan gaan is een understatement, maar dat soort spoilers laat ik even achterwege.

Afgedwongen pacifisme

Heeft Torment dan geen problemen, hoor ik je al vragen. Helaas zijn er wel een aantal zaken die ik zou kunnen missen als kiespijn. Zo is de combat matig van aard en in sommige gevallen uiterst frustrerend. Dit is begrijpelijk, daar het niet de focus was tijdens het ontwikkelen van het spel, maar toch zorgt de matige combat al voor een zekere invalidatie van de warrior klasse. Een zeer gemiste kans dus.

Daarnaast is het spel niet altijd even stabiel. Met name tijdens mijn laatste vier uur speeltijd crashte het spel continu en moest ik bepaalde stukken helemaal opnieuw doen. Zeker wanneer het spel super spannend begint te worden en het verhaal haar logische conclusie bereikt, is deze technische instabiliteit uitermate irritant.

Conclusie

Ondanks deze minpunten ben ik toch geneigd om te zeggen dat Torment: Tides of Numenera een spel is waar ik als RPG fanaat U tegen moet zeggen. Vanaf begin tot eind leef je mee met de wereld en al haar personages en wil je alles ontdekken en te weten komen. Het is een spel waarbij je zoveel mogelijk dialogen wilt lezen en het is sinds lange tijd dat ik een RPG ben tegen gekomen die dit voor elkaar weet te krijgen. Mijn advies aan alle fans van het genre is dan ook om dit spel subiet aan te gaan schaffen, daar je zo meer dan twintig uur speeltijd er in weet te stoppen. Ook de mensen die normaal gesproken niet zoveel met RPG’s hebben, zouden dit spel echt móeten spelen wat mij betreft. Dompel jezelf dus onder in deze fantastische wereld en kom erachter in hoeverre één leven kan uitmaken.