Casper Egas | dinsdag 18 Apr 2017, 18:39

Kan de kleine ontwikkelaar Spiral House een goede combinatie maken tussen Tomb Raider en The Last Guardian? Lees hier de recensie van Troll and I.

Kleine ontwikkelaar Spiral House komt dit jaar met de ambitieuze game Troll and I. Achter deze leuke naam gaat een spel schuil dat nog het meest doet denken aan een combinatie van Tomb Raider en The Last Guardian. Kan een dermate kleine ontwikkelaar in de voetstappen treden van deze illustere voorbeelden of is Troll land I een totale flop geworden?

In een min of meer open wereld ga je als Otto op zoek naar je moeder, omdat jouw Noords dorp door jagers is platgebrand en er bovennatuurlijke ratachtige wezens uit de grond kruipen. Al snel komt Otto een mythische trol tegen die het niet op hem gemunt heeft, maar zelfs met hem samen wil werken. Ook komt hij erachter dat de jagers achter de trollen aan zitten en daarvoor niets zullen schuwen. Gaandeweg het spel ontstaat er een vriendschap tussen de trol en Otto, wat aandoenlijk geïllustreerd wordt in het leuke titelscherm.

Leuke ideeën

Het concept en de stijl van het spel spraken me in eerste instantie erg aan. De sfeervolle Noordse landschappen, onder begeleiding van mooie muziek bieden een mooie opzet voor het spel. De omgevingen zijn zeer wijds te noemen en zijn soms wat lastig te navigeren, mede omdat er geen kaart beschikbaar is. Er zijn af en toe wel laadschermen, maar er is geen sprake van afgebakende levels. Je krijgt namelijk in Metroidvania-stijl steeds meer mogelijkheden om nieuwe paden te verkennen. Aanvankelijk speel je alleen met Otto, die overkomt als een soort onhandige versie van Lara Croft met alleen handwapens en werpsperen. Al snel krijg je echter ook beschikking over een trol. Vanaf dit moment kun je met Otto op de trol rijden, kan de trol je omhoog helpen, maar kun je ook de trol zelf besturen. De trol is veel sterker dan Otto en stampt tegenstanders in een mum van tijd plat en kan rotsblokken gooien, voornamelijk om de gaten waaruit monsters kruipen dicht te maken.

De AI neemt de besturing over van de op het moment niet geselecteerde figuur. Dit doet de AI echter zeer slecht, waardoor snel schakelen een must is. Beter is het echter om een tweede speler te laten meespelen. Dit kan op vrijwel elk moment tijdens het lopende verhaal. Het scherm splits zich dan op een wat vreemde manier en je kunt meteen verder. Deze asymmetrische coöperatieve speelwijze kan erg leuk zijn, omdat je elk een eigen specialiteit hebt. Dit heeft echter een nadeel, omdat er ook dikwijls stukken zijn in gebouwen of nauwe grotten, waar de trol niet kan binnentreden. De speler die de trol speelt zal dus met enige regelmaat moeten wachten. Helaas kan het soms gaan om vrij lange stukken; niet echt leuk dus voor de medespeler.

De trol kan vooral goed vechten en kan zijn kracht en lengte gebruiken om langs allerlei hindernissen te komen. Otto kan met name jagen en verzamelen. Met de gevonden materialen kan hij vervolgens wapens en geneeskrachtige medicijnen fabriceren. Ook kan hij goed sluipen en tegenstanders op deze manier uitschakelen. Dit gaat vrij gemakkelijk, omdat de AI van de tegenstanders erg slecht is. Zelfs lichamen van net uitgeschakelde kameraden worden totaal genegeerd. Toch is de variatie tussen het verkennen met beide personages en beide sterk verschillende vechtstijlen een van de sterke punten van het spel, waardoor het in de basis niet snel saai wordt.

Totaal onaf

Helaas heeft Spiral House ofwel teveel hooi op zijn vork genomen, was de ontwikkeltijd of het budget ontoereikend voor deze ambitieuze en lange game. Er is echt van alles mis met Troll and I, waardoor de meeste spelers ongetwijfeld al snel zullen afhaken. Op het moment van schrijven heeft minder dan één procent van de spelers het spel helemaal uitgespeeld.


Grafisch lijkt het spel op screenshots echt niet lelijk en ook de hoofdpersonages en landschappen, vaak met moderne verlichting er lang niet gek uit. Zodra je echter begint te spelen valt de illusie totaal uiteen. De framerate is ten eerste dramatisch te noemen en als je met gedeeld scherm gaat spelen wordt het nog slechter. Ook kent het spel regelmatig haperingen, zoals wanneer de animatie van een sluipmoord begint. Zelfs met de lage framerate is er sprake van zeer heftige screen tearing, waardoor het geheel nog lelijker aandoet. Ook valt op dat vooral de menselijke tegenstanders er vaak erg simpel uitzien en vrijwel allemaal kopieën van elkaar zijn. Ook gebouwen en andere elementen in het spel worden veelvuldig hergebruikt en zijn vaak slecht afgewerkt.

Je moet zelfs goed turen om überhaupt wat te kunnen zien in Troll land I, want het spel is dikwijls extreem donker. Ik moest regelmatig op de tast op zoek naar een uitweg of naar voorwerpen. Ook dit wordt met een gedeeld scherm nog lastiger. Ben je dan uiteindelijk bij een nieuw pad belandt dan kun je ook nog te maken hebben met vastlopers. Dit is natuurlijk sowieso erg rot, maar in dit spel is dat in het bijzonder het geval, want soms duurt het wel een kwartier voordat het spel weer automatisch opslaat. Je zult dus veel doorzettingsvermogen en geduld moeten hebben om dit spel tot een goed einde te brengen.

Dat het spel eigenlijk niet af is blijkt ook uit de tegenstanders die in de omgevingen vast blijven zitten en de AI die vaak vrijwel niet functioneert. Je kunt bijvoorbeeld fluiten om de trol naar je toe te laten komen, maar dit lukt meestal niet, omdat hij dan ergens achter een boom blijft haken. Ook het klimmen en springen gaat dikwijls mis, omdat je op heel specifieke plaatsen moet staan. Het spel communiceert ook slecht wat je precies moet doen, waardoor je geduldig moet blijven verkennen om zeer goed verstopte paden en voorwerpen te vinden. Meermaals heb ik meer dan een half uur lopen klooien om verder te kunnen.

Conclusie

Troll and I is voor mij moeilijk te beoordelen. De ideeën achter het spel vind ik oprecht leuk en ik had een goed gevoel toen ik het eenmaal uitgespeeld had. Ook de muziek, de afwisselende speelwijzen en de sfeer zijn prima. Helaas is het spel totaal onaf: het draait voor geen meter en zit vol bugs. Met een groter team had dit een tof spel kunnen zijn. Nu is het echter een afrader, zeker voor de prijs van zo’n vijftig euro.