Willem van Vugt | maandag 12 Sep 2016, 18:00

UNO is voor de duizendste keer 'terug' op consoles. Maar is dat per se slecht? Lees de review

Uno is al een oud kaartspel uit de jaren zeventig van de vorige eeuw en wordt nog steeds over de hele wereld veel gespeeld. Op de Xbox 360 was Uno tevens één van de eerste generatie XBLA-titels, die succes oogstte met zijn lage prijs van nog geen vijf euro (400 MS points) en gebruik maakte van de Xbox camera. Dat je af en toe een piemel in beeld kreeg (je kon met iedereen 'cammen'), mocht de pret niet drukken; Uno is een zeer verslavend kaartspelletje. Nu is Uno terug, ditmaal voor de Xbox One en ditmaal voor tien euro en met alleen Kinect (camera) ondersteuning als je tegen vrienden speelt. Waren ze bij Ubisoft bang voor obsceniteiten?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Uno voor de Xbox One voelt als een duur en onnodig product. Er was niets mis met het origineel op de Xbox 360 en deze nieuwe versie voegt niet genoeg aan het concept toe om een verdubbeling van de prijs te rechtvaardigen. Xbox Live Arcade games kunnen zeer gemakkelijk beschikbaar worden gesteld voor de backwards compatibility-functie van de Xbox One, waardoor dit nieuwe deel onnodig zou worden.

Hoe werkt de basis?

Voor wie het spel Uno niet kent zal ik een korte uitleg van het spel geven. Uno is een kaartspel voor vier spelers, waarbij ieder zeven speciale speelkaarten gedeeld krijgt. Op de kaarten staan nummers in vier kleuren en daarnaast zijn er nog actiekaarten. Het is de bedoeling om alle kaarten uit je handen te spelen, door steeds de kleur of het nummer te matchen met de laats gespeelde kaart. Dus al speelt iemand een rode acht, dan kun je een rode kaart of een willekeurige acht spelen. De actiekaarten geven de mogelijkheid om tegenstanders extra kaarten te laten pakken, de spelvolgorde om te draaien, een nieuwe kleur te kiezen, een tegenstander een beurt over te laten slaan of geven een combinatie van het kleur kiezen en het pesten tegelijk.

Het spel is dus heel eenvoudig om te leren. Dit maakt Uno zeer laagdrempelig en prima te spelen voor casual spelers. Toch is Uno verslavend genoeg om urenlang te blijven spelen, zeker wanneer je tegelijk kunt kletsen en/of zelf goede muziek opzet. De presentatie van het spel zelf is nogal eenvoudig. De look van het spel is passend en functioneel, met aardige, rustige muziek op de achtergrond. Niets mis mee dus. Hetzelfde kan helaas niet gezegd worden over de functionaliteit van het spel. Het spel is, zoals veel van de andere bord en kaartspellen van Ubisoft op de Xbox One, instabiel. Ik ben meermaals uit online potjes gegooid en het spel is zelfs een paar keer helemaal gecrasht. Onacceptabel voor een simpele titel zoals deze.

Wat is er nieuw?

Natuurlijk is dit niet precies hetzelfde spel als voorheen. Nieuw is bijvoorbeeld de optie om te spelen met een Raving Rabbits deck, waarin een paar speciale kaarten zitten en het spel audiovisueel wat verandert. Daarnaast is het mogelijk om met verscheidene huisregels te spelen, al is de implementatie slecht. Als je een game wilt joinen, dan is het een verrassing wat er allemaal geactiveerd is en als je zelf een game wilt openen, dan slaat het spel eerdere keuzes niet op.

Een andere nieuwe optie is de mogelijkheid om twee tegen twee te spelen. Leuk als je met vrienden speelt, maar online met vreemden geen succes. Samenwerken vraagt goed overleg en de meeste mensen die je online tegen komt zijn daar niet voor in. Het is sowieso al vrij pittig om snel genoeg spelers te vinden in de reguliere modus. De hoge prijs en grote frequentie van releases op de Xbox zullen het spelersbestand geen goed hebben gedaan.

Conclusie

What you see is what you get. Niets meer, niets minder. Heb je zin in een casual kaartspel, of ben je altijd al een liefhebber geweest van Uno, dan is dit spel een aanrader. Hopelijk kan Ubisoft de crashes nog wegwerken, want dat zuigt de lol uit het anders vermakelijke spel. Ook zijn de hoge kosten, voor een simpel kaartspelletje, in plaats van het beschikbaar maken van de oude versie niet sympathiek te noemen.