Casper Egas | woensdag 8 Mei 2019, 13:35

Een nieuwe RTS voor de Xbox; hoe pakt dat deze keer uit? Lees hier de recensie van Warparty!

Gespeeld op de Xbox One X

Ik houd wel van een toffe RTS. Warcraft en Command & Conquer behoren tot mijn all time favourite games. Warcave en Crazy Monkey Studios hebben zich ongetwijfeld sterk laten inspireren door Warcraft, met zelfs als titel een vergelijkbare naam. Volgens de Xbox Store heeft het spel een stenen tijdperk-thema, maar eenmaal in het spel bleek dat niet het geval. Warparty is een RTS met een fantasiethema, waarin onder andere dinosauriërs, mensen en zombies de hoofdrol spelen. Is dit spel een mooi budget alternatief voor de eerder genoemde klassiekers of kun je Warparty beter links laten liggen? Laten we dat eens uitvogelen.

Is er zoiets als saaie dino's?

Het was wel even omschakelen na de verkeerde promotie van het spel. Dinosauriërs? Ach, daar ben ik ook een liefhebber van! Echter bleek in de menu’s al dat er meer rare keuzes gemaakt zijn. Zo moet je ‘single player’ aanklikken, terwijl er geen eens een multiplayer-modus is. Willen ze nog even inwrijven dat het spel echt niet met anderen gespeeld kan worden?

Het spel begint met een lange en saaie tutoriall, die me eigenlijk niets nieuws leerde, omdat het spel geen enkele nieuwe creatieve toevoegingen heeft voor het klassieke RTS-genre. Wel geeft het spel handig aan hoeveel eenheden je hebt en of werklieden inactief zijn. Jammer genoeg zijn de meeste teksten heel klein en moet je echt staren om alles te kunnen lezen en nee, ik heb geen kleine televisie.

Bijna de hele presentatie oogt zeer goedkoop. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan met behulp van vrij aardig getekende plaatjes, maar de ingesproken stemmen zijn van een bedroevend niveau en gingen al snel op mijn zenuwen werken. Het spel zelf ziet er eentonig en ongeïnspireerd uit, met zeer vlak ogende texturen. Ook de eenheden zien er slordig en chaotisch uit. Zelfs de dinosauriërs zijn niet cool. De art direction is van een heel laag niveau. De muziek is daarentegen best aardig en past goed bij de fantasierijke sfeer. Helaas zijn er weinig verschillende muziekstukken te horen, waardoor ook dit element op den duur niet overeind blijft.

Saai, saaier, saaist!

Een matige presentatie kan ik prima door de vingers zien als het spel verder leuk is. Dit is helaas niet het geval. Of je nu kiest voor een losse skirmish, een survival map, of voor een van de drie campagnes, je zult je al snel doodvervelen, en/of sterk gefrustreerd raken. Meestal is het de besturing van een strategiespel dat op een console niet lekker uit de verf komt, wat helaas het geval is. Daarbij ontbreken ook nog eens belangrijke sneltoetsen. Ook beweegt het scherm wat traag en kun je maar een kleine cirkel rond eenheden trekken om ze te selecteren. Als je vervolgens de selectie weer kwijt raakt wanneer je een spreuk gebruikt, dan is dat op zijn minst niet handig.

Toch vallen de foutjes in de besturing in het niet bij het matige missieontwerp. Zo zijn de omgevingen niet interessant en zeer beperkend, en moet je doelen op een bepaalde volgorde halen. Soms had ik per ongeluk een doel al gehaald, voordat het spel dat wilde. Daardoor kon je de totale missie niet meer halen. Dat is vooral leuk, omdat elke missie al snel een of meerdere uren duurt en je niet tussendoor kunt opslaan. Ook is het altijd fijn dat er criteria zijn die je meteen laten verliezen (laat bijvoorbeeld een bepaald personage in leven), waardoor je weer een paar uur opnieuw mag spelen.

Dan maar proberen snel te handelen en door de missies heen stomen. Nou helaas, alles in dit spel gaat traag en tegenstanders zijn al vanaf de eerste missies sterk. Ze bouwen zoveel eenheden dat je maar keer op keer een leger moet bouwen en dan weer niet genoeg schade kunt toedienen. Het is al snel een herhaling van zetten die steeds saaier wordt. Soms heeft de AI zelfs dermate grote legers dat je jezelf afvraagt waarom hij jouw basis niet gewoon platwalst. Zijn leger blijft echter op gepaste afstand, zodat jij de missie niet kunt voltooien, maar ook niet af gaat. Noodgedwongen speel je dus maar door, want opslaan is er zoals gezegd ook niet bij.

Conclusie

Warparty laat zien hoe eentonig en saai een strategiespel soms kan zijn. Het probeert een nieuwe Warcraft te zijn, maar schiet op alle vlakken ver tekort. Het spel is frustrerend en saai tegelijk, en ook de presentatie is beneden peil. De vraagprijs van een slordige twintig euro is dan ook veel te hoog voor dit wanproduct.