Casper Egas | woensdag 5 Apr 2017, 14:57

Welke games en software zijn er voor de Nintendo Switch. Lees hier het 2e deel van de review!

De launch lineup is nogal karig, met slechts vijf releases op kaart en nog een aantal digitale titels. De vijf boxed releases zijn daarnaast deels eerder uitgegeven op andere systemen (Just Dance 2017 en Skylanders) en 1,2 Switch is zijn geld totaal niet waard en voor Super Bomberman R is datzelfde in mindere mate ook te beargumenteren, waardoor er slechts The Legend of Zelda: Breath of the Wild overblijft. Dat laatste spel is echter in vrijwel identieke vorm beschikbaar op de Wii-U.

Software

Ik heb daarom maar verder gekeken dan alleen deze releases en heb ook een aantal digitale releases geprobeerd. Gelukkig is de meerderheid van de spellen echt niet slecht, al zit de echte system seller er wat mij betreft nog niet bij. Helaas moeten we het voorlopig ook niet hebben van de aangekondigde games, want de releaselijst is erg karig. Nintendo heeft natuurlijk wat titels aangekondigd, maar de third party support lijkt nog kariger dan op de Wii-U te zijn. Nintendo fans kunnen wel hard roepen dat dit niet uitmaakt, maar daar ben ik het roerend mee oneens. Er is echt meer nodig dan af en toe een goede first party game.

Op naar de games:

The Legend of Zelda: Breath of the Wild

Overal werd men laaiend enthousiast over Breath of the Wild en verschenen er verhalen die beweerden dat het misschien wel het beste spel ooit was en dat de Switch in feite gewoon een Zelda-machine is. Ik nam dit met een grote korrel zout, want ik heb eerder zeer positief ontvangen Zelda-spellen geprobeerd die mij enorm tegen vielen. Ik ben dus zeker geen Zelda-fan. Natuurlijk heb ik Breath of the Wild wel een zeer faire kans gegeven.


Eerlijk is eerlijk, Breath of the Wild is een sterk spel met meer dan genoeg toffe gameplay. Het is typisch zo’n spel waarin je urenlang rond blijft sjokken en alles wil verkennen, op dezelfde manier als een game als Skyrim dat doet. De grote open wereld oogt eerst wel wat saai en leeg, maar bevat zat leuke dingen om te ontdekken. Vooral de shrines met leuke, lichtelijk uitdagende puzzels vond ik erg aantrekkelijk. Wat echter wel ontbreekt zijn mooie grote steden en interessante personages. Ook het verhaallijn voegt zeer weinig aan de ervaring toe. Het leuke is wel dat het spel je niet aan de hand neemt en je uitdaagt om je eigen pad te kiezen. Zo kun je razendsnel door het spel heen gaan, maar kun je ook honderden uren verkennen.


De combat is erg goed uitgevoerd. Het vechten is uitdagend en vermakelijk. Bogen gebruik je met behulp van motion controls, maar zijn voor de verandering hier zeer goed ingepast. Het is ook leuk om allerlei nieuwe wapens en rusting te verzamelen en te proberen en de variëteit aan tegenstanders is ook meer dan voldoende. Vreemd is echter wel dat wapens na slechts enkele slagen kapot gaan, waardoor je noodgedwongen constant moet wisselen van wapen. Door de slecht ontworpen en onhandige menu’s is dit vaak te veel gedoe. Het spel is niet moeilijk, maar is zeker pittig genoeg om de speler geïnteresseerd te houden.

Grafisch is er gekozen voor een vrij minimalistische, Japans aandoende stijl met weinig uitgesproken kleuren. Persoonlijk vind ik deze stijl niet zo geslaagd en daarnaast haalt het spel het grafisch niet bij andere moderne open world adventure of RPG games. Het grootste probleem hierbij is wel de zeer slechte framerate. Dikwijls zijn de haperingen duidelijk merkbaar. Ook de constante regen en het zeer vervelende onweer neemt de vaart wat uit het spel en maakt de wereld wat minder vrolijk dan de stijl suggereert. Muzikaal is het spel zeer minimalistisch en de voice acting is vaak afwezig en wanneer het aanwezig is van een matige kwaliteit.


The Legend of Zelda: Breath of the Wild heeft mij positief verrast. Het spel is blijft lang leuk en biedt een wereld die leuk is om te verkennen en kent een goed combat systeem. Het is op dit moment naar mijn mening het beste spel dat verkrijgbaar is op de Switch, maar rechtvaardigt op geen enkele manier de aanschaf van de nieuwe console als je de Wii U-versie ook kunt spelen, en is wat mij betreft absoluut niet het beste spel dat ooit is gemaakt.

Cijfer: 8

 

Blaster Master Zero

Blaster Master is een oude serie van uitgever Sunsoft, die vooral een schare fans heeft die het eerste deel op de NES erg waarderen. Blaster Master Zero is hier een remake van. Het spel heeft een nieuw, op 8-bit graphics geïnspireerd uiterlijk en heeft ook een retro aandoende chip tunes soundtrack. Het spel is echter wel toegankelijker dan echte retro games, bijvoorbeeld door een groot aantal savepoints toe te voegen. Het spel speelt lekker en heeft voor de vraagprijs van tien euro genoeg te bieden. Echt onder de indruk ben ik er echter ook niet van. De gameplay is wat simpel en niet erg uitdagend. Het enige bijzondere element is dat je de helft van het spel in een voertuig rijdt en veelvuldig moet uitstappen om top down-gedeeltes te spelen met de bestuurder. Leuk voor de fans van de serie en ook geen slecht koop voor fans van retro games, maar geen enorme aanrader.

Cijfer: 7

 

Fast RMX

Fast RMX is een soort remake van Fast Racing Neo op de Wii U, met meer content en betere graphics en geluid. Het is een hele snelle racegame die sterk geïnspireerd is op WipeOut. De twist is dat er boost pads zijn in twee kleuren; je moet tijdens het racen snel tussen deze kleuren wisselen om de snelheid te kunnen verhogen. Wapens zijn er echter niet aanwezig, waardoor het spel draait om behendigheid, snelheid, snelheid en meer snelheid. Het is dikwijls moeilijk om je voertuig op te baan te houden door de ingewikkelde banen, die vaak vol sprongen en obstakels zitten. Ook zijn de tegenstanders allesbehalve watjes, waardoor opperste concentratie nodig is.


Fast RMX is een aantrekkelijk spel door zijn relatief mooie graphics, opzwepende muziek en strakke framerate en is daarnaast ook geen moeilijke koop door zijn lage prijs van slechts twintig euro. Grafisch valt eigenlijk alleen in negatieve zin op dat de resolutie niet optimaal is, waardoor kartelrandjes zichtbaar zijn. De tracks en weereffecten zijn mooi en zelfs met vier spelers met een gedeeld scherm blijft het spel mooi en zeer speelbaar. Ook online zijn enkele simpele modi beschikbaar.


Fast RMX valt op als enige racegame in de launch lineup en is niet revolutionair en misschien wat te moeilijk en frustrerend voor veel mensen, maar is door de lage prijs zeker aan te raden.

Cijfer: 7

 

Snipperclips

Ben je in je eentje, dan kun je Snipperclips met een gerust hart laten liggen. Ben je echter met twee tot vier mensen en waardeer je coöperatieve puzzelspellen, dan zit je hier echt goed. De simpele grafische stijl is aandoenlijk en passend en de simpele muziek sluit hier ook bij aan, al gaat die op den duur wel op de zenuwen werken.


In Snipperclips moet je allerlei puzzels met twee tot vier spelers oplossen, vaak door het knippen in elkaars poppetje. Door over elkaar te staan kun je delen afknippen, waardoor nieuwe vormen ontstaan. Hierdoor wordt het bijvoorbeeld mogelijk om water te vervoeren met een komvormig hoofd, of kunnen ingewikkelde vormen uit het level geknipt worden. Het is ook mogelijk om een paar simpele minigames tegen elkaar te spelen, maar deze spellen zijn niet meer dan een aardigheidje. Snipperclips bevat echter ruim genoeg puzzels die voor beginnende gamers leuk zijn, maar ook genoeg nadenwerk vragen van gevorderde spelers. Voor mij was dit spel uitstekend geschikt om te doen met enkele collega’s op mijn werk. Toch is het spel ietwat simpel voor de vraagprijs van twintig euro.

Cijfer:7

 

Skylanders Imaginators

Skylanders Imaginators is vorig jaar al uitgekomen op een heleboel andere systemen, waardoor de prijs van een slordige zestig euro misschien wat moeilijk te rechtvaardigen is. Je krijgt voor die prijs echter wel een startpakket met twee plastic figuren en een echt lichtgevende kristal om zelf een Skylander mee te ontwerpen. Het enige verschil met andere versies is dat deze versie natuurlijk ook onderweg gespeeld kan worden. In elk geval is dit een functie die prima bij dit spel past en vrijwel geen afbreuk doet aan de spel ervaring.


Skylanders Imaginators is erg geschikt voor jonge gamers. Het spel is makkelijk en bevat veel grappen, zoals je die bij kindertekenfilms tegen zou komen. Toch betekent dit niet dat het een slecht spel is, het tegendeel is waar. Skylanders sluit uitstekend aan op de doelgroep en is zeer toegankelijk, maar toch afwisselend en daarnaast zelfs geheel coöperatief speelbaar. Skylanders is een actieplatformspel, maar bevat ook een aantal, veelal leuke, minigames. Zelfs als volwassene is het zeker geen straf om de goed gestructureerde levels te verkennen en om jouw Skylander te ontwerpen en up te graden.


Grafisch is Skylanders Imaginators zeer aantrekkelijk. Alles ziet er verzorgd en stijlvol ontworpen uit. Dit geldt voor de in game graphics, maar ook voor de speelfiguren. Natuurlijk is de prijs van deze figuren afzetterij. Het concept is vooral bedoeld om kinderen bij hun ouders te laten zeuren om meer poppetjes. Helaas komt dit in het spel ook veelvuldig terug. Heb je alleen de basisfiguren, dan kun je niet alles levels spelen, je zult dan figuren bij moeten kopen. Zonder deze levels is er nog wel een boel te doen, maar het is toch wat lullig om veel levels niet eens te kunnen beginnen zonder flink in de buidel te tasten.

http://www.xboxworld.nl/artikelen/review/skylanders-imaginators/

Cijfer: 7

 

Just Dance 2017

Bijzonder aan Just Dance 2017 is dat het op zowat elk system dat je maar kan bedenken is uitgekomen. Al kijk je alleen al naar de Nintendo-consoles, dan gaat het zelfs al om de Wii, de Wi-U en de Switch. Het overbrugt dus zelfs drie generaties! Het suffe is wel dat deze versie weer in de winkel ligt voor een slordige zestig euro, terwijl andere versies inmiddels voor een fractie van de prijs te krijgen zijn.


Wat rechtvaardigt deze prijs? Er is een nieuwe song toegevoegd. Niet twintig, niet tien, maar welgeteld één song. Daarnaast kun je technisch gezien natuurlijk met een Switch onderweg spelen, als je de kickstand wil gebruiken. Maar eerlijk gezegd leent Just Dance zich hier helemaal niet voor. Ga je in de trein lopen dansen? En zie je het kleine schermpje wel goed als je met meerdere mensen op een afstand staat te zwaaien en te springen?


Verder is Just Dance 2017 identiek aan andere versies. Persoonlijk vind ik de serie veel leuker met Kinect dan met een controller in de hand. De bewegingen met de controller worden vrij nauwkeurig geregistreerd, maar dat neemt niet weg dat je in feite slechts met één arm hoeft te zwaaien; de rest van het lichaam wordt immers niet geregistreerd. Voor mij is dansen meer dan dat.

http://www.xboxworld.nl/artikelen/review/just-dance-2016/

Cijfer: 5

 

1,2 Switch

Dit is wat mij betreft de grootste misser van de toch al erg magere launch lineup van de Switch. 1,2 Switch is typisch een game die wel zou functioneren als gratis bijgeleverde game, om wat van de mogelijkheden van het nieuwe systeem te introduceren, maar veel te weinig te bieden heeft voor een losstaande game met een adviesprijs van maar liefst vijftig euro.


In 1,2 Switch neem je het tegen een vriend of vriendin op, of eventueel met een groepje tegen een ander groepje, al speel je om beurten. In je eentje spelen is er niet bij. Je kunt 28 verschillende minigames selecteren, of je kunt opteren voor een simpel bordspel, waarbij het spel voor je bepaalt welke minigames je moet spelen en je tussen beurten een virtuele dobbelsteen moet gooien.


Op zich kan een minigameverzameling leuk zijn, maar in dit geval zijn de meeste spellen wel erg simpel en vervelen ze na slechts een paar keer proberen. De herspeelbaarheidswaarde is zeer gering. Bijzonder aan de spellen is dat je veelal niet naar het scherm moet kijken, behalve voor de goed geproduceerde video’s die de regels uitleggen. Je kijkt elkaar aan of luistert naar de geluidseffecten. Enkele highlights waren voor mij het zo snel mogelijk opnemen van een virtuele telefoon als de juiste ringtone te horen is, het voorzichtig draaien van de Joy-Con om een zo groot mogelijke draaicirkel te maken, het voelen van het aantal balletjes in een doosje met de redelijk goed werkende HD-rumblefunctie en het melken van koeien. Er zijn echter minstens zoveel missers, zoals het dansen, de catwalk, een dobbelspel, de gorilla, honkbal en het in slaap brengen van een baby. Daarnaast is het storend dat je dikwijls de Joycon straps moet aanhaken en weer moet verwijderen.

Cijfer: 3

 

Super Bomberman R

Good old Bomberman is terug van weggeweest. De serie bestaat al 35 jaar en is in al die tijd nauwelijks veranderd. Met Super Bomberman R is dit niet anders: in de basis is dit gewoon Bomberman, zonder al te veel poespas. Dit is op zich geen probleem, ware het niet dat Konami een slordige zestig euro voor het spel vraagt.


Je kunt Bomberman R lokaal en online spelen met acht spelers, mits je natuurlijk genoeg van die dure controllers hebt. Gelukkig kun je met twee Joy-Cons ook al met twee spelers aan de slag, al is de besturing met de stick en het minicontrollertje dan niet optimaal. Online is er echter een groot en ouderwets probleem: lag! Zelfs al selecteer je de optie om alleen te spelen met mensen met een goede connectie dan is het eerder regel dan uitzondering dat er vertraging zit in de besturing. Soms is de lag zo erg, dat het spel praktisch onspeelbaar wordt. Ook is de ranked multiplayer zeer slecht gebalanceerd. Zo begin je in de laagste league en kun je zeer moeilijk hogerop komen, doordat je net zoveel minpunten krijgt bij een laatste of gedeeld laatste plaats als dat je pluspunten krijgt bij een overwinning. Je speelt in deze modus met slechts vier spelers om twee winstpartijen, dus komt het dikwijls voor dat je op een gedeeld laatste plaats eindigt. Deze missers zijn doodzonde, want Bomberman R komt veruit het beste tot zijn recht wanneer je het speelt met anderen.


Gelukkig is het ook mogelijk om een campagne te spelen. Deze kan met één of twee spelers gespeeld worden. In je eentje wordt het spel echter na verloop van tijd wat monotoon, maar ook coöperatief is er het een en ander op aan te merken. Grafisch is het spel namelijk simpel, maar aantrekkelijk. Er is echter gekozen voor een schuin perspectief, waardoor het vooral met twee spelers zeer onoverzichtelijk wordt. Daarnaast is het spel zeer moeilijk en worden spelers bestraft met zeer grote minpunten als ze meerdere credits moeten gebruiken. Het gebeurde hierdoor dikwijls dat we meer punten verloren dan dat we verdienden, waardoor het ontgrendelen van nieuwe levels vrijwel onmogelijk werd. Een leuke twist in de campagne zijn de bazen. Deze bestaan uit een fase waarin je in het doolhof de tegenstander te snel (en slim) af moet zijn en uit een fase waarin je het op moet nemen tegen een groot monster. Deze, soms wat te lange, gevechten onderbreken de monotonie wat, waardoor het spel met een vriend samen toch leuk blijft. Ook de vrolijke en passende muziek vergroot het spelplezier.

Cijfer: 6

 

I Am Setsuna

Dit is echt een traditionele Japanse adventure-role playing game. Het spel heeft een prachtige handgetekende Japanse look. Helaas is er wel veel herhaling te zien in de omgevingen. De sneeuwlandschappen en dorpjes zijn mooi, maar je ziet keer op keer dezelfde elementen terug. Ook is de overworld lelijk, door rare rimpelingen en slechte scrolling. Gelukkig is dit in de dorpen en dungeons niet het geval. De zeer goed passende en sfeervolle pianomuziek maakt geeft precies het juiste gevoel.


Het spel speelt zeer traditioneel, bijna alsof het een oude 16 of 32 bits game is van vroeger. Combat werkt echter niet met random encounters, maar met zelf geïnitieerde encounters. Dit maakt het spel wat mij betreft leuker, zeker omdat de gevechten zelf ook vermakelijk zijn. In de gevechten heb je namelijk initiatiefbalkjes, die aangeven wanneer een personage aan de beurt is. Het spel pauzeert dan echter niet, dus je moet altijd blijven opletten en snel reageren. Het goed timen van aanvallen kan extra schade doen aan de tegenstanders.


Het verhaal draait om een meisje genaamd Setsuna die een reis moet ondernemen om geofferd te kunnen worden. Met het offer zal de wereld voor een periode van tien jaar weer veilig moeten zijn van de aanvallen van monsters. Het is echter onduidelijk of deze traditie wel echt waarde heeft en er niet voor niets allemaal jonge vrouwen sterven. Het verhaal is wat deprimerend, maar best interessant. Helaas is het spel zo lineair als het maar kan. Je krijgt wel wat keuzes tijdens gesprekken, maar het maakt uiteindelijk geen hout uit wat je kiest.


Veertig euro is misschien een tikkeltje aan de dure kant voor een ietwat beperkte titel als I am Setsuna, maar als je wel houdt van traditionele adventures, dan is het spel ook zeker geen miskoop. Er is genoeg sfeer en leuke gameplay beschikbaar voor heel wat uurtjes plezier.

Cijfer: 7

 

Vroom in the night sky

Gemaakt door een team van slecht vier Japanners en hopelijk gespeeld door niet veel meer mensen. Voor een slordige tien euro krijg je een zeer simpel spel waarin je als magisch meisje op een motor (of een ander voertuig) door eenvoudige levels heenvliegt. De slechts acht levels zijn allemaal vormgegeven met polygonen zonder texturen, zoals gebruikelijk was met de eerste Virtua Fighter en Virtua Racing in de eerste helft van de jaren negentig. Het doel van het spel is door een aantal ringen te vliegen. Je hebt hierbij geen tijdlimiet en een tegenstander die vooral tegen je praat en verder niet echt stoort, waardoor er geen enkele uitdaging aanwezig is. Je vliegt simpelweg wat rondjes en unlockt wat nieuwe voertuigen. De Engelse teksten in het spel zitten vol taalfouten, zoals ''I am cute than you'' en dergelijke direct uit het Japans overgezette onzin.

 

Om alle acht omgevingen en alle voertuigen te unlocken met je flink grinden en de parkoersen met meer punten of met een snellere tijd voltooien. De besturing is zo gek nog niet, maar het herspelen wordt al snel saai. De snelle tijden halen levert misschien een halfuurtje plezier op en daarna is het wel gedaan met het spel. De muziek is zeker niet onaardig, maar een spel dat geen uitdaging biedt, vrijwel geen content heeft en ook nog eens zeer simpele graphics heeft niets te zoeken in jouw gameverzameling.

Cijfer: 2

 

Conclusie

De Nintendo Switch is echt een raar product. Het concept werkt gelukkig goed; ik heb erg veel plezier met het constant wisselen tussen het spelen op de tv, onderweg of met de kickstand. Ook ziet het scherm er best strak uit en is de beeldkwaliteit zeker voldoende. Het software-aanbod is klein, maar lang niet gek. Het grootste deel van de spellen is leuk, maar vaak wat aan de dure kant en een echte system seller zit er wat mij betreft ook niet bij. Ik vind op dit moment Zelda de beste titel, maar deze is natuurlijk ook speelbaar op de Wii-U en is mijns inziens echt geen legendarische game. Wat overblijft zijn de vele slordigheden. Voor de hoge vraagprijs vind ik het onacceptabel dat Nintendo zo karig is geweest en dat de producten niet eens foutloos werken. Vandaar dat mijn advies is om te wachten met de aankoop van een Nintendo Switch, tenzij je echt heel vaak onderweg wilt gaan spelen.

Reacties

Login of registreer om te reageren.