Tim Colman | dinsdag 4 Jun 2019, 17:32

De magie van Don Bluth is weer terug! Lees hier de recensie van Dragon's Lair Trilogy

Als je opgroeide in de jaren tachtig of negentig is de kans redelijk groot dat je weet wie Don Bluth is of toch in ieder geval één van z’n werken kent. Don Bluth is namelijk de bezieler achter films als ‘The Land Before Time’ en ‘The Secret of Nimh’. Naast tekenfilms is de man ook bekend geworden door het razend populaire arcadespel Dragon’s Lair. Dat spel bracht als eerste de wereld van de tekenfilm naar de speelhallen en versloeg grafisch vrijwel alle concurrentie. Geen enkele console uit die tijd kon het spel deftig aan, dus een pak ontwikkelaars deden hun best om het spel na te maken in verschillende stijlen en met wisselend succes.

2+1

Na de eerste Dragon’s Lair kwam de onvermijdelijke sequel (Dragon’s Lair 2: Time Warp) en een spinoff (Space Ace), allemaal gebaseerd op dezelfde technologie. Gamers moesten maar liefst wachten tot 2010 voor ze een arcade perfect versie van Dragon’s Lair konden spelen op hun home consoles. De Dragon’s Lair Trilogy bundelde alle drie games samen. Nu kunnen Xbox One gamers ook eindelijk van een potje Dragon’s Lair genieten.

Elk van de drie spellen heeft z’n eigen verhaal, maar gebruiken dezelfde gameplay elementen. Eigenlijk zijn het interactive tekenfilms en moet je op de juiste knop drukken om verder te gaan in het spel. Je gebruikt de vier richtingstoetsen en een actieknop. Snel drukken is de boodschap om het hoofdpersonage uit de meest hachelijke situaties te redden. Druk je verkeerd of ben je te traag dan verlies je een leven. Neem het van mij aan, dat gaat je heel vaak tegenkomen. Zijn al je levens opgebruikt dan is het game over. Het doel is simpel, je moet zoveel mogelijk punten scoren voor je aan de eindmeet komt. Elk correcte druk op de knop doet je puntenaantal vergroten, maak je een foutje begin je weer bij de nul. Lijkt allemaal simpel, maar ik verzeker je dat je echt geconcentreerd moet blijven om vlotjes door de levels te blijven gaan. Het lijkt allemaal onoverkomelijk en aartsmoeilijk in het begin, maar langzaamaan begin je reeksen te onthouden en vlieg je door bepaalde stukken. Nu baanbrekende gameplay is het niet, want je speelt grotendeels een reeks aan quicktime events. Trial & error is hier wel de boodschap, vergeet niet dat het spel gemaakt ooit gemaakt was om zoveel mogelijk centen uit je zakken te halen.

Dirk the daring

In Dragon’s lair speel je als de heldhaftige Dirk the Daring die de diepe kelders van een geheimzinnig kasteel moet doorkruisen op zoek naar princess Daphne, die werd ontvoerd door een draak. In Dragon’s Lair 2: Time Warp neemt de zaak een rare bocht. Daphne wordt opnieuw gekidnapt, maar dit keer door de boze tovenaar Mordroc. Je gaat op reis door de tijd en belandt in een reeks bizarre locaties zoals Wonderland (dat van Alice) en op de piano van een componerende Beethoven. Bluth hield z’n meest bizarre ideeën voor de laatste aflevering. In Space Ace speel je de rol van Ace, defender of Justice die net in een kind werd veranderd door de schurk Borf en z’n Infanto-ray. Borf wil het universum veroveren door iedereen in een kind te veranderen en jij moet dat plan dwarsbomen. De verhalen slaan wel eens een vreemde weg in, maar het blijft altijd amusant om naar te kijken. Ik vond het bijvoorbeeld heel leuk om het spel samen met een paar anderen te spelen op de bank, de verhalen hebben namelijk voor iedereen wel iets in petto.

De animatie is verbluffend, zeker als je weet dat de eerste Dragon’s Lair uitkwam in 1983. Alles loopt vlotjes en ziet er haarscherp uit op de Xbox One. De controller reageert heel goed en de animatie loopt nooit uit sync met de actie. Qua muziek is het allemaal een beetje mager, maar dat heeft een goede reden. De geluidseffecten zijn er namelijk niet alleen voor de sfeer, maar waarschuwen je voor gevaar en geven je hints over de volgende actie.

De trilogy voegt geen nieuw content toe, maar er zijn een pak extra features beschikbaar. Je kan gewoon gezellig naar het spel kijken als ware het een gewone tekenfilm is. Je kan interviews ontdekken of via een tutorial leren hoe je het spel aanpakt. Naast die extra’s kan je je ervaring ook wat tweaken met arcade of home console regels. Bij de eerste ga je telkens door naar de volgende scene of je nu juist drukte of niet. Bij home console regels moet je een scene succesvol afleggen voor je verder gaat. Als laatste kunnen de nostalgische zielen ook een arcade cabinet view aanzetten zodat het net lijkt alsof je terug in de speelhal staat.

Conclusie

Een prachtige collectie aan perfect geanimeerde arcade klassiekers die de tand des tijds prima doorstaan. De games waren een ervaring in de jaren tachtig en dat blijven ze vandaag ook nog. Aanrader voor de fans die de arcade perfect versie in huis willen en ideaal voor nieuwelingen die een klassieker uit de gamegeschiedenis willen leren kennen of gewoon zin hebben in iets totaal anders.