Casper Egas | maandag 26 Okt 2015, 8:01

Eindelijk, eindelijk, EIN-DE-LIJK! De Halo franchise gaat verder. Lees nu onze Halo 5: Guardians review.

Ik weet nog goed dat ik de eerste Halo samen met mijn Xbox kocht. Wat een spel was dat, erg indrukwekkend. Het tweede deel bracht online multiplayer, maar was verder naar mijn mening geen goede opvolger. Het is echter pas recent dat de Halo-serie een beetje in een crisis is geraakt. Halo 4 overtuigde niet en laten we het over de extreem buggy Master Chief Collection maar niet hebben. Nu de Xbox One problemen heeft om de strijd tegen de Playstation 4 te winnen, is het juist noodzakelijk dat Halo 5: Guardians wél weet te overtuigen.

Na het ogenschijnlijk sterven van Cortana in Halo 4 is Master Chief op een ongeautoriseerde missie gegaan om haar te vinden. De UNSC is zéér ongelukkig en stuurt Osiris, een groep van vier Spartans om hem terug te brengen. Je speelt dan ook tijdens twaalf missies de Spartan Jameson Locke en slechts in drie missies de Master Chief, of John, zoals hij in dit spel vaak genoemd wordt. Ik vond het Osiris-team niet echt overtuigen, al begrijp ik dat ze voor het verhaal een onmisbare rol innemen.

In goede Halo-traditie is het verhaal weer chaotisch en slecht te volgen. Het is te pretentieus en weinig boeiend. De plotwendingen zijn weinig verrassend en het lukt nauwelijks om de speler te laten meeleven met de personages. Het is extra pijnlijk dat de levels vol liggen met audio files om te verzamelen, maar dat deze moeilijk te verstaan zijn en dat ze meestal totaal niet interessant zijn. In voorgaande delen vond ik echter het verhaal ook niet boeiend, gelukkig heeft dat me toen er ook nooit van weerhouden veel plezier aan de spellen te beleven.

Plussen en minnen

Één van de sterke kanten van de serie was altijd de fantastische coöperatieve campagne, die in elk spel met gedeeld scherm gespeeld kon worden. Mijn beste herinneringen aan Halo zijn daar ontstaan. Het was dan ook meer dan een teleurstelling dat Halo 5 alleen nog online co-op gespeeld kan worden. Ook in versus multiplayer is split screen niet meer mogelijk.

Gelukkig heb ik daarmee de grootste minpunten ook wel gehad. Het spel ziet er namelijk grotendeels geweldig uit. Het draait soepel, heeft mooie tussenfilmpjes, prachtige omgevingen en veruit de mooiste character models en wapens uit de hele serie. Er zijn wel wat probleempjes, zoals zwevende objecten, foutjes met schaduwen en matig uitziende watervallen en lava, maar het geheel blijft indrukwekkend.

De levels zijn meestal afwisselend en zorgen voor een goede variatie tussen omgevingen, voertuigen en wapens. Er zijn zelfs enkele nieuwe wapens, zoals een super Saw, genaamd The Answer, een Splinter Turret, een Plasma Caster en een nieuwe sniper. Meestal strijd je tegen de Prometheans, al zijn de Covenant ook weer van de partij. Gedurende sommige levels sloeg de monotonie toe door een gebrek aan verschillende tegenstanders en een misschien wel iets te lange campagne.

Online verder strijden

De campagne eenmaal uitgespeeld, was het tijd voor de multiplayermodi. Deze zijn nu verdeeld onder twee kopjes: Arena en Warzone. Arena volgt de klassieke formule in redelijk kleine tot middelgrote omgevingen. Warzone is nieuw, het is een soort Big Team in het kwadraat. De kaart is dan enorm groot en bevat naast het andere team van achttien man sterk, ook soldaten, Prometheans en Covenant. Het doel is om de ‘energy core’ van de tegenstander uit de schakelen. Dit doe je door een aantal basissen te veroveren en vast te houden. Je krijgt hiervoor ook punten, net als het uitschakelen van leiders van de Covenant en Prometheans. Presteer je goed, dan kun je wapens, boosts en voertuigen bestellen.

Het ontgrendelen van onder andere logo’s, armor mods en tijdelijke boosts en wapens doe je met behulp van ‘requisition packs’. Dit zijn willekeurig samengestelde virtuele kaartenpakjes, net zoals het in FIFA gaat met Ultimate Team. Deze pakjes kun je op verscheidene manieren verdienen en zouden op de lange termijn het spel interessant kunnen houden.

Arena beviel mij echter een stuk beter dan Warzone; ik vecht liever man tegen man. Ook hier zijn weer de gebruikelijke varianten te spelen zoals Capture the Flag, Slayer en SWAT, maar ook is er ruimte voor het nieuwe Breakout. In Breakout speel je vier tegen vier en moet je de vlag naar een doel brengen of de tegenstanders, die elk maar één leven per ronde hebben, doden. Wie het eerst vijf rondes haalt, wint. Leuk als afwisseling en zeker leuker dan het afwezige Oddball en King of the Hill.

Totaal zijn er vijftien online muliplayer spelomgevingen, acht hiervan zijn volledig verzorgd, en zeven zijn aangepaste 'Forge'-kaarten. De gewone omgevingen zien er erg mooi uit en zijn gemiddeld wat groter dan ik van de oude delen gewend ben. Ze lijken goed opgezet om extreme voordelen voor bepaalde speelstijlen, zoals met snipers controle over de omgeving laten hebben, te voorkomen. De tijd zal echter moeten leren of het echt klassiekers kunnen worden. 

Ook prettig is dat er in de multiplayermodi niet meer zuiver sprake van een rang is die alleen aangeeft hoeveel je gespeeld hebt, er is daarnaast ook een rang aanwezig die aangeeft hoe goed je bent. Dit geeft mij altijd extra motivatie om te winnen en hogerop te komen.

Het hele multiplayerdeel geeft mij een goed gevoel. Het voelt net wat meer aan als de oude delen van de serie dan dat in deel 4 het geval was, en er is geen gedoe meer met allerlei vreemde ‘armor abilities’. Het is weer spannend, met een echt klassiek Halo-gevoel. Helaas dit keer dus wel zonder de zo kenmerkende split screen-modus.

Conclusie

Oh Halo, Halo, Halo, we hebben samen al heel wat jaartjes plezier gemaakt. Het leek er even op alsof het afscheid aanstaande was, maar je trok me toch weer terug in jouw ijzeren greep. Halo 5: Guardians heeft heel veel positieve kanten en is een geslaagd product te noemen. Toch wil ik het spel geen negen geven, vanwege de ontbrekende split screen-modi, die echt een groot gemis zijn. Ook is de campagne wat te makkelijk en blijft het verhaal voor mij wel erg pretentieus en chaotisch. Ben je een Halo-liefhebber of zoek je gewoon een prachtige exclusieve shooter voor de Xbox One? Dankan je met Halo 5: Guardians niet missen!