Yoram Jacobs | vrijdag 27 Mei 2016, 16:23

Organic Panic heeft potentie, maar daagt zichzelf en de speler nimmer uit. Lees hier de review.

We leven in tijden van oorlog. Ook op gebieden waar je niet direct aan zou denken. Het gaat namelijk niet goed met Fruit en Groente. Je bent je vast niet bewust van de strijd die ze moeten leveren met Vlees en Kaas. Hoewel de laatstgenoemden zwaar bewapend zijn, durven de helden van Team Fruit en Veggie het toch aan om het tegen Meat & Cheese op te nemen. Welkom bij Organic Panic.

Vlees is moord!

Organic Panic heeft een leuk en origineel verhaal rondom de gameplay gebouwd. Meat en Cheese hebben de oorlog verklaard aan Fruit and Veggie en men vertelt dit verhaal in een stripboek, voorafgaand aan elke wereld. Het verhaal is volledig optioneel, dat wil zeggen: als je er geen zin in hebt, kun je het overslaan en direct naar de levels. Leuk als je geen zin hebt in het achtergrond verhaal, maar ergens ook zonde dat men geen geloof lijkt te hebben in hun eigen originele setting. Hier had Last Limb meer mee kunnen doen.

De vrolijk gekleurde game bestaat uit een aantal werelden, met elk weer een flink aantal levels. Elk level is niet veel groter dan je TV scherm. De bedoeling is dan ook simpel: zorg ervoor dat je de zwevende portal bereikt, zodat je door kan naar het volgende level. Meestal zie je die portal direct op je scherm, soms moet je even met de Right Trigger uitzoomen, maar je krijgt nooit te maken met hele grote levels. Je kunt jezelf nog wat uitdagen om voor de gouden medaille te gaan. Dit doe je door in elk level een diamant te pakken en alle vijanden te doden, maar dat is niet zo lastig: de diamant zie je meteen op je scherm en de vijanden staan meestal dicht bij elkaar.

Je krijgt per level de beschikking over een of twee helden (je kunt soms switchen tussen twee helden), te weten: Kiwi, Carrot, Cherry en Coconut. Elke held heeft weer een bepaalde speciale kracht. Zo kan Carrot vijanden in de fik steken en kan Kiwi levels onder water zetten. Uiteraard heeft de game een aantal obstakels voor je in petto. Naast de vijanden van team Meat & Cheese, die je met machinegeweren en raketten tot moes proberen te stampen, liggen er ook fysieke objecten op je pad. Soms moet je die obstakels optillen met de telekinese kracht van Coconut, of brand je iets weg met Carrot en dan schiet je met Cherry gaten door heuvels om zodoende een pad te maken. Het is soms leuk om te zien hoe Carrot een bassin met water laat leeglopen en daardoor een ander deel van de kaart volloopt met water, waardoor de vijanden verdrinken. Maar de gameplay is al heel snel repetitief.

De vijanden bieden ook weinig tegenstand. Het is vaak voldoende om met Kiwi een laagje water te laten ontstaan, zodat ze verdrinken, of je slingert de meatballs en cheeseheads in het oneindige met Kiwi. Na een tiental levels, had ik het wel gezien met zowel de combat als de 'puzzel' elementen van Organic Panic. Het wordt nooit bijzonder uitdagend en er komt, na het vrijspelen van de vier personages, geen vernieuwende gameplay bij kijken.

Je kunt de game tenslotte ook nog in co-op mode spelen, maar het zal je niet verbazen dat er ook dan geen nieuwe elementen worden geïntroduceerd.

Conclusie

Organic Panic begint origineel, maar laat het snel afweten. De gameplay is beperkt en enorm herhalend. Na een klein aantal levels heb je alle gameplay elementen wel gezien. Dan begint het wel tegen te staan. Het gebrek aan uitdaging weegt zwaarder dan de originele setting, de fleurige graphics kunnen dat ook niet omhoog krikken.