Leoni Santbergen | maandag 25 Aug 2014, 15:24

Outlast is al een tijdje beschikbaar op de PC, maar sinds kort kunnen we ook op de Xbox One genieten van deze game die je zeker kippenvel zal bezorgen.

Een psychiatrisch ziekenhuis is een omgeving die binnen het horrorgenre zeker niet onbekend is. Desondanks benadert Outlast dit klassieke thema met respect en zonder al te veel clichés.

Shocking

Sfeer is allesbepalend als het om een horrorgame gaat. Outlast doet dit dan ook bijzonder goed. Je begint voor de deur van het oude gebouw met als doel te onderzoeken wat er binnen nu precies aan de hand is. Vervolgens word je semi-linear door het gebouw gestuurd om aanwijzingen te verzamelen en (bovenal) in leven te blijven. Het feit dat je geen wapens hebt om jezelf te verdedigen brengt nog meer spanning met zich mee. Mocht je vijanden tegenkomen, dan kan je alleen maar weg rennen. Geloof me, dat ga je dan ook vaak doen.

Iets dat ik persoonlijk erg goed vond, is dat het spel weinig gebruik maakt van schrikeffecten. In het begin word je een paar keer de stuipen op het lijf gejaagd, waardoor je de rest van de game zwaar op je hoede bent voor verdere onverwachte ontmoetingen. Ook zijn niet alle mensen binnen vijandelijk, wat het erg lastig maakt om ze te benaderen. Zo zie je bijvoorbeeld aan het einde van een lange, vergeelde gang met knipperende lichten iemand in een rolstoel zitten. Ga je er op af, met als gevolg dat hij wel eens uit die stoel kan springen en een feestmaal van je hals maakt, of ga je er met een boog omheen met de kans dat je aanwijzingen of sleutels mist?

Staat ‘ie aan?

Het spel leunt erg op verlichting binnen de spelwereld. Niet overal zijn de lampen aan en soms moet je jezelf in het pikkedonker een weg weten te banen. Om dit te kunnen doen zal je gebruik moeten maken van je camera, welke een infrarood optie heeft waardoor je in het donker kunt kijken. Echter vreet deze optie batterijen, waardoor je constant op zoek bent naar penlites terwijl je vreest voor je leven. Daarnaast is het de bedoeling dat je met je camera ‘interessante’ gebeurtenissen filmt, in mijn geval betekende dat dat ik eigenlijk het hele spel door het vizier van de camera heb gezien.

In de zoektocht naar aanwijzingen (en uitgang) binnen het gesticht kom je best veel van die ‘interessante’ gebeurtenissen tegen. De meerderheid hiervan draait om bloed, verminking en gore. Dit spel is niet erg moeilijk met wat ze laten zien, dus mensen met een zwakke maag raad ik aan om nog even goed na te denken voordat ze het aanschaffen. Nu helpt het wel mee dat de graphics van het spel niet next-gen zijn, dus de kwaliteit van de gore verdoezelt het een beetje.

Conclusie

Outlast is een van de weinige horrorspellen sinds lange tijd dat ook echt als een horrorspel aanvoelt, en niet als een shooter met zombies of aliens. Het is geen lang spel, maar zeker wel de moeite waard. De sfeer van het spel trekt je er direct in en houdt je vast totdat na een uurtje of vijf de credits in beeld komen. Kortom; een dikke aanrader voor iedereen die wel van een potje griezelen houdt.