Yoram Jacobs | maandag 18 Jul 2016, 9:04

Als je Mass Effect 1 te vroeg uit de oven haalt en dan te lang buiten de koelkast laat staan, krijg je The Technomancer.

Als een game leentjebuur speelt bij een grote, gevestigde, naam uit de gamewereld is het onvermijdelijk dat de twee met elkaar worden vergeleken. Ontwikkelaar Spiders heeft bij het maken van The Technomancer overduidelijk gekeken naar de Mass Effect franchise. Maar levert dit een goede tegenhanger op of is het een slap aftreksel?

Phone Home

In The Technomancer ben jij Zacharias Mancer, een mage warrior die beschikt over elektrische krachten, die van jongs af aan getraind is om te vechten. Deze speciale orde van vechters heet The Technomancers en wordt gevreesd en gerespecteerd door alles en iedereen op de Rode Planeet. Ja, je speelt dus op Mars, ergens in de verre toekomst. Je bent op zoek naar contact met de Aarde, omdat de Mars bewoners al decennia lang geen contact meer met de moederplaneet kunnen krijgen. Het is een van de missies van de Technomancers om dit contact weer te herstellen.

The Technomancer is een RPG en dit genre leunt van oudsher op een aantal pilaren: het overkoepelende verhaal en de personages, de quests en natuurlijk de combat met bijbehorende skill trees. Ik begin met het laatste, omdat je het eerst in aanraking komt met dit aspect van de game.

De game maakt onderscheid in vier combat stances, of vechtstijlen. Naast Technomancer, dat draait om het kanaliseren van elektrische krachten, heb je de keuze uit Guardian (zwaard en schild), Rogue (zwaard en pistool) en Warrior (staf). Je kunt naarmate je levelt punten investeren in een van deze vier stijlen. Het verschil tussen deze stijlen is helaas niet heel groot. Een staf heeft een iets groter bereik en met een pistool kun je uiteraard op afstand blijven. Het viel mij tegen dat je niet een harde keuze kon maken tussen duidelijk verschillende klassen, zoals je toch een beetje verwacht in een RPG.

De vijanden komen als een dolle op je af, waardoor je gedwongen wordt om de hele tijd rond te springen en hen te ontwijken. Omdat je weinig schade doet, ongeacht je combat stance, duurt een gevecht langer dan je zou willen. Het investeren van punten in welke stance dan ook, deed verrassend weinig voor de hoeveelheid schade die je doet. Een enkele keer krijg je wel een upgrade die impact heeft, zoals bijvoorbeeld een tweede elektrische aanval. Maar over het algemeen is er bijna geen gevoel van progressie. Dit bleef zo tot het einde van de game, waar ik toch level 38 had bereikt

De AI is een van de slechtste die ik in jaren heb gezien. Je kunt naar een vijand toe sluipen en bijna geheel in zijn zicht staan, toch zal hij je niet aanvallen. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik, midden in een gevecht, het hele gevecht kon annuleren als ik een paar stappen terug deed. De vijanden keerden dan braaf terug naar hun oude posities en bleven daar. Ik combineerde deze cruciale AI fout met 'sneak fout' en kon soms op deze manier een hele kamer ontdoen van vijanden zonder een gevecht te leveren!

Dan iets over de wapens. Je vijanden droppen soms (!) wapens die je kunt oppakken. Waar je alleen in het begin merkt dat je niet meer je rookie wapen hebt (je gaat in het begin echt heel vaak dood!), merk je later niet veel verbetering bij andere wapens. Crafting is ook een onderdeel van de game: je kunt je wapens in de Technomancer enigszins upgraden. Helaas is ook hier geen echte progressie te ervaren. Je wapens zien er niet anders uit, ook gaat de damage er niet noemenswaardig op vooruit. Er zijn verder geen toffe wapens of gear te vinden in de kisten die je vindt, enkel crafting materials, standaard wapens of health injections, wat me echt wel verbaasde. De loot is dus een grote tegenvaller.

De combat is duidelijk niet de sterkste pijler van de game, maar een goed verhaal en goede missies zouden een hoop goed kunnen maken. Kan The Technomancer ons dan toch positief verrassen?

The Messy Effect

Een game in dit genre moet hoe dan ook een boeiend verhaal hebben, met rijke personages, sterke dialogen, conflicten, noem maar op. Het universum van The Technomancer heeft op zich wel iets aantrekkelijks. Het is weliswaar niet bijzonder origineel bedacht, maar de hele setting van mutanten die worden behandeld als oud vuil, corporaties die de macht willen grijpen, de geheime politie die achter je aanzit. Het heeft wel iets. Op papier is er dus genoeg materie om er iets van te maken.

Het is daarom onbegrijpelijk dat de ontwikkelaar op de proppen is gekomen met hele saaie personages, die bovendien het verhaal aan elkaar knopen met saaie, ellenlange monologen. Laat dit even op je inwerken: sommige monologen van NPC's duurden vijf (!) volle minuten. De voice acting is bovendien mager, dus het is geen genot om naar te luisteren. Ik begon halverwege bepaalde dialogen gewoon over te slaan.

Net als in Mass Effect heb jij als speler de optie om op bepaalde manieren te reageren, al is dat in The Technomancer enorm beperkt. Je krijgt soms de keuze om iemand met charisma te beïnvloeden. Deze skill kun je verbeteren door punten te investeren in dit talent. Als beginneling in die skill heb je 25% kans om succes te behalen, maar ik merkte dat ik bij 50% eigenlijk altijd wel iemand kon overtuigen. Scheelde toch weer een gevecht!

De keuzes die je tijdens het verhaal moet maken, zijn, zonder iets te verklappen, verre van impactvol. Waar je in Mass Effect kon beslissen over leven en dood van hele belangrijke personages (en nog veel meer!), gaat het hier vaak om het doodschieten of laten gaan van onbekenden. Een voorbeeld: ik moest op pad om een bom onschadelijk te maken. Bij aankomst bleek dat er achter deze bom een personage zat, dat ik nog niet eerder had ontmoet. De verdere context van het verhaal en zelfs dit nieuwe personage was op dat moment ook nog helemaal niet duidelijk. Boem: maak nu de keuze of je die persoon laat gaan, of maak hem af. Huh? Maar ik weet helemaal niet wie dit is, heb er geen band mee, kan hierdoor de impact niet inschatten en dus is de keuze per definitie willekeurig.

De handjevol keuzes die je moet maken, hebben ook helemaal geen impact op het overkoepelende verhaal. Wellicht is het volgende een hele lichte spoiler, dus skip naar de volgende alinea als je daar niet van houdt. Al je gemaakte keuzes komen aan het eind van de game terug in een lange monoloog van Zacharias. Meer merk je er niet van. Teleurstellend, op zijn zachtst gezegd.

2005

Bovenstaand belooft al weinig goeds. Ik voeg daar nog aan toe dat de graphics dateren uit pak hem beet 2005. Van de low level textures, de magere lichteffecten tot de houterige animaties. Het voelde aan als een pre-alpha demo van Mass Effect, die plotseling uitgebracht wordt als full game.

Er lopen, bijvoorbeeld, in de omgevingen bijna geen NPC's rond. Ze staan allemaal stil en kijken elkaar glazig aan. Het voelt en ziet er erg leeg uit. Marktkooplui staan, zonder enig geluid te produceren, met hun armen naar je te wuiven. Als je dan een gesprek aanknoopt, levert dat altijd dezelfde dialoog op. Je teamleden zeggen ook zelden iets uit zichzelf. En dat terwijl de ontwikkelaar het zo vaak heeft over het belang van de band met je teamleden!

De wereld ziet er kleurloos uit. Ik begrijp dat we het hebben over een kolonie op mars, dus roodbruin is onvermijdelijk. Maar moet dit dan per se worden aangevuld met grijs? Wat weerhoudt het grafische team ervan om een paar frisse kleuren te gebruiken, of om wat details toe te voegen die meer ziel geven aan het geheel? Posters, voertuigen, conflicten op straat tussen NPC's? Ik roep maar wat. En als er geen geld wordt gestoken in textures en animaties, waarom is de achtergrondmuziek dan een tenenkrommend zoemgeluidje, dat spanning zou moeten opwekken?

Conclusie

Een RPG moet minimaal een goed verhaal hebben, leuke personages met boeiende dialogen presenteren en acceptabele combat bieden, met een goed doordachte skilltree. The Technomancer biedt dit geen van allen. Dit geheel wordt overgoten met een grafische saus die heel erg over de datum is. Wegblijven van deze game!