Yoram Jacobs | dinsdag 15 Mrt 2016, 20:00

Level 22 vergeet een belangrijk ingrediënt: spelplezier. Lees hier de review.

Ben je wel eens te laat gekomen op je werk? Probeer je dan zo casual mogelijk binnen te komen of riskeer je dat de baas je naar binnen roept? Gary heeft geen zin in dat laatste en probeert ongezien naar zijn werkplek op de 22e verdieping te komen. Level 22 start in elk geval leuk!

In Level 22 ben jij Gary, een sullige kantoormedewerker. De game heeft een topdown perspectief in simpele 8-bit grahpics, met bijbehorende geluidjes uit de 8-bit tijd. Je begint op de begane grond en belt direct je maatje Marty op. Marty is pas ontslagen en is goed op de hoogte van de gang van zaken in het pand. Regelmatig bel je met hem om te vragen hoe je verder moet. Dit levert soms grappige teksten op (geen geluid overigens), maar kan de game helaas niet dragen.

Elk level bestaat uit slechts een paar kamers en gangetjes. Er lopen continu collega's rond en zodra zij je in de smiezen hebben, is het game over. Al snel legt Marty uit dat je bijvoorbeeld het best je gezicht kunt verstoppen achter een krant, of je kunt verstoppen in een kast. In elk level vind je een of twee nuttige items die je nodig hebt om door te kunnen gaan (krant, donut, koffie). Soms kun je door de ventilatie schachten op plekken komen, waar je anders niet zou kunnen komen. Na drie a vier minuten ben je door een level heen en na vier levels volgt er een soort eindbaas.

Wat ik fijn vond aan de game is de autosave feature: wanneer je een bepaalde plek had bezocht, werd dat direct je nieuwe startpunt als je gezien werd. Dit werkte meestal goed, maar soms weigerde de game een stukje op te slaan.

Na een aantal levels krijg je te maken met andere 'vijanden', denk aan beveiligers (die zich niet laten foppen door een krant) of androids die zich weer niet laten afleiden door een neergelegde donut (de achilleshiel van de bewakers). Zodra je weet wat de zwakte is van een vijand (Marty vertelt je dat braaf aan het begin van een level) kun je eenvoudig door. Ook de latere levels zijn even simpel als in het begin: reken op drie tot vijf minuten speeltijd.

Ik merkte dat ik Level 22 al vrij snel zat was. Geen moment word je uitgedaagd om na te denken over een puzzel. Belangrijker voor mij is het spelplezier; dat hier volledig ontbreekt. Dit is gewoon een hele saaie game! Omdat je al direct ziet hoe je moet lopen/kruipen is het echt een kwestie van A naar B lopen. De obstakels/vijanden zijn ook geen uitdaging, je weet direct wat je moet doen. Gaap. Een dag op kantoor is soms nog leuker!

Conclusie

Level 22 biedt geen reden tot een positieve review. De game is gewoonweg niet leuk. Het uitgangspunt biedt volop kansen, maar het is eigenlijk een 'walk in the office' simulator geworden met hier een daar een grappig gesprek tussen Gary en Marty. Ontwikkelaar Moving Player had hier echt veel meer mee moeten doen!