Ivenne Mecking | woensdag 2 Nov 2016, 20:00

Een succesvol restaurant is een geweldige en leuke uitdaging. Maar is het leuk als gameconcept?

Sinds een klein jaar mag ik mezelf ervaringsdeskundige noemen op het gebied van de horeca. Ik loop weliswaar niet zelf met dienbladen drank, maar heb een aardige indruk gekregen wat er allemaal bij komt kijken om een restaurant te draaien. Laat ik zeggen dat ik nog meer respect heb gekregen voor al het horecapersoneel. Nu is het aan de makers van Overcooked om te bewijzen dat je van die drukke baan toch een ontspannend spel kan maken.

Bij het starten van het spel krijg je in eerste instantie het idee dat je in een aflevering van Baantjer beland bent. Het mistroostige mondharmonicaspel staat in schril contrast met het kleurrijke titelscherm. Een wat vreemde keuze. Het hoofdmenu en het scherm met opties boden beide zeer weinig interessants, dus koos ik ervoor om maar direct de Campaign te starten. Het verhaal in Overcooked is op zijn minst "apart" te noemen. Een groot spaghettimonster genaamd 'The ever Peckish' teistert het 'Onion Kingdom'. Om het koninkrijk te redden wordt je door de koning terug in de tijd gestuurd(?!) om goed genoeg te leren koken om het monster tevreden te stellen. Tussen de levels door ontvouwt dit flinterdunne verhaal zich verder, maar wat mij betreft had het achterwege mogen blijven.

Het eerste level is -als verwacht- een inleiding die je kennis laat maken met het spel. De besturing is gelukkig lekker simpel gehouden en werkt heel prettig. Met de A-knop pak je een ingrediënt, met de X-knop hanteer je het koksmes. Ook de interface is simpel maar doeltreffend. Rechtsonder de klok, linksonder je verdiende geld (inclusief fooien voor snelle service) en linksboven staan de bestellingen. Denk hierbij aan salades, borden soep of broodjes hamburger. De ingrediënten van de gerechten moeten meestal eerst bij elkaar worden gezocht, gesneden en in de pan worden gestopt alvorens ze kunnen worden opgediend (vergeet het bord niet!). Al deze handelingen kun je weliswaar door meerdere koks laten voltooien, maar je kunt er (logischerwijs) maar één tegelijk besturen. Snel wisselen tussen je koks is dus de sleutel tot succes.

Als een dolle kip

Het spel begint al direct behoorlijk hectisch, want de klok is onverbiddelijk en de vooraf gestelde doelen niet gemakkelijk. Waarschijnlijk merk je dan ook al snel dat je de controle dreigt te verliezen. Vooral wanneer je je pannen niet goed in de gaten houdt kan dit ook nog eens gevolgen hebben voor je keuken. Dan kom je dus letterlijk voor hete vuren te staan. Steeds wanneer je een gedegen systeem lijkt te hebben gevonden om alle handelingen zo efficiënt mogelijk af te ronden, dienen er zich nieuwe problemen aan. Zo komt de vuile vaat namelijk ook op jouw bordje (no pun intended) en krijg je ook nog eens last van ongenode gasten in de keuken en andere kleine en grote rampen. Het leven van een kok gaat duidelijk niet over rozen.

Toch is het goed te om zien dat je gedurende deze chaos een glimlach waarschijnlijk niet zal kan onderdrukken. Het spel geeft veel voldoening als je de vooraf gestelde doelen haalt, want dat doe je meestal niet slechts door zo snel mogelijk op de knoppen te drukken. Slim vooruit plannen en handig gebruik maken van je werkruimte en personeel zijn minstens, zo niet belangrijker. Dat is een goede zaak, want het 'chaos-in-de-keuken' gameconcept is al vele malen eerder gedaan en dus niet bijster origineel meer. De campagne is best aardig, maar valt vanaf de derde 'wereld' een beetje in herhaling. Het is op zich wel leuk om op den duur ook aan de slag te kunnen met de frituur en pizzaoven, maar toch heb je het op een gegeven moment wel gezien.

Gelukkig krijgt Overcooked nog een tweede leven als je het samen met vrienden speelt. Sterker nog, eigenlijk komt het spel pas helemaal uit de verf als je samen de keuken gaat bestieren. Als jullie samenwerking een succes is heb je de grootst mogelijke lol. Daarnaast kun je ook tégen elkaar spelen en is het zelfs mogelijk om met twee spelers één controller te delen. Deze meerspelermodus heeft helaas één groot nadeel: Xbox Live speelt er geen rol in. 'Met zijn allen op de bank' is dus de enige mogelijkheid. Eeuwig zonde. Grafisch is er niet zo heel veel aan te merken op Overcooked. De tekenstijl is simpel, maar vriendelijk en kleurrijk. Zoals gezegd vond ik de mondharmonica muziek daarom een beetje misplaatst, de rest van het geluid is weinig noemenswaardig.

Conclusie

Ik ben van mening dat solitaire koks Overcooked beter in het vriesvak kunnen laten liggen. Met meer spelers komt het spel wel uit de verf, maar heeft het grote nadeel geen Xbox Live functionaliteiten te bevatten. Je kunt je er best wel even mee vermaken, maar er had best nog wat meer met het concept gedaan mogen worden. Misschien had Kinect zelfs nog een leuke rol kunnen spelen (zie je de snijbewegingen al voor je?). Nu ontstijgt het spel slechts ten dele het niveau van soortgelijke (maar stukken goedkopere) spellen voor je smartphone. Niet raw, wel undercooked.