Tim Colman | maandag 24 Jun 2019, 12:19

Castlevania Anniversary Collection brengt een hele stapel oude Castlevania-games naar de huidige systemen. Zit er wat leuks voor je bij?

Opmerking: Konami kon ons voor de Castlevania Anniversay Collection enkel een code voor PS4 bezorgen. Deze review is dan ook gebaseerd op de PS4 versie van deze game. Deze compilatie is, voor de volledigheid, gespeeld op de PlayStation 4 Pro.

Hiep hiep hoera

Voor z’n vijftigste verjaardag heeft Konami de uiterst verstandige beslissing genomen om een aantal collecties uit brengen met een droomselectie aan games. De Castlevania Anniversary Collection is geen uitzondering, de verzameling getuigt namelijk van veel focus en evenwicht. De collectie legt de focus op de Castlevania games uit de beginjaren in de traditionele level na level platformstijl. Met maar lieft acht single-player titels, enkel de MSX2 game Vampire Killer uit 1986 en Castlevania: Rondo of Blood van op de NEC PC Engine ontbreken, heb je de volledige reeks aan titels die tussen 1987 en 1994 in het Westen werden uitgebracht.

Zeven van de acht games komen uit de stal van Nintendo met NES, Game Boy en SNES titels. Maar met de toevoeging van het fantastische Castlevania Bloodlines voegt een Mega Drive titel zich bij de troepen, en brengt tegelijkertijd de nodige balans in de compilatie. Dankzij de emulatie experts bij M2 zijn we er zeker van dat de authenticiteit van elk spel met de hoogst nodige zorg is overgezet naar de huidige consolegeneratie. Met de vier genummerde titels, samen met de meer beperkte Game Boy-releases en de verborgen schat Castlevania Bloodlines heb je al een mooi beeld van de klassieke Castlevania games, maar dankzij de zeer gelimiteerde Kid Dracula is de verzameling meer dan compleet.

Van één naar vier

Ondanks dat Castlevania, de eerste aflevering in de reeks, gebaseerd is op een oeroude gameplay template; toch is het spel waardig oud geworden, zeker als je rekening houdt met het feit dat het spel al in 1986 uitkwam in Japan. Je maakt kennis met Simon Belmont die als Vampire Killer z’n familie tradities in ere wil houden en zich een baan door een kasteel in Transsylvanië baant om Dracula te verslaan. Hou je klaar voor lineaire voortgang en haarscherpe platforming terwijl medusa hoofden, geraamtes en andere duister gespuis je de dood willen injagen. Breng je geduld mee, want je zal het nodig hebben. Castlevania speel je uit door de levels volledig te onthouden en je healthbar zorgvuldig te beheren. De boss fights in deze eerste aflevering zijn legendarisch met Medusa, mummies, een gigantische vleermuis, Mager Hein en Dracula zelf natuurlijk.

Castlevania II: Simon’s Quest kwam een jaar later uit op de NES en de meningen over de opvolger zijn nog altijd sterk verdeeld. Vooral de absurde tips en vrij cryptisch gebruik van items blijven puntjes van kritiek. Toch kreeg het spel laaiende recensies toen het uitkwam. Een aanrader als je je vol enthousiasme op Castlevania II smijt: gebruik een walkthrough om je hier en daar een zetje te geven.

Castlevania III: Dracula’s Curse is zonder meer het hoogtepunt van deze collectie. Verschillende paden, vier speelbare karakters en een killer soundtrack maken van deze game de ultieme klassieker. Het spel kwam uit in 1990 en heeft nog niks van z’n filmische kracht verloren en nu kan je dankzij deze collectie eindelijk de NTSC versie spelen op de originele snelheid in plaats van de iets tragere Europese versie op de NES. Heb je recent de Netflix animatiereeks Castlevania gezien? Dan ga je in nummer drie zeker een aantal plotlijnen erkennen.

De twee laatste games in de hoofdreeks zijn Super Castlevania IV uit 1991 en Castlevania: Bloodlines uit 1994. Deze twee brachten de reeks de 16-bit periode binnen en zijn beiden absolute must plays. Super Castlevania IV is eigenlijk een remake van het origineel en bracht vernieuwing door Simon Belmont met z'n zweep in acht richtingen te laten slaan. Dankzij de indrukwekkende Mode 7 rotatie levels en sprite scaling effecten konden de makers de duistere wereld van Dracula nog beter tot leven brengen. Ook hier een fantastische soundtrack die je samen met de magistrale pixel art achtergronden in de juiste sfeer brengen. Castlevania: Bloodlines is de enige titel die niet op een Nintendo-platform uitkwam, als we tenminste de release op de Wii Virtual Console niet mee tellen. Uitgekomen op de Mega Drive in 1994, zes maanden voor de Playstation uitkwam in Japan, gaf het spel de mogelijkheid om te kiezen tussen twee personages: John Morris en Eric Lecarde. De eerste gebruikt de bekende zweep, maar Eric hanteert een speer die een aanpassing van je speelstijl vraagt en een pak verticaler werkt dan de zweep. Dit is mijn ultieme favoriet en is zonder meer één van de beste Mega Drive games uit de hele collectie voor Sega's 16-bit console.

Speciale toevoegingen?

Naast de hoofdreeks in de reeks Castlevania-spellen bevat de collectie ook nog de twee Game Boy afleveringen en de NES titel Kid Dracula die nooit eerder in Europa uitkwam. De eerste Game Boy titel Castlevania: The Adventure is een teleurstelling door z’n logge stijl. De tweede handheld titel, Castlevania II: Belmont’s Revenge, is dan weer wel een schot in de roos. Verwacht je hier aan dezelfde gameplay als de grotere broers, maar alles is iets minder complex en uiteraard in de typische monochrome kleuren die de Game Boy wereldberoemd maakte. Kid Dracula is wat de vreemde eend in de bijt met z’n Mega Man achtige gameplay. Vreemd genoeg is het net dat soort variatie dat deze collectie zo uniek maakt. Kid Dracula verhoudt zich tot Castlevania zoals Parodius tot Gradius; het is een kleurrijke, grappige game die het originele spel in een cartoonachtig kleedje steekt.

De extra’s bij de collectie zijn dan weer wat aan de magere kant. Hier geen aanpasbare controls, developer interviews, cheats of soundtracks die af te spelen zijn. De replay functie is dan weer wel een toffe toevoeging, zo kan je je runs opnemen en achteraf bekijken. Qua display opties kan je kiezen tussen 4:3, pixel perfect en 16:9, plus de optie om scanlines aan en uit te zetten. De 16:9 optie raad ik je sowieso af, deze games zijn niet bedoeld om op dat formaat te spelen. Ik was geen fan van de scanline optie en hield het bij pixel perfect zonder scanlines voor de puurste ervaring. Een save state functie is natuurlijk ook ter beschikking, wat geen overbodige luxe is want voor alle duidelijkheid; Castlevania games zijn old school en dus aan de moeilijke kant.

Conclusie

De acht retro-games in de Castlevania Anniversary Collection brengen je terug naar de vroege platformjaren tussen 1987 en 1994. Qua kwaliteit is deze collectie een volledig pakket, al was het alleen maar om de vier genummerde afleveringen in de reeks. Kid Dracula en de vaak vergeten Castlevania: Bloodlines doen de waarde alleen maar verder stijgen. We kunnen alleen maar hopen dat het succes van de collectie Konami inspireert om de latere Castlevania’s ook op een zeker moment te bundelen.