Dorian de la Fosse | zondag 26 Mrt 2023, 22:29

Lees hier de recensie van de laatste uitbreiding voor Destiny 2.

Gespeeld op Xbox Series S.

Bungie is al geruime tijd bezig met het updaten van hun paradepaardje Destiny 2. Na het hoogtepunt in de vorm van de The Witch Queen-uitbreiding keek ik reikhalzend uit naar de nieuwe uitbreiding: Lightfall. Hier blijkt alleen al snel dat een hoogtepunt lastig te evenaren is.

Licht en duisternis

Destiny 2: Lightfall wordt gepromoot als het voorlaatste hoofdstuk van ‘The Light and Darkness Saga’, het verhaal waar Bungie al acht jaar aan werkt. Nu naderen we de climax van het verhaal en de verwachtingen waren dan ook hoog voor deze uitbreiding. Want The Witness, de grote antagonist van de serie, heeft eindelijk ons zonnestelsel bereikt en maakt zich op voor een hevige strijd. De uitbreiding begint goed, met een erg indrukwekkende cutscene waarin de strijd tussen The Witness en The Traveler weer wordt uitgelicht. Gedurende jouw avonturen in Destiny 2 bouwde de game op naar dit moment… of toch niet? Want hoe indrukwekkend de opening ook is, vrijwel direct wordt er een bijzondere keuze gemaakt vanuit Bungie. Want, zo blijkt, The Witness heeft een mysterieus artefact nodig genaamd The Veil, welke zich op Neptunus bevindt. Je ziet al waar ik naartoe wil: het is weer tijd om een ruimtereis te maken!

Wel kracht, maar geen inhoud

Wellicht ligt het aan mij, maar het verhaal van Lightfall komt wat warrig over. Zo wordt er niet uitgelegd wat The Veil is en waarom dit artefact zo belangrijk is. The Witness stuurt zijn discipel Calus naar Neptunus om dit artefact te vinden, maar waarom hij daar een discipel voor nodig heeft is ook wat bijzonder te noemen. Dit zijn allemaal zaken die mij gelijk weer terug lieten denken aan de dramatische start van de eerste Destiny, waar er verhalend heel weinig uit de doeken werd gedaan en je maar gewoon moest slikken wat zich ontvouwde. Daarnaast lijkt ieder personage in de game dus wel te weten wat The Veil is, maar blijkbaar ben jij als speler niet belangrijk genoeg om ingelicht te worden.

Dit is niet het enige wat opviel. Zo wordt er, om de spanning erin te houden, continu vertelt hoe weinig tijd de mensheid nog heeft. De komst van The Witness is een heus apocalyptisch evenement, dus logischerwijs is er veel haast geboden bij wat je doet. Dit wordt continu duidelijk gemaakt door Osiris, dus je weet dat de tijd dringt. Vervolgens krijg je echter wel zeeën van tijd om de nieuwe kracht, Strand, onder de knie te krijgen. De campagne dient verder als opstapje om deze nieuwe kracht eigen te maken en dat maakt pijnlijk duidelijk dat deze uitbreiding puur bedoeld lijkt te zijn om mensen klaar te stomen voor de nieuwe raid, want voor het verhaal voegt het weinig toe. Sterker nog, het narratief vordert gedurende deze uitbreiding niet echt, wat je meer met het gevoel laat zitten te maken te hebben met een “filler.” Erg jammer, zeker als je het vergelijkt met de kwaliteit van de vorige uitbreiding.

De gloed van neon

Voor de Lightfall-uitbreiding reizen de guardians dus naar Neptunus. Het gros van de tijd zal je door de verlaten straten van Neonuma rondbanjeren. Neonuma heeft wat weg van een cyberpunk-achtige stad en de algehele setting is genieten. De omgeving is namelijk heel anders dan we van Destiny gewend zijn. Wat echter wel hetzelfde is gebleven is het gebrek aan leven in de stad. Dit komt doordat de inwoners zichzelf hebben geüpload naar de cloud, waardoor er een spookstad achter bleef. Een leuk detail, maar het verandert niks aan het feit dat de omgeving nogal leeg is. Ondanks de setting, is de locatie verrassend horizontaal. Zoals gebruikelijk vinden de gevechten plaats in voornamelijk open gebieden zoals een stadsplein, dus je staat heel vaak met beide benen op de grond. Gelukkig is het niet allemaal slecht, want de omgevingen lenen zich perfect voor de nieuwe kracht Strand.

Knallen en vallen

Strand wordt weergegeven als een groene kracht en staat veelal in het teken van mobiliteit en het verhinderen daarvan. Zo wordt de granaat vervangen voor een enterhaak, waarmee je als een soort Spider-Man door de straten kunt slingeren. Dit is een erg leuke toevoeging op de al heel solide gameplay van Destiny, want ondanks de tegenvallende verhalende content is de gameplay nog steeds ijzersterk. De enterhaak geeft je niet alleen een voordeel in de lucht, je kan ook vaardigheden gebruiken die de mobiliteit van jouw tegenstanders verhindert. Denk bijvoorbeeld aan Suspend, een vaardigheid waarmee je jouw vijanden vast zet door middel van groene draden. Deze kracht komt ook van pas in de nieuwe raid, The Root of Nightmares.

In Lightfall heeft Bungie ook een aantal quality-of-life zaken toegevoegd. Zo heb je nu EINDELIJK de beschikking over load-outs, zonder dat je een third-party applicatie nodig hebt. Een andere toevoeging is de zogeheten Guardian Rank. Deze extra regel tekst maakt het makkelijker om veteranen te onderscheiden van groentjes. Je hoeft alleen maar naar de tekst boven de player name te kijken om te zien hoe goed iemand is. Een enigszins nutteloze toevoeging is echter het commendations-systeem, waarmee je spelers kunt beoordelen nadat je een sessie met ze hebt voltooid.

To raid or not to raid

The Root of Nightmares geeft wat meer inzicht in de relatie tussen Nezarec en The Witness, maar fans die hoopten definitieve antwoorden te krijgen komen bedrogen uit. Net zoals met het verhaal van de uitbreiding krijg je ook nu geen antwoorden. Maar het verhaal is in een Destiny raid niet het allerbelangrijkste. Deze nieuwe raid is vrij simplistisch in opzet. Er zijn geen symbolen om te ontrafelen dit keer, en ook de lengte valt wat tegen, zeker in vergelijking met King’s Fall. Hierdoor voelt de raid meer aan als een iets langere dungeon, maar dat hoeft niet per se slecht te zijn. Het design van de raid is echter weer van een hoog niveau, wat een positieve noot is op dit enigszins tegenvallende resultaat.

Conclusie

Destiny 2: Lightfall had een nieuw, spannend hoofdstuk moeten zijn in de lore van de franchise, maar heeft dit niet helemaal waar kunnen maken. Het verhaal heeft weinig toegevoegde waarde en het nieuwe gebied ziet er superstrak uit, maar mist veel diepgang. Deze minpunten komen ook terug in de recent uitgebrachte raid, waar de speelduur korter is dan gemiddeld en het meer aanvoelt als een lange dungeon dan een volwaardige raid. Ondanks dit alles is de nieuwe kracht Strand een erg leuke toevoeging en ik kan ook niet wachten om te zien wat ze er mee kunnen doen in het slotstuk van dit verhaal.