Tim Colman | Monday 13 Jan 2025, 22:41
Raziel komt eindelijk naar je moderne Xbox console!
Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series S/X.
De Legacy of Kain-serie heeft altijd indruk gemaakt met zijn diepgaande verhalen en complexe personages, en Soul Reaver 1 & 2 vormen hierop geen uitzondering. Raziel, ooit een trouwe volgeling van Kain, wordt door zijn meester verraden en in een bodemloze afgrond geworpen. Hij keert terug als een wraakzuchtige wraith, klaar om de hiërarchie van vampiers die Kain heeft opgebouwd te vernietigen. Zijn verhaal raakt aan thema's zoals wraak, vrije wil en lotsbestemming, en wordt versterkt door fenomenaal stemacteerwerk. De stem van Michael Bell als Raziel en Simon Templeman als Kain zorgt voor een epische intensiteit die nog steeds ongeëvenaard is.
Wat het verhaal uniek maakt, is de keuze van de ontwikkelaars om de "slechte" eindes van het eerdere spel Blood Omen: Legacy of Kain als canon te beschouwen. Dit betekent dat Kain de wereld heeft veroordeeld tot chaos en corruptie. Het creëert een duistere en fascinerende setting waarin morele ambiguïteit en macht centraal staan. Deze gotische wereld, vol vervallen ruïnes en imposante architectuur, blijft een genot om te ontdekken. Zelfs jaren na de oorspronkelijke release voelt het verhaal rijk en meeslepend, met dialogen die de speler blijven intrigeren.
Hoewel het verhaal tijdloos blijft, is de gameplay een ander verhaal. Soul Reaver 1 is een product van zijn tijd en laat dat duidelijk merken. De bewegingen van Raziel voelen stijf aan, het gevechtssysteem is simplistisch en de navigatie door de wereld is vaak frustrerend. De gevechten bestaan grotendeels uit button-bashen, waarbij weinig strategie nodig is. Vijanden komen in golven op je af en bieden weinig variatie, wat het al snel repetitief maakt.
Navigatie in Nosgoth is een nog grotere uitdaging. De wereld voelt vaak als een labyrint zonder duidelijke aanwijzingen. De nieuwe kaart- en kompasfuncties helpen slechts minimaal en het constant terugkeren naar hubgebieden kan snel vermoeiend worden. Wanneer je na een crash opnieuw grote stukken moet spelen, wordt deze frustratie alleen maar groter.
Soul Reaver 2 biedt enkele verbeteringen, zoals een beter uitgewerkt vechtsysteem en een verhaal dat meer nadruk legt op Raziels persoonlijke groei. Toch blijft het probleem dat beide games hun leeftijd niet kunnen verbergen. Wat ooit revolutionair was, voelt nu log en traag aan, vooral in vergelijking met moderne actie-adventure games zoals God of War of Hollow Knight.
Een van de grootste troeven van de remaster is de visuele upgrade. De character models zien er fantastisch uit, en de mogelijkheid om te schakelen tussen de oude en nieuwe graphics biedt een interessante blik op hoe ver technologie is gevorderd. Raziel’s angstaanjagende uiterlijk en de angstaanjagende figuren van Nosgoth komen meer tot leven dan ooit tevoren.
Toch blijven de verbeteringen beperkt tot de personages en enkele wapens. De omgevingen, hoewel donker en sfeervol, voelen vaak leeg aan en missen de levendigheid die een moderne game zou hebben. Een goed voorbeeld hiervan zijn de kerkers en tempels die, ondanks de grafische update, eentonig en repetitief aanvoelen. De toggle-functie tussen de oude en nieuwe graphics benadrukt helaas ook hoe minimaal de aanpassingen zijn. Het is leuk om even te vergelijken, maar de visuele sprong is niet indrukwekkend genoeg om de rest van de tekortkomingen te compenseren.
Wat de remaster extra problematisch maakt, zijn de technische problemen. Crashes zijn niet ongewoon, en de afwezigheid van een quick save-systeem betekent dat je soms een uur aan progressie kwijtraakt. Dit voelt onnodig ouderwets, vooral in een tijd waarin moderne remasters vaak functies zoals autosaves en terugspoelen toevoegen om de ervaring te verbeteren.
Een ander gemis is de kale presentatie van het totaalpakket. Het hoofdmenu is saai en bevat geen van de extra's die we tegenwoordig verwachten, zoals diepgaande making-of-documentaires of uitgebreide concept art. Hoewel er een paar "verloren levels" en scriptgalerijen zijn toegevoegd, voelen deze extra’s minimaal aan in vergelijking met pakketten zoals The Last of Us Part I of Mass Effect Legendary Edition, die echt laten zien hoe een remaster moet worden aangepakt.
Voor fans van de originele games biedt deze remaster een kans om opnieuw in de gotische wereld van Nosgoth te duiken. De sfeer, het verhaal en de personages blijven sterke punten die nostalgische gevoelens oproepen. Het gevoel van grootsheid en tragedie in Raziels zoektocht is indrukwekkend en blijft resoneren, zelfs jaren na de oorspronkelijke release.
Echter, de tekortkomingen van de remaster maken het moeilijk om dit aan te bevelen aan nieuwkomers. Het is geen slechte ervaring, maar in een tijdperk van hoogwaardige remasters en remakes voelt dit pakket ondermaats.