Peter Paardekooper | zaterdag 6 Sep 2014, 10:50

XBW plakte het voor je aan De Man.

Soms komen er games uit die zo raar zijn dat je het na tien minuten opgeeft om de logica erin te vinden. Stick it to the Man (SittM) is zo’n game. Je begint met het hoofdpersonage zwevend in de ruimte, terwijl hij uitlegt dat hij “een nogal vreemde dag heeft gehad”. Als je de game eenmaal hebt uitgespeeld zal je het met me eens zijn dat dat nogal een understatement is geweest.

Stick it to the Man is een creatie van de Zweedse ontwikkelaar Zoink! (Dat uitroepteken hoort erbij, dat het niet lijkt alsof ik uitermate enthousiast ben over de naam of iets dergelijks). Hiervoor hebben ze vooral advergames en kleine iOS-spellen gemaakt, dus je zou kunnen stellen dat SittM hun eerste ‘echte’ game is. 

Professionele helmtester

In SittM speel je als Ray Doewood, een professionele helmtester. Ray bestaat, net als de wereld om hem heen, volledig uit papier en de game steekt dit vooral niet onder stoelen of banken. Sterker nog, een groot deel van de gameplay rust op dit principe. Maar daar kom ik straks op terug. Na een dag werken krijgt Ray een onbekend object op zijn hoofd, en als hij later in het ziekenhuis wakker wordt heeft hij een grote roze spaghetti-arm uit z’n hoofd steken. En dán wordt het raar.

Met deze arm kan Ray de wereld beïnvloeden door lagen papier weg te scheuren (Je hebt een object nodig dat in een huis ligt? Scheur gewoon de voorkant van het huis weg!), sommige objecten als stickers op te pakken en ergens anders weer op te plakken, en... de gedachten van zijn stadsgenoten te lezen. Want wat doe je anders met een grote roze arm die uit je hoofd steekt?

De gameplay van SittM kan je beschrijven als een platformer met point & click elementen. De game is zwaar geïnspireerd door het werk van Double Fine, en komt qua kwaliteit aardig in de buurt. Je vordert in de game door mensen hun (bizarre) problemen op te lossen. Zo moet je op een gegeven moment verder met een limosine, maar de koppige chauffeur wil je alleen een lift geven als je klinkt als, lijkt op, en voelt als (eeeh...?) een bekende zangeres. Dus wat doe je? Je steelt haar haar, mond, en bontkraag, en plakt ze op je eigen porum om zo de chauffeur te misleiden. Wat anders?

Filosofische hipstermeeuw

De monologen die je hoort als je de gedachten van je stadsgenoten leest kan je versneld afspelen, wat echt een hillarisch effect geeft. De gedachten van een zwaar gespierde worstelaar kunnen zo dus zomaar als een schattige chipmunk klinken. Het gedachtenlezen is ook een belangrijk onderdeel van de gameplay: zo hoef je een personage maar aan een vistaart te laten hoeven denken, en je plukt de taart zo uit zijn gedachten. Om die taart weer te kunnen voeren aan een filosofische hipstermeeuw die honger had. Volg je het nog?

Af en toe krijg je te maken met bepaalde stukken waar je FBI-agenten moet ontwijken die uit zijn op je geweldige spaghetti-arm-powers. Dit zijn naar mijn mening de minst leuke stukken, grotendeels door de redelijk wacky controls. Vaak is het nodig om snel te handelen om de agenten te ontwijken. Echter laten de controls het afweten omdat ze in plaats van Ray naar punt X te slepen, de gedachten van de agent in kwestie lezen: en dan ben je busted. Gelukkig is doodgaan een non-issue in deze game, aangezien Ray zo weer uit een printer rolt die zich nooit verder dan 10 meter terug bevindt.

How does that make you feel?

Het is allesbehalve een straf om SittM door te spelen; de ene situatie waar Ray in belandt is nog meer bizar dan die daarvoor. Zo bevat de game suïcidale explosieven, een psychiater die schatrijk is geworden door tot in het oneindige “How does that make you feel?” te herhalen, Abe Lincoln’s brein dat herhalend “What the heck, dudes?” zegt (...denkt?), en de kerstman die uit een geheime overheidsinstelling ontsnapt door een schoorsteen op het toilet te plaatsen (en dan bedoel ik niet de toiletruimte, ik bedoel het actual toilet).

Stick it to the Man is echter geen lange game: in een uurtje of zes zal je erdoorheen zijn. De mensen die daar wat om geven zullen ongetwijfeld een paar achievements gemist hebben, aangezien SittM geen verhaalgerelateerde achievements bevat. Het is dus mogelijk om de game uit te spelen zonder ook maar één achievement te ontvangen, al moet je dan wel een hele hoop wackyness overslaan. Ook is er één voor het lezen van de gedachten van elk personage in de hele game, dus let daar vooral op. Mochten achievements je nog wat boeien. Voor €9,99 haal je echter een erg toffe game in huis die je zeker nog een tijdje bij zal blijven.

Conclusie

Stick it to the Man is vreemd, maar leuk vreemd. Na een tijdje spelen wil je alleen maar weten waar Ray nu weer in gaat belanden, en dat houdt het leuk. De controls kunnen op bepaalde punten een beetje tegenwerken, maar deze stukken komen gelukkig niet al te veel voor. De personages zijn leuk uitgewerkt, het mindreaden is geniaal en de game neemt zichzelf allesbehalve serieus. Lang is ‘ie niet, of je 10 euro overhebt voor zes uurtjes gameplay moet je zelf beslissen. Ik raad het je echter erg aan!