Tim Colman | zondag 24 Jul 2022, 22:58

Deze langlopende franchise over vampieren is er nu ook voor je Xbox Series console!

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Drie zeer verschillende personages
  • Grote focus op verhaal en setting
  • Funky karaktermodellen met houterige animatie
  • Flauw verhaal en dialogen
  • Geen intro voor nieuwkomers

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Vampire: The Masquerade is een RPG die al enkele keren de overstap maakte van tabletop gaming & larping naar de gamewereld. Zo’n typische tabletop RPG steunt nogal sterk op dobbelen, de rol van je personage en de interactie met de wereld, niks te moeilijk om in een videogame te vertalen. Maar de nadruk durft wel eens te veel te verschuiven naar de combat. Vampire: The Masquerade - Swansong wil nadruk behouden op het typische rollenspel met wisselend resultaat als gevolg.

REVIEW

Clash of the clans

Vampire: The Masquerade - Swansong speelt zich in de World of Darkness, waarin mensen en vampiers samen leven. The Masquerade is de behandeling die vampiers uitvoeren om hun ware aard te verbergen en zich zo te mengen onder de mensen. Swansong speelt zich af in Boston en volgt de belevenissen van de vampierensekte Camilla. De nieuwe prins van Carmilla, Hazel Iverson, deed een poging om de vampieren uit Boston te herenigen met de Hartford-sekte. Maar z’n plan loopt niet helemaal volgens plan en de hel breekt los. Net op dat moment start voor jou de game en je krijgt de taak om de clan weer bij elkaar te brengen.

In Swansong kruipt je in de huid van drie zeer verschillende hoofdpersonages. Elk personage komt uit een andere vampierenclan en heeft z’n eigen set aan vaardigheden. Ze zijn alle drie zo’n honderd jaar jong en ik gebruik met opzet jong want voor een ondode is honderd jaar niks. Zo hebben we Emem Louis van de Toreador Clan die ik best kan omschrijven als een verleidelijke Amazone die zich best thuis voelt in een rokerige jazzclub uit de Roaring Twenties. Galeb is dan weer de oudste van de protagonisten en hoort bij de clan Ventrue. Als laatste hebben we de Malkavische Leysha die te kampen heeft met een aantal mentale stoornissen wat haar net super geschikt maakt voor de Malkaviërs. De speler leert elk personage tot in het kleinste detail kennen tijdens de game. Ze worden geïntroduceerd na een schietpartij waarbij ze hun speurwerk moeten beginnen om uit te zoeken wie de moordenaar is en wat hun motief was. In het begin loopt het wel een beetje mis. Het verhaal van drie begint leukweg op volle snelheid en als nieuwe speler kan dat best verwarrend zijn. De game doet geen moeite om nieuwkomers in te leiden in de wereld en hen qua verhaal op weg te zetten met een deftige intro.

Talk is cheap

Swansong is in strikte zin een detective game waarin het trio vampieren alles op een rijtje probeert te zetten. Er zijn skill trees & elementen om je personage mee uit te werken, maar deze zijn allemaal van toepassing op de gesprekken die je voert en het verzamelen van informatie. Gesprekken zijn een belangrijk middel om te achterhalen wat er is gebeurd en spelers kunnen hun personages ontwikkelen op basis van hun speelstijl. Intimidatie is een goede manier om informatie uit NPC's te krijgen, maar er zijn ook andere benaderingen. Door punten in overredingskracht te steken kan de speler een zilveren tong krijgen, of misschien is computer hacking wel een betere manier om informatie te krijgen zonder dat je met andere mensen hoeft om te gaan.

Het is niet ongezien dat een RPG z’n focus meer legt op het verhaal en de ontwikkeling van de personages dan op de combat systemen. Vampire: The Masquerade - Swansong gaat hier wel vrij ver in daar geen gevechten aan te bieden in de traditionele zin van het woord. Als speler wordt je meer geconfronteerd met een aantal morele keuzes dan krachtmetingen en bovendien ligt het juiste antwoord niet voor de hand. Daarnaast moet je rekening houden dat je als vampier je bovennatuurlijk krachten enkel wil inzetten indien dat echt nodig mocht zijn. Je wil natuurlijk de mensen rondom je niet afschrikken. Over mensen gesproken, als vampier moet je natuurlijk ook eten. En ook hier moet je kiezen: mensen- of rattenbloed. Teveel van het eerste kan wantrouwen opwekken bij de mensen, waar dat laatste ervoor zorgt dat je misschien scheef aangekeken wordt binnen de vampierengemeenschap.

Get the story straight

Swansong verdient lof voor z’n nieuwe benadering van Vampire: The Masquerade. Op zich een gedurfde zet om een twist qua genre te maken, en een detective game in de wereld te bouwen. Maar de verschillende elementen komen niet echt samen zoals het moet. Het verhaal en de dialogen halen niet het niveau van andere games in het genre, denk maar aan Mass Effect of Sherlock Holmes. De voice-acting gaat alle kanten uit: van net aanvaardbaar tot ronduit verschrikkelijk en dat laatste geldt voor het merendeel van de NPC’s. Voor een dialoog gedreven spel komen vragen en antwoorden er soms zo houterig uit dat gesprekken onsamenhangend en mechanisch overkomen.

Ook technisch levert de game een gemengde prestatie. De omgevingen zien er goed uit dankzij goed artistiek ontwerp en de grafische engine. De karaktermodellen zijn van een heel andere orde, wat een serieus minpunt is voor een spel dat zo steunt op interacties tussen personages, met de nadruk op dialogen. De animatie ziet er houterig uit en de lip-sync zit verre van perfect.

Conclusie

Vampire: The Masquerade - Swansong laat spelers in de schoenen van drie verschillende vampiers stappen om een mysterie op te lossen, voortbouwend in het universum van Vampire: The Masquerade, maar het geheel mist wat beet. De aanpak om het spel volledig te laten drijven door conversatie en onderzoek is een interessant alternatief voor talloze vampierspellen die in wezen bloedbaden zijn, maar de uitvoering is problematisch met een flauw verhaal, slecht geschreven en geacteerde dialogen en houterige animaties. Enkel voor de die hard Vampire: The Masquerade fans, de rest wacht beter op Bloodlines 2.

Reacties

Login of registreer om te reageren.