Tim Colman | dinsdag 2 Mei 2023, 20:21

Monster Hunter, maar dan van iemand anders. Is Wild Hearts wat voor jou? Lees onze recensie.

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Monster Hunter, maar dan anders
  • Mooie monsters en omgevingen
  • Sterke gameplay als je van monster hunting houdt
  • Haalt wel héél veel inspiratie bij Monster Hunter
  • Minder variatie in de monsters/Kemono's
  • Flauw verhaal

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Wild Hearts leest op papier als de Monster Hunter killer van Bandai Namco. En na de eerste uurtjes spelen steekt de game inderdaad z’n ambitie niet onder stoelen of banken. Wild Hearts verheft ‘je laten inspireren door je voorbeelden’ tot een ware kunst. Het spel had wat tijd nodig voor me te overtuigen. Het was alsof alle elementen een beetje op z’n plaats moesten vallen: verhaal, graphics, m’n personage… Maar uiteindelijk klikte alles wel mooi samen.

Wild Hearts is een spel waar je op enorme monsters jaagt met een arsenaal aan melee en ranged wapens met elk hun eigen specifieke eigenschappen. Een groot deel van het spel is de ontdekkingstocht naar jouw ideale wapen, en wisselen van wapen doorheen het spel kan het gevoel geven dat je plots een compleet andere game aan het spelen bent. Monster Hunter games mogen dan officieel nog geen specifiek genre zijn, maar Dauntless, God Eater en Toukiden kwamen dicht in de buurt van het oorspronkelijke recept, maar geen van hen heeft de formule regelrecht gestolen en een andere titel op de doos geplakt. Wild Hearts neemt een heel groot deel aan Monster Hunter systemen rechtstreeks over dat je in een blinde test zelfs de grootste fans zou doen twijfelen of dit niet de nieuwste aflevering is in de Capcom reeks. De woorden zijn gewoon anders. In plaats van op monsters te jagen, jaag je op Kemono. In plaats van Palicos heb je robotachtige bollen, Tsukumo genaamd, om je bij te staan. In plaats van vijf subquests tegelijk te doen, doe je maximaal vijf opdrachten. Maar genoeg daarover, Wild Hearts staat verder wel degelijk op zichzelf.

Het verhaal van Wild Hearts draait om een naamloze jager die door de wereld van Azuma zwerft. Uiteindelijk kom je terecht in het stadje Minato dat wordt geteisterd door die fameuze Kemono ofwel de monsters in Wild Hearts. De enorme Kemono hebben de mensen teruggedreven en het lijkt erop dat Minato uiteindelijk ook zal worden vernietigd in het proces.

REVIEW

Onderscheidend vermogen

Wild Hearts vaart z’n eigen koers bv qua hulpmiddelen, Karakuri genoemd. Deze zorgen voor een soort Fortnite-aspect bij elke jacht en spelen ook een belangrijke rol in het verhaal.

In het begin heb je slechts beperkte opties voor deze hulpmiddelen, maar tijdens het jagen op de verschillende Kemono’s krijg je opportuniteiten om je vaardigheden te verbeteren. Je krijgt niet alleen de nieuwe gereedschappen te zien, maar je komt ook precies te weten hoe en waarom het bepaalde patronen en gedragingen in de Kemono uitbuit. Karakuri zijn er in drie vormen: basis, fusie en draak. De Karakuri waar je mee begint bevatten in totaal zes verschillende hulpmiddelen, zoals bijvoorbeeld kisten om op te klimmen of zweefvliegtuigen die je door de lucht voortbewegen. Hiervoor is een grondstof nodig die "draad" heet en die je kunt vinden door bepaalde rotsen en bomen in het landschap te oogsten.

In elk van de vier hoofdgebieden sluipen veel kleinere wezens dan de Kemono rond. Ze vormen niet meer dan een kleine ergernis terwijl je op weg bent. Je kan ze zelfs via een specifiek soort Karakuri gevangen nemen en als gezelschap meenemen. Ze geven je zelf unieke voorwerpen af en toe.

In the hunt

Jagen op reusachtige wezens blijft natuurlijk de focus van de game. In Wild Hearts draait alles om het doden van monsters, oftewel de jacht op ze. Het dorp Minato wordt voortdurend bedreigd door woeste Kemono, enorme wezens die de omgeving om zich heen verwoesten zonder zich te bekommeren om de menselijke structuren die ze daardoor vernietigen. Deze enorme varkens, kippen, stekelvarkens, eekhoorns en een heleboel andere beestjes zijn niet volgzaam of vreedzaam, maar uiterst gevaarlijk. Als jager ben jij de enige die voorkomt dat Minato volledig wordt verpletterd door een reusachtige boom die door een vuurspuwende gorilla uit de grond wordt gerukt.

Net als in Monster Hunter heb je drie levens per jacht, en elk leven kan in een oogwenk worden gedwarsboomd. Zelfs als je goed bent uitgerust maken de meeste Kemono je in twee klappen af en de meeste hebben nog een 1-hit kill klaarzitten als klap op de vuurpijl. Die Kemono’s geven wel genoeg signalen dat ze iets gaan proberen. Op tijd ontwijken is de boodschap want eens je aanvalsanimatie ingezet zit je er onherroepelijk aan vast.

Gelukkig heeft elke Kemono genoeg aanwijzingen voor zijn bewegingen, en die leer je vrij snel. Iets niet zien aankomen is zelden het probleem; iets niet goed ontwijken is bijna altijd het geval. Als je een aanvalsanimatie begint, ben je gebonden aan de duur van die aanval. Leren wanneer je kunt counteren en wanneer je moet wachten op zulke kansen wordt een essentieel deel van je strategie. Er is een mooi algemeen assortiment van Kemono’s om het tegen op te nemen, maar het is niet zo'n groot aantal als in andere dergelijke spellen. De monsterontwerpen zijn briljant en expressief (hun woedevormen, waardoor bomen en andere flora uit de aarde barsten als ze brullen van woede, zijn een bijzonder hoogtepunt), maar de variatie is helaas beperkt.

Beautiful Monster

Qua graphics haalt Wild Hearts geen monsterscore, ik had best wat problemen op m’n Xbox Series X om de HDR goed te krijgen zo het beeld tot een aanvaardbaar niveau te krijgen. Het grafische ontwerp en vormgeving maken veel goed, maar ik heb al beter uitziende games gespeeld dit jaar. Je wordt getrakteerd op absoluut prachtige Kemono ontwerpen, gedetailleerde omgevingen om te verkennen en zeer goed uitziende NPC's. Helaas heeft het spel ook veel grafische gebreken. Veel assets zijn van nogal lage kwaliteit en horen eerder thuis op een last-gen console dan op onze current-gen apparaten. Ik kwam zoveel clipping errors en grafische bugs tegen dat het m’n inleving wat begin te hinderen. Alle NPC's in het spel hebben zeer realistische gelaatstrekken, maar ze missen ook emoties, omdat hun gezichten nauwelijks bewegen, waardoor het lijkt alsof iedereen gewoon een masker draagt.

Het verhaal is wat in dezelfde richting. Het plot is erg basic, want je bent momenteel de enige jager die kan voorkomen dat Minato wordt vernietigd. Hoewel het verhaal voor het grootste deel slechts een bijzaak is, heeft het spel wel enkele interessante personages en is er net genoeg verhaalwaarde voor wie op zoek is naar iets meer dan alleen het neerhalen van Kemono. Er gebeuren dingen en mensen praten erover, maar de eigenlijke inhoud van die gesprekken en gebeurtenissen is zo flauw en oninteressant dat ik me werkelijk niets meer kan herinneren van wat er gebeurt. Het feit dat je zelden een dialoogkeuze voorgeschoteld krijgt, zegt al veel. Het doet er allemaal niet zo niet toe en alles komt neer op "ga die monsters verslaan voor ze ons vernietigen”.

Conclusie

Wild Hearts is uitgedraaid op een leuke Monster Hunter-kloon met een eigen smoel. De Karakuri-mechanieken bleken interessant en zeer bevredigend tijdens de jacht op de prachtige Kemono. Ik zat wat op m’n honger qua verhaal, dat had best iets interessanter kunnen zijn. Maar uiteindelijk gaat het om het jagen en mag dat verhaaltje dan wel wat naar de achtergrond. Hoewel het spel vermakelijk genoeg is, hoop ik dat de vele bugs in de nabije toekomst worden opgelost, want die halen de algehele ervaring onderuit. Dat gezegd hebbende, als je op zoek bent naar een leuk alternatief voor Monster Hunter, geef dan Wild Hearts zeker een kans.

Reacties

Login of registreer om te reageren.