XBW

Tim Colman | vrijdag 14 Jun 2024, 0:20

Zet 2K de stijgende lijn door met de release van WWE 2K24?

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

De WWE 2K-serie heeft de afgelopen twee jaar hard aan een comeback gewerkt. Na het dieptepunt in 2019 nam 2K Games de tijd en moeite om de serie te rehabiliteren in plaats van zich te haasten in een nieuw deel met blessures. Die inspanning leverde duidelijk resultaat in de afleveringen van 22 en 23, waardoor de serie weer de koning van de ring werd.

Maar de klim naar de top is en blijft zwaar en eens bereikt stopt het spel nog niet, de beste blijven is zowaar nog moeilijker dan de beste worden. Dat is waar het aankomende WWE 2K24 dit jaar mee te maken krijgt, terwijl het inspeelt op de pas ontdekte populariteit van de serie en de vaart erin houdt. Kan 2K Games meer content blijven toevoegen aan de sterke basis, of wordt de serie uiteindelijk ten onder gegaan door de jaarlijkse veranderingen?

Let's get ready to...

WWE 24 is een ambitieuze poging om het grote spektakel van WWE vast te leggen op de Xbox Series X, met verbeterde graphics en modellen van worstelaars die de hardware van de console optimaal benutten. De vorige uitgave had de basis van het worstelen best goed onder de knie en maakte de wedstrijden dramatischer en boeiender dan ooit. In deze nieuwe versie wordt daar slechts een klein beetje aan gesleuteld. De grootste toevoeging is de Super Finisher, waarmee je drie finisherblokken kunt gebruiken om een grotere en meer heftige versie van je finisher uit te voeren. Daarnaast is een nieuwe minigame die kan opduiken tijdens één-op-één gevechten, waarbij worstelaars klappen uitwisselen door een knop ingedrukt te houden en op het juiste moment los te laten. Dat gaat heen en weer totdat één speler op de mat belandt. Het is een eenvoudige toevoeging, maar wel een die de specifieke dramatiek van een worstelwedstrijd nog beter nabootst. Het worstelen zelf prima staat afgesteld, al heb ik het gevoel dat 2K Games een punt van stabiliteit heeft bereikt en zich dit jaar meer richt op nieuwe content.

Qua graphics lijkt WWE 2K24 de absolute winnaar te zijn. Van de handvol worstelaars die ik ken leken de modellen echt sprekend op hun levende tegenhangers. Ik was echt onder de indruk van de weelderige kapsels, tattoos en individuele uitrusting. Zelfs de scheidsrechters komen recht uit de uitzendingen.

 

Mode Smackdown

Van de nieuwe speltypen heb ik de gloednieuwe Ambulance Match uitgeprobeerd. Het is een normale wedstrijd zonder diskwalificatie, maar je kan alleen winnen door de tegenstander achterin een ambulance te gooien en de deuren dicht te doen. Als leuk dramatisch tintje gaan mijn tegenstander en ik de strijd aan in een minigame waarin ik op knoppen moet drukken telkens als ik een van de twee achterdeuren probeer te sluiten. Als ze dat gevecht winnen, komen ze op dramatische wijze naar buiten, net als in de echte wedstrijd.

MyRise, de verhaalmodus van WWE 2K, maakt een solide terugkeer met twee verschillende verhalen over glorieuze overwinningen en verwoestende nederlagen waaraan je met je eigen personage kan beginnen. In Unleashed ben je een grote naam in het onafhankelijke circuit en moet je het zien te maken in de WWE. In de tweede verhaallijn waaruit je kan kiezen draait alles om de topspot in te nemen nadat Roman Reigns na 1200 dagen afstand doet van z’n leidende positie. Je moet niet twijfelen met welke verhaallijn je wil starten want beide zijn heel leuk en van dezelfde kwaliteit als andere sport story modes die ik eerder al speelde. Voor mij als beginner het ideale startpunt met de reeks. Maak je liever je eigen momenten dan kan dat met de Universe Mode en MyGM.

Ik heb het worstelen nooit echt van dichtbij gevolgd, maar het wel een heel leuke tijd met de Showcase-mode. Showcase is in deze editie eigenlijk een playlist van de beste momenten in de geschiedenis van Wrestlemania. Met wat opzoekwerk las ik wel dat 2K24 wel wat tekortschiet in z’n missie om de grootste gevechten samen te brengen: De selectie wedstrijden, met 20 gevechten uit de 40 jaar van het evenement, zit vol gevechten die gewoon niet zo speciaal zijn als ze worden voorgesteld. Corey Graves vertelt tussendoor veel goede verhalen om de context eromheen uit te leggen, wat waardevol is voor sommige wedstrijden uit de vroege jaren '90 en 2000, waar het "waarom" wordt overschaduwd door het "wat". De overgangen van worstelgame naar echte wedstrijdbeelden zijn hier en daar mooi en dan weer bruusk. Heen en weer gaan tussen de game en de videobeelden kan wel wat vermoeiend, vooral als je het gevoel krijgt meer te zitten kijken dan zelf te worstelen.