Nick van Dam | dinsdag 27 Dec 2016, 12:00

Ouderwets run 'n gun gameplay tot en met vier personen is een recept voor good times, toch?

Daar zit je dan. Een leger van orks en goblins voor je, een diepe haat jegens de vijand die jouw bestaan tot een levende hel heeft gemaakt en een arsenaal aan wapens dat gewoon staan te springen om gebruikt te worden. Wat doe je dan? Precies, je gaat helemaal los en schiet op alles wat los en vast zit!

In Rogue Stormers ben je een van de (niet geheel menselijke) soldaten die de legioenen van het kwaad moet bestrijden. Deze legioenen staan onder het bevel van een overlord die de wereld heeft ondergedompeld in duisternis. Iets wat een kwaadaardige heerser graag doet. Het is duidelijk dat Rogue Stormers geen bijzonder concept voor het verhaal heeft. Niet dat dat iets uitmaakt, het gaat hier om de gameplay en hoe het speelt.

Side scrolling

Mocht je alleen maar moderne shooters of race games spelen, dan heb ik slecht nieuws voor je. Rogue stormers is namelijk een ouderwetse side scroller die je moet spelen als een oude arcade game. Niet gefrustreerd raken en blijven proberen tot je verder komt in het spel. Er is namelijk geen auto save. Mocht je een kort lontje hebben en snel de neiging hebben met dingen te gooien, dan zou ik Rogue Stormers ook niet gaan spelen.

De controls zijn redelijk basic en werken niet slecht wanneer je ze door hebt. In het begin ga je ook zeker vaak dood omdat er niet veel health is om in leven te blijven en omdat er zoveel random dingen gebeuren (ontploffingen, massieve hoeveelheden aan vijanden, jezelf opblazen omdat je niet doorhebt wat bepaalde dingen doen, enz.). Je health bar is dan eigenlijk een lachertje. Wanneer je echter door hebt hoe je moet spelen wordt het leuker en ga je (gelukkig!) minder vaak dood.

De ‘run and gun’ stijl van het spel heeft toch wel iets erg aantrekkelijks, wat mij deed denken aan oude versies van de game Duke Nukem. Gewoon blijven bewegen en non stop schieten om zo de baas in het level te vinden. Vinden? Ja vinden. Je blijft namelijk op een nieuwe plek spawnen en het level past zich steeds een klein beetje aan, waardoor je het idee hebt dat je steeds een nieuwe map aan het spelen bent.

Je kan tijdens de game een redelijke hoeveelheid aan power-ups verzamelen die allemaal iets anders doen. Ook is het mogelijk om deze te upgraden, zodat ze sterker worden. Per character kan je, hoe hoger je level, steeds meer upgraden zodat je vanaf je spawn niet de hele tijd kansloos dood gaat en makkelijker door de levels komt.

Multiplayer

Waar de singleplayer modus van Rogue Stormers niet echt goed overkomt, is de multiplayer een stuk leuker. Dat wil zeggen, de multiplayer die je met 3 andere vrienden (of gewoon mensen die je van straat getrokken hebt) op één scherm speelt en niet de multiplayer waarbij je online naar mensen gaat zoeken. Ik heb een meerdere keren online naar mensen gezocht en dit duurde per potje gemiddeld ongeveer negen minuten. Soms zelfs langer.

Gelukkig is de optie er om met vier man op hetzelfde scherm te gamen. Dit gaat allemaal redelijk simpel. Controller aan, joinen en je wordt met vier man in de map gedropt die je normaal alleen speelt. Zelfde principe, alleen heb je doordat je speelt met je vrienden een veel lagere irritatie factor en krijg je dingen sneller voor elkaar dan wanneer je alleen speelt. Op deze manier is Rogue Stormers daadwerkelijk leuk.

Nog iets wat erg relaxt aan de multiplayer is: mocht je doodgaan dan kan je (in tegenstelling tot de singleplayer) terug tot leven gebracht worden als je team genoeg health heeft verzameld. Je hoeft dus niet over en over hetzelfde level te doen en komt sneller door de levels heen (tenzij iedereen in je team alsnog dood gaat natuurlijk).

Certified badass

Wat betreft geluidzit het in Rogue Stormers wel goed. Het geluid van de wapens klinkt lekker, de power-ups klinken ook allemaal anders en de ontploffingen klinken zoals een ontploffing hoort te klinken. Het enige nadelige punt is dat zowel de schoten van de wapens als de ontploffingen af en toe een beetje dof klinken. Een ander sterk punt is de achtergrond muziek. Het geeft een goede passende sfeer die ergens tussen sinister en certified badass ligt. Lekkere muziek om mee te gamen dus.

Grafisch moet ik zeggen dat er nog wel wat aan gedaan kon worden. Ik weet dat het een Arcade game is, maar ik zou geen verschil zien met een Xbox 360 game. De graphics hadden er scherper uit kunnen zien wat het hele spel toch net een beetje intenser zou laten overkomen. Erg jammer, maar wederom is het niet game breaking. Want laten we eerlijk zijn, het is een arcade-type game en doorgaans zijn de graphics van dit soort spellen juist niet te modern gemaakt, om een nostalgisch gevoel op te wekken.

Conclusie

Rogue Stormers is een leuk spel als je van arcade games houdt. Het verhaal is behoorlijk standaard en het is vooral in het begin erg lastig als je de manier van spelen niet gewend bent. Ook is het behoorlijk moeilijk om te stoppen. Door de frustratie van het steeds opnieuw moeten beginnen maar toch elke keer weer iets verder komen, zet je door tot je een baas verslagen hebt. Frustratie is echter ook het grootste struikelblok van de game. Elke keer op een andere plek beginnen en alles opnieuw moeten doen wanneer je dood gaat is echt tergend. Het is vooral vervelend wanneer je door iets onbenulligs kapot gaat (tegen een overhellend randje springen en in een vuur belanden) en je al redelijk ver in het spel bent.

De lokale multiplayer is het sterkste punt van het spel. Mocht je de multiplayer willen spelen, ga dan niet online naar willekeurige mensen zoeken, maar ga lekker met drie vrienden op de bank zitten. Dit scheelt namelijk in ergernis en maakt het gamen een stuk leuker. Het spel is dus niet voor iedereen weggelegd. Mensen met een kort lontje bijvoorbeeld zouden twee keer moeten nadenken over het aanschaffen van Rogue Stormers.