Yoram Jacobs | zondag 20 Dec 2015, 20:00

Three Fourths Home is een game die zou draaien om het verhaal. Besteller of pulp? Lees het hier!

Three Fourths Home (TFH) is een 'visual short story' dat, aldus ontwikkelaar [bracket games], de speler in staat stelt om invloed uit te oefenen op bepaalde aspecten van het leven van de hoofdrolspeler. In totaal zijn er meer dan 500 dialoogopties! Klinkt kunstzinnig, in elk geval interessant genoeg om je eens in te verdiepen. Maar vormt het ook een leuke game?

Eyes on the road

De game begint met het zoemen van je telefoon. Kelly neemt op en begint te rijden, dit doe je met RT. Een telefoongesprek met haar moeder volgt. Een gesprek bestaat slechts uit geschreven tekst, er zijn geen gesproken stemmen. Zo nu en dan geeft de moeder van Kelly de telefoon even aan pa, soms aan haar broertje Ben. Stop je met rijden, dan stopt het verhaal. Dit is wel wat irritant, want je bent hierdoor verplicht de RT knop lang in te houden.

De gesprekken zelf zijn helaas niet diepgaand. De personages zijn redelijk stereotiep. Je belt voornamelijk met je moeder en ze zit Kelly behoorlijk af te zeiken. Op zich prima, maar dan wil ik als speler ook het gesprek kleur/richting kunnen geven. Dat zit er niet in. Je krijgt als speler soms de optie om bepaalde keuzes te maken in het gesprek, maar afgezien van hier en daar een aanvullende zin, verandert er niets aan het verhaal of eventuele uitkomsten. Je moet het verhaal dus gewoon volgen.

Na een uur rijdend bellen, zit de 'game' erop. Feitelijk zit je een uur lang in de auto te luisteren naar gezeik van je moeder, grapjes van je 'net niet' lollige vader en luister je naar een verhaal over een draak van je broertje. De enige sfeer die wordt toegevoegd in de game is een naderende storm, die heftiger wordt gedurende de rit. Op gezette momenten reageren de personages daar dan op, altijd in de trant van 'ben je al bijna thuis?' Het einde zal ik niet verklappen, maar de vraag is of bovenstaand je genoeg motiveert om de 'game' überhaupt te spelen.

Pretentieus

Op de site van [bracket] games wordt beweerd dat de game allerlei gevoelige onderwerpen behandelt. Ik vind dat een tikje misleidend en twee tikjes pretentieus. Zo noemen zij thema's als 'mentale en lichamelijke beperkingen', 'familie verplichtingen/relaties' en 'adolescentie'. Dat klinkt allemaal mooi, maar het feit dat je leest dat je vader zijn been kwijt is en je broertje licht autistisch is, vind ik te weinig om dan maar te stellen dat je game daar over gaat. Temeer omdat de hele game slechts een krap uurtje duurt.

Conclusie

Three Fourths Home is nauwelijks een game te noemen. Je bent 99% van de tijd bezig met het doorklikken van de dialoog (terwijl je dus RT inhoudt). Maar als short story blijft het ook niet overeind staan. Van significante invloed op de dialogen of het verhaal is geen sprake. Die dialogen zijn bovendien niet boeiend, bij vlagen vervelend en resulteren ook niet in een bevredigend einde. Mijn advies is om je geld te bewaren voor een andere (echte) game!