Yoram Jacobs | vrijdag 10 Jun 2016, 11:30

De Turtles zijn terug, maar hadden beter in het riool kunnen blijven.

Met een nieuwe bioscoopfilm in aantocht is het natuurlijk ondenkbaar dat er geen bijbehorende Turtle game uitkomt, al hebben de twee weer niets met elkaar te maken. Het zal wel iets met rechten te maken hebben. Het maakt ook niet uit, want elk verhaal rondom de gemuteerde schildpad-ninja's draait om de slechteriken Shredder en Generaal Krang, die de wereld proberen over te nemen dan wel te vernietigen. Zo ook in Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants in Manhattan, dat ik vanaf nu maar gewoon de Turtles noem.

Stupid Toitles!

De game is voorzien van cell shaded graphics en geeft je de controle over een van de Turtles. Tijdens de tutorial wordt uitgelegd dat je tijdens het spelen op elk gewenst moment kunt switchen tussen de verschillende personages. Vervolgens worden de basic moves uitgelegd: de bekende lichte aanval met X, de zwaardere move met Y en Shuriken werpen met de rechterbumper. Ook bestaat er de mogelijkheid tot het blokken van de vijand, met de daarbij behorende 'parry' move. Hoewel ik daar in de meeste games, die dit bieden, al weinig gebruik van maak, is dit in deze Turtle game bijzonder slecht uitgewerkt. Ik kwam met moeite de tutorial door, omdat de game gewoonweg niet wilde registeren dat ik de rechter trigger inhield. Je kunt dit ook rustig negeren, want al gauw wordt duidelijk dat de combat puur bestaat uit button mashing, gecombineerd met wat special moves.

Button mashen hoeft niet vervelend te zijn, is mijn ervaring, maar dan wil ik wel dikke moves aan elkaar combineren. Deze Turtles game maakt dat niet mogelijk. Er loopt wel een combo meter, maar met slechts een X en een Y move en wat shuriken, is er geen plezier te halen uit leuke combinaties. De AI gooit onbedoeld ook roet in het eten: zij vallen de vijanden zo agressief aan, dat er soms weinig te doen is voor jou als speler. Waar je vaak in games ziet dat de AI niets doet om je te helpen, zou je de game zowat automatisch kunnen laten uitspelen door de computer!

De genoemde special moves zet je in met behulp van de linker trigger en de A,B,Y,X knoppen. Vreemd genoeg doen die moves weinig schade, zelfs nadat ik een aantal upgrades had gekocht. Het switchen tussen de verschillende helden bleek ook geen succes. Afgezien van een ander kleurtje en een andere selectie aan special moves, bleek er vrijwel geen verschil te zijn. De combat is dus geen succesverhaal.

Ready to kick shell!

TMNT: MIM is opgedeeld in een aantal stages. De opzet van de stages is telkens hetzelfde: je krijgt een aantal missies voorgeschoteld in een open wereld. Verwacht hier niet te veel van: je rent en springt weliswaar door een gebied van een x aantal vierkante kilometer in New York, er is echt niets te doen, er lopen geen mensen rond, rijden geen auto's, helemaal niets. Hier en daar staat er een vijand te wachten, dat is het wel.

De missies stellen verder behoorlijk teleur: nadat je het gebied scant met een klik op de linker stick krijg je de locatie te zien van de missie. Bij aankomst krijg je de opdracht om de aanwezige vijanden te verslaan of om een aantal bommen te ontmantelen, terwijl je vijanden moet verslaan of een Krang bom moet verplaatsen, terwijl, je raadt het al; je ook vijanden moet verslaan. Dit werd vanaf de tweede stage al erg saai. Een aantal stages vond ik zelfs nog saaier: in de riool missies was het vooral een kwestie van doorlopen en steeds in een put springen, vrijwel zonder vijanden te zien. Ook hier kreeg ik dezelfde missies als hiervoor genoemd. Oef.

Nadat je voldoende van deze missies hebt volbracht, is het tijd om naar de eindbaas te gaan. Elk van de negen stages verloopt exact volgens die formule, geen enkele keer verrast Turtles met iets anders. Daar verandert het feit dat de missies binnen een stage elke keer anders zijn, helemaal niets aan. Er zijn namelijk maar een klein aantal varianten missies.

De boss battles zijn zo mogelijk nog teleurstellender. Elke eindbaas heeft een levensbalk die bestaat uit zeven balken. Je AI vrienden beuken er lustig op los en snel raken de eerste paar balken leeg, al dan niet met jouw hulp. Je gooit er soms wat special moves uit, maar vaak genoeg teleporteert de boss weg, vlak voordat jij je combo attack wilde inzetten. Heel irritant, aangezien die special moves tijd nodig hebben om weer beschikbaar te zijn. Ik kwam er al snel achter dat ik beter op afstand kon blijven, de AI hun werk kon laten doen en zelf wat shuriken afvuurde op de eindbaas. Letterlijk alle eindbazen kon ik op die manier de baas zijn.

Veel meer is er niet te vertellen over de game: na een dag had ik het uitgespeeld. De multiplayer mode is een online co-op variant. Het is nu al lastig om mensen te vinden om mee te spelen, laat staan over een aantal maanden. Ik heb zeker een minuut of tien moeten wachten in de lobby, waarna ik er achter kwam dat ook deze mode niets extra's biedt. Teleurstelling alom dus.

Conclusie

Bewaar je geld voor iets anders. TMNT: MIM stelt enorm teleur. De combat is slecht uitgewerkt, de missies repetitief en saai, de wereld is leeg en de eindbazen zijn een lachertje. Multiplayer is een onnodige toevoeging.