Review

Rating 10/10

User rating 9/10

Peter Paardekooper | dinsdag 9 Dec 2014, 16:40

Oorspronkelijke review door Mirik Smit, op 11 november 2004

Eindelijk is hij daar, het alreeds legendarische vervolg op de Xbox launchtitel die de machine bijna in zijn eentje aan de massa verkocht. Bungie heeft bijna drie jaar mogen werken aan het spel en natuurlijk zijn de verwachtingen hoog gespannen. We hebben het spel al een tijd onder handen kunnen nemen en schrijven hier onder onze bevindingen voor jullie op een rijtje. Het kan niet anders dan dat je benieuwd bent of alle hype terecht was.

XBW Tijdmachine

Halo 2, de naam alleen al is een begrip geworden in de gamesindustrie. Dit omdat het niet alleen gaat om één van de meest geanticipeerde spellen ooit, maar ook omdat het gaat om één van de grootste marketingcampagnes ooit. Microsoft doet er alles aan om de titel door te laten dringen in de mainstream markt, om verkopen van de Xbox en natuurlijk Halo 2 omhoog te krijgen. Ze doen dat goed ook, overal is te lezen over Halo 2, vooral in Amerika neemt dit abnormale vormen aan. Logisch dat gamers zich een beeld vormen van een spel dat in de praktijk natuurlijk bijna niet uitvoerbaar is. Perfectie in spellen is echt een legende, iedereen heeft een andere smaak en iedereen heeft andere voorkeuren. We kunnen je al meteen vertellen, Halo 2 is een geweldig spel en zal voor vele van onze lezers een groot gedeelte van de verwachtingen waarmaken. Maar zoals gezegd, perfectie is het allerminst. Alle positieve en negatieve kanten van Halo 2 gaan we nu toelichten.

Vragen naar de bekende weg…

Halo 2’s verhaal begint vanaf het moment dat de Master Chief van Halo 2 komt en de nodige avonturen heeft doorgemaakt om bij de aarde te komen. Hij is gestationeerd op een ruimtestation als de Covenant vloot de aarde bereikt en zijn invasie inzet. Het ruimtestation wordt aangevallen en de Chief zal net zoals in de eerste Halo de vijanden moeten verdrijven om vervolgens de aarde te bevrijden. Nadat de Chief daarmee klaar is komt er al snel, hoe kan het ook anders, een nieuwe Halo ring in het spel en zal de Chief wederom de geheimen van de mysterieuze ringen moeten ontrafelen en de Covenant aftroeven. Ook was het al bekend dat de speler de strijd naar de Covenant thuiswereld zal brengen. Om dit alles te bewerkstelligen komen er uiteraard enkele bekende gezichten om de hoek kijken. Cortana, ‘Sarge’ Johnson en enkele anderen. Uiteraard laten we het aan jou over om uit te vinden hoe, wie of wat, omdat we weten dat veel gamers drie jaar gewacht hebben om dat zelf te ontdekken, wel geven we alvast wat commentaar.

Wat ons het eerste opviel aan de verhaallijn in Halo 2 is dat hij verdacht veel lijkt op de verhaallijn in Halo deel één. Niet alleen zul je een aantal bekende plekken aandoen, maar over het algemeen is de rode draad in dit tweede deel vrijwel identiek aan de rode draad in de eerste en zijn er eigenlijk maar weinig schokkende verassingen of totaal nieuwe omgevingen te zien. Verder is het verhaal door de hele mooie tussenscènes prachtig in beeld gebracht, maar zit in deze zelfde mooie tussenscènes een van de grootste slordigheidfoutjes die te vinden zijn in Halo 2. De prachtige karaktermodellen die door middel van de bump-map technologie bijna levensecht in beeld worden gebracht zijn in deze tussenscènes extra gedetailleerd. Ook zijn de animaties hier om van te smullen, het probleem ligt alleen bij de manier waarop deze scènes geladen worden. Om de speler niet lastig te vallen met laadschermen, laadt hij de scènes en extra gedetailleerde textures die hierin gebruikt worden direct van de DVD en dat heeft als resultaat dat ze tijdens dat de scènes vertoond worden nog op het model geplakt moeten worden, of zelfs, mocht je DVD niet perfect functioneren pas na een tijdje ingeladen zijn. Het ziet er natuurlijk slordig uit als je soms tussenscènes met kale modellen moet aanzien, vooral omdat het volgens ons makkelijk op te lossen zou zijn met een ‘fade-in’ van zwart naar de scène, zodat de textures tijd hebben om te laden. Dit is een slordigheid wat al direct te zien is als je het spel opstart en de introscène bekijkt. Ook tijdens de campaign zelf zal je deze slordigheidjes niet ontgaan en eveneens de Halo 2 multiplayer maps hebben last van dit syndroom. Afweging is dat je het gehele spel in een ruk kunt uitspelen zonder dat het spel echt hoeft te laden, althans een enkele keer voor een halve seconde. Meestal lost Bungie het op door je even door een paar gangen te laten lopen zodat de Xbox zelf de nieuwe omgeving kan inladen en jij het niet eens merkt. Gezien de grootte van de omgevingen in Halo 2, die soms zeker een factor van twee, drie of zelfs vijf keer zo groot zijn als in zijn voorganger, is dat behoorlijk indrukwekkend! Dit maakt het spel zeer makkelijk om te spelen en is het mogelijk om echt de tijd te vergeten.

Nieuwe oude gevechten!

Het gevechtssysteem dat Halo 1 zo geweldig maakte is in Halo 2 teruggekeerd, je moet immers niet repareren wat niet kapot is en dat maakt het voor mensen die het eerste deel veel gespeeld hebben uitermate makkelijk om in te stappen. Wel zijn er een aantal kleine nieuwigheidjes te vinden in Halo 2 die je direct zult willen gebruiken. Zo kan de Master Chief nu inzoomen zonder afhankelijk te zijn van een wapen, alleen zal hij dan geen richter zien. Ook heeft de Chief de mogelijkheid om twee eenhandige wapens in elke hand te nemen. Dit heet ‘Dual Wielding’ en kan het spel op sommige punten aardig aanvullen. Zoals je weet is het zo dat elke vijand op een specifieke manier te verslaan is, met ‘Dual Wielding’ is het vaak mogelijk om met een combinatie van tweehandige wapens een nieuwe of snellere manier te vinden om de vijand om te leggen. Overigens kun je nog steeds maar twee vuurwapens bij je dragen, maar kun je wel een extra wapen in combinatie met sommige wapens dragen. Deze laat je echter vallen als je van wapen wisselt of als je een slagaanval uitvoert. Ook kun je geen granaten gooien als je twee wapens in je hand hebt.

De prachtige karaktermodellen worden bijna levensecht in beeld gebracht

Nog een verschrikkelijk leuke toevoeging is het ‘boarden’. Als een vijand je dreigt over te rijden met een voertuig, kun je, mits je snel genoeg bent, de rollen omdraaien. Je houd jezelf vast aan het voertuig en werkt de huidige bestuurder sierlijk, of minder sierlijk, uit het voertuig. Handig in singleplayer, maar geniaal in multiplayer! Er is niets leuker dan je vijand uit een voertuig meppen en krijsend het zout in de wonden te strooien. In Pandora Tomorrow was het de ultieme vernedering als de spion je van achter kon pakken, in Halo 2 is ‘boarden’ de ultieme vernedering. Ook de verschillende voertuigen die wederom een groot deel van de variatie in het spelsysteem brengen hebben addities. Zo hebben alle Covenant-voertuigen een nieuwe ‘boost’ feature. Waarmee de rechter trigger er voor zorgt dat de machine op grote snelheid naar voren schiet. Als je deze gebruikt zul je niet kunnen schieten en zul je een stuk minder scherp kunnen sturen. De beroemde Warthog zal vanaf nu een stuk realistischer rijden en ook moet de handrem gebruikt worden om veel van de trucs uit te halen die hij in het eerste deel nog zonder kon. Niet getreurd, wat het is absoluut niet minder plezierig om de machine te berijden. Overigens kunnen ditmaal ook je computergestuurde maatjes voertuigen besturen! Zo kun je een soldaat laten rijden, zodat jij achterin het machinegeweer kunt bemannen. Was het rijden nooit je favoriete gedeelte, dan kun je dat toch schietend doorbrengen.

Als je je druk maakt over de wapens zul je merken dat er een heel assortiment aan nieuw schiettuig is om je mee te vermaken. De oude assault rifle is vervangen door de nieuwe battle rifle die in series van drie kogels zal afvuren. Maar om zijn plek toch enigszins te vervangen is er nu een nieuwe kogelpoeper, de SMG, waarvan de grote Chief er overigens één in elke knuist kan nemen zoals eerder vermeld om letterlijk je vijand te kunnen doorzeven met kogels. De shotgun en enkele andere bekenden zoals de raketlanceerder en het pistool vinden wel hun weg terug, soms met nieuwe foefjes. Het pistool is overigens ‘gecastreerd’, ofwel een stuk zwakker gemaakt, en zal een toontje lager zingen maar zeker nog zijn nut hebben. Nieuwe wapens zullen er vooral aan de kant van de Covenant te zien zijn. Het equivalent van het battle rifle, raketlanceerder en meer zullen te vinden zijn, evenals het zo gevreesde energiezwaard die de elites in deel één vaak gebruikte om de Master Chief een kopje kleiner te maken. Sommige van deze wapens zul je vaker gebruiken dan andere, maar ze zijn allemaal de moeite waard, behalve eigenlijk het plasma pistool, dit wapen is praktisch onbruikbaar gemaakt in Halo 2 en lang niet zo ‘krachtig’ als eerder het geval.

Steekt het in elkaar?

De singleplayer ervaring die Halo 2 neerzet, is zoals wij eerder aanhaalde, eigenlijk niet zo heel erg verschillend van Halo 1. Op een begrijpelijke manier is dat een beetje jammer. Zo speelt de speler wel op een totaal nieuw strijdveld in het begin, op aarde, maar verplaats je je redelijk snel naar bekendere omgevingen. Wij persoonlijk hadden liever een stuk langer op de aarde rondgehangen, maar het mocht niet zo zijn. Begrijp ons niet verkeerd, de levels die na de aarde te zien zijn, zijn stuk voor stuk de moeite waard en prachtig uitgevoerd, maar ze zijn niet volledig ‘nieuw’. In totaal zijn het vijftien enorme levels en zul je ongeveer tien of meer uur zoet zijn met de singleplayer campagne.

Waar Bungie goed in is, het opzetten van interessante ontmoetingen met vijanden en de speler verschillende keuzes aan te bieden om hier mee om te gaan, komt uitstekend uit de verf in Halo 2. De intensiteit waarbij jij als speler met een kloppend hart en piepende schilden een gevecht op het nippertje overwon is nog altijd aanwezig. Enkele nieuwe vijanden, zoals de ‘Drones’, vliegende insectachtigen en de ‘Brutes’, aapachtige machtige monsters, bieden interessante nieuwe uitdagingen. De eerste keer dat je deze wezens tegenkomt zul je zeker even versteld staan. De singleplayer campagne is daarom een succes, met een kanttekening dat het verloop van het verhaal wel erg op Halo 1 lijkt. Zeker geen ramp, maar niet wat de meeste van ons verwachtten. Met alle verwijzingen naar de strijd op de aarde hadden we daar iets meer van verwacht. De nieuwe omgevingen zijn vaak reusachtig en er zijn de nodige ‘wow’ momenten te vinden waarin je versteld zult staan van de mooie uitzichten. Maar er dient wel bij verteld te worden dat het verhaal redelijk ingewikkeld is en zelfs voor een verwoedde fan soms onsamenhangend kan lijken. Ook eindigt het spel nogal plotseling, wanneer je zelf het gevoel hebt net in het midden te zitten van zich ontvouwend verhaal. Overduidelijk een hint dat we absoluut een derde deel kunnen verwachten, maar het blijft enigszins zonde dat het spel eigenlijk meer vragen dan antwoorden oproept over het verhaal.

Spelen met meerderen!

De grootste nieuwe additie is uiteraard de toegevoegde Xbox Live modus. Bungie zelf claimt dat er minstens even veel werk in dit gedeelte van het spel gestoken is als in de singleplayer campagne. Dat is ook goed te merken, want als er iets gepoetst aanvoelt dan is het de multiplayer. De kleine singleplayer foutjes zijn ondanks de lange ontwikkelperiode nog wel te verwijten aan een lichte haast, tegen het einde van de ontwikkeltijd, maar de multiplayer modus heeft daar absoluut niet onder geleden. Deze is opgepoetst, uitgebalanceerd en nogmaals opgepoetst. Het enige directe nadeel dat te vinden is aan de multiplayer modus is dat de speler, als hij wil communiceren met zijn teammaten over Xbox Live, de witte knop in moet drukken. Dat kan namelijk nog wel eens lastig zijn in peniebele situaties, dan heb je namelijk wel iets anders aan je hoofd. We begrijpen echter dat het nodig is bandbreedte te besparen en het daarom noodzakelijk is. Toch blijft het een klein beetje vervelend. In de fantastische menu’s die Halo 2 rijk is, wederom een punt waar duidelijk te merken verschrikkelijk veel aandacht in gestoken is, is de Xbox Live keuze ongetwijfeld de meest uitgebreide. Zo is het bijzonder gemakkelijk een spel voor jezelf in elkaar te zetten en is het nog makkelijker om vervolgens de instellingen te veranderen. De speler heeft de mogelijkheid direct in de actie te springen, zodat Xbox Live de meest gunstige server zoekt om op te spelen, of om zelf een spel te maken om je vrienden in uit te nodigen of onbekenden in te ontvangen. Bungie zelf houdt een speellijst bij waaruit spelers kunnen zieken, die dynamisch aan te passen is zodat je kennis maakt met de ontelbare verschillende spelmodi. Zet je zelf een spel in elkaar dan is in het prachtige lobby menu, waarvoor Bungie dikke erkenning gediend te krijgen, alles te regelen. De talloze spelmodi, levels en andere opties zijn snel te vinden. Als klapper op de vuurpijl is het mogelijk om de spelers in jouw spel toe te voegen aan een groep. Vervolgens kan de groep zich als één bewegen van server naar server, mocht je de publieke servers af willen struinen naar waardige vijanden.

De grootste nieuwe additie is uiteraard de toegevoegde Xbox Live modus

De multiplayer games zelf spelen heerlijk. In een aantal prachtige levels laat Bungie zien wat ze waard zijn. Speltypes zoals Oddball, Capture the Flag, Assault en King of the Hill, aangevuld door de standaard deathmatch en team deatchmatch opties lijken op zich al genoeg. Maar nu heeft Bungie voor elke spelmodi een aantal variaties standaard in Halo 2 gezet, of kun je als speler zelf in de materie duiken en alle criteria voor je favoriete spelmodus aanpassen. Welke wapens er beschikbaar zijn, of je sterke of zwakke schilden hebt, noem het maar op. De nieuwe spelmodi die Bungie toegevoegd heeft, zijn ‘Assault’ en ‘Territories’. In de assault spelmodi draagt een team een bom, en moeten ze deze planten in het hoofdkwartier van de vijanden. Uiteraard lenen enkele prachtige levels zich uitstekend voor deze spelmodi en kunnen we met recht zeggen dat Counter-Strike hun bom aan de wilgen kan hangen. Ook de territories speelmodi, ook wel bekend als ‘domination’, is een aardige toevoeging. Spelers moeten gebieden in een level onder controle hebben om zo tijd te verzamelen, hoe meer gebieden je onder controle hebt, hoe sneller de tijd voor jou gaat tikken.

Overigens is het wel leuk te meldden dat spelers ook uitgebreide mogelijkheden hebben om hun karakters aan te passen. Meerdere kleuren en emblemen zijn toe te passen, maar zo kan de speler ook kiezen tussen een Covenant Elite karakter of een Master Chief om mee te spelen. Uiteraard zijn ook de nodige opties voor het aanpassen van de besturing aanwezig in dit zelfde menu, zodat je alles kunt instellen voor maximaal multiplayer genot.

Niet te vergeten dat elke spelmodi ongeveer vijf standaard varianten heeft en daarnaast compleet aan te passen is naar je persoonlijke smaak. Dit maakt het spelen eigenlijk nooit saai, en hoewel je de elf levels die standaard in het spel zitten vrij snel allemaal gezien hebt, is er altijd nog de content download functie om nieuwe levels beschikbaar te maken voor de verwoede gamers. Natuurlijk spelen we het spel vooral op Live, dat met de groepscreatie mogelijkheid nog makkelijker is geworden, maar ook via system-link en split-screen is het spel uitstekend te spelen en zul je geen enkele optie missen. Mooi is dat je met maximaal vier spelers split-screen over Live kunt spelen. Dat houdt in dat mensen die bij jou op bezoek zijn als gast, of met hun eigen gamertag bij jou in kunnen loggen om via split-screen mee te spelen over Xbox Live tegen andere spelers over de gehele wereld. Dat maakt het nog leuker om met vier vrienden thuis op de bank, uiteraard met een mooie beamer, toch met nog meer mensen te spelen. Als laatste is er ook de coöperatieve modus, waarin je met een vriend of vriendin de singleplayer campagne met zijn tweeën kunt doorlopen. Deze functie is onveranderd sinds zijn intrede in Halo 1 en is wederom verschrikkelijk leuk.

Nog meer commentaar

Met recht heeft Bungie eigenlijk twee verschillende spellen afgeleverd in één pakket. De hele aardige singleplayer campagne en de onmogelijk uitgebreide multiplayer opties die je nog lang terug laten komen voor meer Halo actie. Bungie heeft er namelijk alles aan gedaan om de community te betrekken bij het spel. Zo zijn er vele Xbox Live 3.0 features te vinden, zoals elkaar tekst en stemberichten sturen en het aanmaken van clans. In deze clans kunnen vervolgens maximaal honderd spelers zich verzamelen om online te strijden tegen andere clans. Op de Bungie website, Bungie.net, is een complete sectie ingericht voor het beheren en in de gaten houden van je clan. Alle statistieken, van alle spelers en clans zijn te bekijken. Je kunt zelfs van elk gespeeld spelletje de kleinste details opzoeken. Hoeveel keer je iemand met welke wapens vermoordde, waar jij en hij stonden toen het gebeurde en veel meer. Je begrijpt onze verwondering, want het is bijna te gek voor woorden. Voor veel mensen zullen deze mogelijkheden vergeefse moeite zijn en deze draaien hun nek er niet voor om. Maar voor anderen, vooral de mensen betrokken bij de clans en community die actief online speelt, is dit een ware hemel waar ze al hun wensen online terug kunnen vinden. Om even terug te komen op de singleplayer campagne, eigenlijk was het onmogelijk voor Bungie om te voldoen aan de verwachtingen en volgens ons is dat dan ook niet precies gebeurd. De campagne is erg leuk, het speelt wederom heerlijk en vrijwel alle klachten we hadden over de eerste Halo zijn verleden tijd. Toch houden de eerder genoemde slordigheden een beetje het glazuur van de single-player cake. Wij hadden verwacht iets langer door te brengen op echt nieuwe omgevingen, zoals de aarde. Ook zijn enkele features, zoals het leunen en de ‘echte’ schaduw effecten, uit het spel gehaald. De schaduwen moeten ontbreken omdat onze arme inmiddels verouderde Xbox dat niet meer aan kon, maar de leun feature had misschien nog een leuk tactisch element toe kunnen voegen aan het spel.

Gelukkig zul je door de kunstmatige intelligentie van de vijanden en de verschillende moeilijkheidsgraden ongetwijfeld al veel tactisch moeten nadenken. Hoewel wij persoonlijk geen belachelijk indrukwekkende scenario’s tegenkwamen waarin de kunstmatige intelligentie anders bleek te zijn dan in Halo 1, hebben de vijanden wel een aantal nieuwe eigenschappen. De befaamde Elite’s zijn nu leniger geworden en springen met gemak over obstakels heen om je te bereiken. De ‘Drones’ dartelen om je heen en trekken zich weer terug en de Jackals hebben geleerd om je van ver af te raken met scherpschuttersgeweren. Opmerkelijk is dat Elites en andere Covenant rassen nu Engels praten, waar ze in het eerste deel hun eigen taaltje hadden. Ergens is het jammer dat de vijanden een beetje hun identiteit verloren hebben. Anderzijds is het te begrijpen om het verhaal duidelijker over te laten komen.

De graphics en het geluid

Als we ergens veel van verwachtten was het de grafische pracht van onze nieuwe Halo titel. Ook van het geluid konden we, dankzij de voortreffelijke muziek in het eerste, de nodige verwachtingen verzamelen. Op het gebied van het geluid kunnen we dan ook kort zijn, die verwachtingen zijn op alle vlakken overstegen. Epische muziek, prachtige geluidseffecten en hele aardige stemacteurs. De sfeer die deze muziek van Bungie componist Marty O’Donnel neerzet is geweldig. Soms sfeervol en op de achtergrond, soms overheersend om de hectische actie te ondersteunen. De graphics vallen een beetje tegen. De bump-maps op de karakters zijn van hoge kwaliteit en dat je zelden tot nooit hoeft te laden is mooi meegenomen. Helaas heeft dat tot gevolg dat de omgevingstextures van lagere kwaliteit zijn dan in deel één, wat soms niet erg mooi is en wat ook komt doordat de schaal van de levels zo veel groter is. De voertuigen zijn allemaal prachtig, evenals de achtergronden van de levels. Al met al is het dan ook een heel mooi spel, maar we hadden na spellen zoals The Chronicles of Riddick, toch iets meer pracht verwacht. Het is zelfs mogelijk dat je het spel van een afstandje helemaal niet zo anders vindt ogen dan het eerste deel. Althans, de levels zijn gevulder, groter en ingewikkelder, maar ze hebben veelal dezelfde sfeer.

Zonder meer kunnen we trots zijn op wat onze Xbox op het beeld tovert. De multiplayer levels zijn overigens eveneens prachtig, zoniet mooier dan sommige singleplayer levels, en er zijn zowel kleinere levels als enorme levels waar het maximum van zestien spelers voor nodig zijn om hen te vullen. In combinatie met het prachtige geluid is het een meeslepende ervaring, ondanks dat het soms wat verwarrend wordt.

Conclusie

Halo 2 is een waardige opvolger van Halo geworden, dat staat vast. De kleine teleurstelling die we voelen na het spelen van de singleplayer campagne heeft vooral te maken met het plotselinge einde en de korte speeltijd op aarde. Het staat vast dat het spel geweldig speelt en daar zal iedereen het mee eens zijn. De nieuwe toevoegingen, vooral het ‘boarden’, dat in multiplayer tot hilarische situaties kan leiden, zijn interessant maar nemen weinig van het originele Halo gevoel weg, maar voegen hier een klein beetje aan toe. De multiplayer mogelijkheden zijn zonder twijfel het meest indrukwekkende aan het spel, al is het drukken op de witte knop om te praten een heel klein minpunt. Wij hebben heel erg veel plezier gehad in de tijd die we al hebben kunnen spelen. Voeg daaraan toe de mogelijkheden op Bungie.net al je statistieken en uitgebreide wedstrijdverslagen te bekijken, dan moet je concluderen dat het allemaal geniaal in elkaar steekt. Content download, Live Aware, alle features die je je kunt bedenken zitten in het spel. Zo’n compleet en uitgebreide multiplayer titel is er nog niet te krijgen voor welk platform dan ook. Jammer genoeg betekent dit voor de mensen zonder Xbox Live dat ze niet het maximale uit hun Halo 2 halen. Want hoewel de singleplayer campagne erg leuk is, is het multiplayer gedeelte nog leuker.

Halo 2 is zonder twijfel een mijlpaal voor Microsoft en Xbox gamers. Vond je het eerste deel een beetje leuk, dan hoef je niet te twijfelen en haal je Halo 2 gelijk in huis. Als je de mogelijkheid hebt om Xbox Live aan te schaffen, maar niet zeker wist of je het wel of niet moest doen, dan is dit de reden.

XBW