Barry Wheeler is die vriend waar je vriendin een hekel aan heeft. Wanneer hoofdpersonage Alan en zijn vrouw na een hectische periode van een welverdiende vakantie genieten, staat Wheeler opeens ongevraagd op de stoep. Dude! Zijn typische manier van doen (hij is nou eenmaal de agent van Alan), en zijn constante stroom van flauwe grappen en overbodige opmerkingen maken hem iemand die je het liefst tussen te ogen stompt.

Heb je ooit aan een schoolproject in groepsverband deelgenomen? De gemiddelde projectgenoot is goed te vergelijken met de survivors in Dead Rising. Geef ze een opdracht, en ze doen iets heel anders. Voor de mensen die Dead Rising nooit gespeeld hebben, een voorbeeld. Survivor A is ernstig gewond (door zijn/haar eigen toedoen hoogstwaarschijnlijk) en heeft assistentie nodig om te lopen. Survivors B en C kunnen prima zelf lopen, en hebben van jou een fantastisch mooi wapen gekregen. Helaas had je dit wapen net zo goed in de sloot kunnen mieteren, want je hebt mazzel als deze twee samen één zombie neerhalen. Als je jezelf dan bedenkt dat er duizenden zombies door de spelwereld dwalen, én dat jij als hoofdpersoon bezig bent met het helpen van een andere oliedomme overlevende, dan kun je je voorstellen dat er van survivor B en C weinig meer overblijft. De zoektocht naar brains kunnen de zombies dus beter ergens anders voortzetten.

Hoewel Resident Evil 4 nog niet zo lang beschikbaar is voor de Xbox 360, moet ik Ashley in dit rijtje zetten. De hoofdtaak in RE4 is om Ashley, de presidentsdochter, te redden. Het is gameontwikkelaars blijkbaar nog steeds niet duidelijk dat gamers er niet van houden om domme, hulpeloze personen te beschermen voor een vroegtijdige dood. In diverse games krijg je zo nu en dan de taak om iemand te beschermen die zonder jou compleet hulpeloos is. Het is verschrikkelijk irritant om, terwijl je zelf vaak bovenmenselijk sterk bent, zielige hulpeloze meisjes keer op keer uit de klauwen van hun ondergang te redden. Ashley is het perfecte voorbeeld van deze doorn in het oog van gamedesign. Keer op keer raakt ze te ver achterop, en dan is het aan jou om de zombies die haar belagen definitief uit te schakelen. Dit haalt het tempo enorm uit de verder fantastische game. Wat mij betreft had hoofdpersoon Leon haar in een bezemkast mogen opsluiten, om vervolgens op z’n dooie gemak hordes ondoden te voorzien van een extra portie hagel tussen de ogen.

Vanille is een samenkomst van slechte casting en Japanse kawaii-cultuur. En aan de positie die Vanille inneemt in deze top 5 irritantste sidekicks kan je waarschijnlijk wel opmaken dat dit geen geslaagde combinatie is. Een Australische stemactrice die een hoog Japans stemmetje probeert na te doen met een Brits accent. Could you not? Daarnaast kraamt ze voortdurend de meest quasi-diepzinnige onzin uit waarvan zelfs niet-filosofen versteld zullen staan.

“Cousin, let’s go bowling!” “Klinkt goed Roman! Ik schiet éven de laatste wave politieagenten dood, en dan kom ik eraan!” Elke keer als ik er weer aan terugdenk, herinner ik me weer hoe irritant Roman was in GTA IV. Vooral die compleet misplaatste verontwaardiging als je nee zei haalde bij mij het bloed onder mijn nagels vandaan. Eerst haalt hij je naar Liberty City onder de valse belofte dat hij "the American dream" leeft. Vervolgens houdt hij z’n mond niet over zijn tragische bestaan, én vraagt hij voortdurend of je hem even komt halen aan de andere kant van de stad. Was híj niet de taxichauffeur?

Nog nooit heb ik in een game zo’n diepe connectie gevoeld met een levenloos voorwerp. In Portal ben je een heel level bezig om de Cube veilig door alle hindernissen te loodsen. Als je dit na veel vloeken en tieren eindelijk is gelukt, zie je tot je grote schrik dat de Cube in de verbrandingsoven wordt gegooid. Koud GlaDoS, ijskoud. In deel twee zegt GlaDoS zelfs dat de Companion Cube enige intelligentie bezit, wat dit eerdere voorval alleen maar erger maakt.

Het kon ook niet anders dat er een hond in de top 5 beste personages stond, en inderdaad. Dogmeat dient als je trouwe viervoeter en als volwaardige bondgenoot in Fallout 3. In tegenstelling tot andere mogelijke allies zoals Butch DeLoria, Star Paladin Cross en Fawkes zeurt Dogmeat niet contstant aan je kop. Ook maakt het hem niet uit of je nu goed of slecht bent, hij vecht onvoorwaardelijk aan je zijde. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik een traantje heb weggepinkt toen mijn trouwe vriend Dogmeat, na een schermutseling met een Super Mutant Behemoth, het loodje legde. Dit is ook precies de reden dat ik zelf geen hond heb.

In mijn persoonlijke Game Of The Year van 2013 word je vergezeld door Elizabeth, een wereldvreemd meisje dat haar hele leven opgesloten heeft gezeten in een toren. Elizabeth is echter niet zomaar een meisje. Ze heeft de kracht om scheuren in het ruimte-tijd continuüm te manipuleren, waardoor ze een meer dan welkome aanwinst was voor het hoofdpersonage. Als de strijd te hevig leek te worden, toverde Elizabeth een krat met medicijnen door een scheur tevoorschijn. Ook is deze gave op een wat meer offensieve manier te gebruiken. Ze kan bijvoorbeeld turrets oproepen die je vijanden doorzeven met kogels. Ook speelt ze een belangrijke rol in het verhaal, maar daar wil ik niet te veel over verklappen.

Deze sidekick is voor mij zonder twijfel degene die ik het langst ken. Al sinds Halo: Combat Evolved op de PC heeft Cortana een plekje in mijn hart. Ze helpt Master Chief met het onschadelijk maken van de Halo-ringen, die al het intelligente leven in het universum kunnen vernietigen. Hoewel ze in de loop der jaren qua uiterlijk behoorlijk is veranderd, voelde een nieuwe Halo-game onmiddellijk vertrouwd als je Cortana’s stem hoorde. Helaas is Cortana sinds haar geboorte vervloekt: ze is een A.I. en elk computersysteem vervalt, alleen gaat zij wel erg snel!

Het verhaal van Dominic Santiago is tragisch. Tijdens E-Day, de "emergence day" van de Locust, verloor hij zijn twee kinderen. Dom en zijn vrouw konden ternauwernood ontsnappen aan de oprukkende Locust, maar het verlies van hun kinderen viel hen beide zwaar. Met Dom aan het front was het voor Maria extra zwaar om met het verlies van haar kinderen om te gaan. Ze werd depressief, en kreeg waanbeelden waardoor ze dacht dat haar kinderen nog leefden. Naarmate de depressies erger werden, verdween Maria op een dag spoorloos. Voor Dominic was de oorlog tegen de Locust nu persoonlijk. Dom is mijn absolute, favoriete sidekick. Ondanks zijn zware leven, en de penibele situatie waar hij en Gears of War-aanvoerder Marcus zich in bevinden, staat hij altijd klaar voor zijn familie en vrienden. Daar valt wel een les uit te halen lijkt mij.