Dorian de la Fosse | woensdag 8 Nov 2023, 23:11

Lees hier de review van deze Souls-like game!

Gespeeld op Xbox Series X. Alleen verkrijgbaar voor Xbox Series S/X.

In 2014 maakte de wereld voor het eerst kennis met Lords of the Fallen. Deze game leunde heel erg op elementen uit Dark Souls, maar was aanzienlijk minder goed qua gameplay en verhaal. In 2023 hebben wij te maken met een volledige reboot van deze serie en Xboxworld kreeg de mogelijkheid om te kijken of het dit keer wel een game is geworden die jouw kostbare speeltijd waar is.

Wisselen tussen leven en dood

In eerste oogopslag lijkt Lords of the Fallen alles te hebben wat een souls-like game goed maakt. Je krijgt een openingsfilmpje, die in deze game erg cool is, en voor de rest haal je alle informatie over de wereld uit gesprekken met NPC’s en voorwerpomschrijvingen. Een spel naar mijn hart dus. In Lords of het Fallen draait het om de terugkeer van de demonengod Adyr, wiens heropstanding jij kunt voorkomen door vijf bakens in de wereld aan te steken. Of je doet dit niet, dan krijg je een ander einde te zien. Ook het creëren van jouw eigen personage voelt als vanouds en het levellen werkt door middel van het verzamelen van een goedje, Vigor in Lords of the Fallen, die dienst doet als ervaringspunten en als geld. Tot dusver niks nieuws onder de horizon, maar dat hoeft geen slecht iets te zijn. De eerste indrukken die de game je geeft tonen een grauwe, duistere wereld die wordt overspoeld door diverse, vijandige wezens. Grafisch is het ook geen superindrukwekkende game, maar bepaalde vergezichten zorgen wel voor mooie beelden. Er is echter één aspect die deze game onderscheidt van andere games in het genre: Een speciale lamp.

Deze lamp wordt jou direct aan het begin van de game in je maag gesplitst en dat is met een goede reden. Dit magische voorwerp zorgt er namelijk voor dat je niet alleen twee dimensies kunt zien, je kunt er ook tussen reizen. Met een beperking, uiteraard. Lords of the Fallen speelt zich af in een de wereld genaamd Axiom, het land der levenden. Met de lamp kan je in het land van de doden kijken, genaamd Umbral. Hierdoor is het mogelijk om eerder ontoegankelijke locaties te kunnen bezoeken omdat er bijvoorbeeld in Umbral een brug is die je niet kunt zien in Axiom. Dit aspect wordt verder uitgebreid door de mogelijkheid naar Umbral te kunnen reizen op elk willekeurig moment. Hierdoor verandert de gehele wereld om jou heen in een (nog) duisterdere versie van Axiom, waar de griezeligste en vreemdste wezens leven. Je kunt hier echter niet zomaar uit ontsnappen. Alleen door gebruik van een checkpoint of het vinden van speciale beelden kan je je weg terug naar Axiom vinden. Dit is een leuke toevoeging die aan het begin van de game zorgt voor veel verwondering en mogelijkheden. Maar hoe verder je in de game komt, hoe minder indrukwekkend deze mechaniek wordt. Dit heeft vooral te maken met de verplichting om gebruik te maken van beide dimensies om verder te komen in de game waardoor het kunstje al snel oud wordt.

Vallen en opstaan

In een souls-like game staat de gameplay centraal. Het zal je dan ook niet verbazen dat elk wapen beschikt over een lichte- en zware aanval en dat de mogelijkheid bestaat jouw wapen met één of twee handen te gebruiken. Een pareersysteem is ook aanwezig, evenals schilden en afstandswapens en magie. Nogmaals, je hebt het waarschijnlijk allemaal al eerder gezien en Lords of the Fallen doet op dit vlak ook niet veel unieks. Dit werkt echter wel in hun voordeel in dit geval, want de gameplay is dik in orde op de meeste vlakken. Uiteraard is de game uitdagend, maar dit uit zich vooral in het complexe leveldesign waar je door middel van jouw lamp simpele puzzels op moet lossen in Umbral om verder te komen in het spel. De omgevingen zitten ook bomvol vijanden en de game is volgestopt met tussenbazen, die je enkele minuten na het verslaan al tegen kunt komen als normale vijanden. Er zijn ook normale bazen beschikbaar en deze bieden gelukkig wat meer uitdaging. Wat opvalt aan de bazen is dat ook hier aardig leentjebuur is gespeeld bij andere games in dit genre. Zo doet de eerste, echte baas erg veel denken aan Malenia van Elden Ring. Een variant op de Rotted Greatwood van Dark Souls 3 passeert ook de revue en dit geeft eigenlijk aan dat het tegenwoordig lastig is om een echt unieke baas te maken in het genre. Bijna alles is al gedaan en dat hoeft geen probleem te zijn, maar als jij als speler zoekt naar innovatie dan kan je bedrogen uitkomen.

Zoals gebruikelijk voor het genre is doodgaan een gegeven in Lords of the Fallen, maar sterven hoeft niet het einde te betekenen. Ook als je sterft in Axiom kom je terecht in Umbral. Dit geeft jou een kans om weer terug te keren via de bovenstaande wegen, maar sterf je in Umbral dan mag je weer opnieuw beginnen vanaf het laatste opslagpunt. En sterven in Umbral is vele malen makkelijker dan overleven. Zodra je deze duistere dimensie betreedt verschijnt er een oog in het beeld die aangeeft hoe gevaarlijk de omgeving is. Hoe langer je in Umbral vertoeft, hoe gevaarlijker en grimmiger de wereld wordt. Vanuit het niets zijn bijvoorbeeld krijsende baby’s te horen wat het ongemakkelijke gevoel van Umbral kracht bij zet. Spendeer je echter te veel tijd in deze dimensie, dan wordt het oog rood en verschijnen er vijanden die bijna onoverwinnelijk zijn. Er is dus altijd een vorm van tijdsdruk aanwezig in Umbral.

Vrijheid werkt beperkend

Lords of the Fallen kent verschillende gebieden die flink van elkaar afwijken. Zo is er het verplichte moeras, vervallen steden en dorpen en natuurlijk kastelen. Allemaal bekende zaken in Axiom die je ook in andere werelden hebt gezien. Het is echter Umbral dat de show steelt. De lichte sfeer maakt plaats voor een ongemakkelijke sfeer en duistere wereld die erg goed in elkaar is gezet. Het rijke kleurenpalet van Axiom wordt vervangen door grauwe, grijze omgevingen die gevuld zijn met groteske monsters en beelden. Het is jammer dat je niet permanent in Umbral kunt verblijven, want dat zou je na het zien van die dimensie wel willen. Helaas zijn de sessies in deze dimensie nooit erg lang vanwege het aanwezige gevaar, dus je zal de dimensie vaker bekijken vanuit Axiom om wat geheimen te ontdekken dan doelbewust tijd door te brengen in Umbral, tenzij de game je dit verplicht. Los van het oplossen van puzzels en vinden van geheime wegen is er weinig te vinden wat je ook niet in Axiom kunt vinden en dat is jammer. Er zijn echter wel ongekend veel geheimen te ontdekken in de wereld van Lords of the Fallen. Dit zijn niet alleen wapens en voorwerpen, maar ook verborgen routes die je misschien verder kunnen helpen. Er is zelfs zoveel te vinden dat het voorkomt dat je de weg totaal kwijt bent. Dit complexe leveldesign verlengt de speelduur van de game aanzienlijk, maar is niet bevorderlijk voor je mentale gesteldheid. Dit is helemaal erg bij de grote mate aan platforming die de ontwikkelaar verwacht van de speler. Dit werkt niet altijd soepel en je zal regelmatig schelden en tieren als je voor de zoveelste keer naar beneden dondert omdat je net niet ver genoeg springt. Dit hadden ze minder frustrerend kunnen maken, maar het is iets dat opgelost kan worden met een patch.