Dorian de la Fosse | vrijdag 14 Jun 2024, 0:04

Check de review van deze herziene versie van Persona 3!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Het is al ruim 18 jaar geleden sinds de originele Persona 3 uitkwam op de Playstation 2. Deze game sloeg met Persona, een spin-off van de Shin Megami Tensei-serie, een nieuwe weg in. Niet alleen het cameraperspectief veranderde, maar ook de gehele speelstijl. Het was een iconische game die de Persona-serie officieel op de kaart heeft gezet. Na lang wachten hebben we eindelijk een volwaardige remake gekregen van deze grimmige, maar toch erg mooie rpg.

Persona!

De recente Persona games draaien allemaal om een combinatie van sociaal zijn en de wereld redden. Dit klinkt misschien als een vreemde combinatie, maar geloof me als ik zeg dat de mensen bij Atlus weten wat ze doen. Het sociaal zijn doe je gebruikelijk door naar school te gaan en buitenschoolse activiteiten te voltooien. Zo ook in Persona 3 Reload waar de protagonist, die je zelf een naam mag geven, aankomt op Tatsumi Port Island. Dit is een kunstmatig eiland voor de kust van Japan waar je het gros van jouw tijd met deze game door zult brengen. Bij aankomst blijkt er echter al direct iets mis te zijn, aangezien alle mensen om jouw heen zijn veranderd in doodskisten. Dit is het effect van het mysterieuze Dark Hour, een vijfentwintigste uur direct na middernacht, waar monsters bekend als schaduwen de stad terroriseren.

Gelukkig blijkt al snel dat jij niet de enige persoon bent die niet verandert in een doodskist tijdens dit extra uur. Samen met een handjevol studenten moet jij het opnemen tegen al het kwade dat rondsluipt in de nacht, maar dit doen ze gelukkig niet alleen. Ze krijgen hulp van hun persona, een soort verlengstuk van hun ziel, die ze op kunnen roepen door zichzelf door het hoofd te schieten met een gemodificeerd pistool. Een erg vrolijke ervaring die gelukkig niet fataal blijkt te zijn voor dit handjevol studenten.

Race tegen de klok

Er is een goede reden om tegen de schaduwen te strijden. De Japanse bevolking wordt namelijk getroffen door het Apathy Syndrome, een aandoening die voor extreme depressie zorgt onder iedereen die hierdoor wordt aangetast. Hier wordt overdag veel over gesproken door jouw medestudenten en de volwassenen om je heen en het effect is ook zichtbaar als je door de straten van het eiland loopt. Een direct gevolg van deze aandoening is dat het aantal zelfmoorden explosief is gestegen, dus iedereen heeft er baat bij als jij jouw werk doet.

Het verhaal ontpopt zich als een soort tienerdrama met duistere elementen die grenzen aan horror. Het is niet ongewoon voor een Persona game om zo’n duister verhaal te vertellen, maar het is alsnog knap dat er ook genoeg ruimte is in het verhaal voor humor, slice-of-life taferelen en feelgood momenten. Het helpt natuurlijk ook dat het onderzoeken van het mysterieuze Dark Hour en het geheim achter de Persona’s ontdekken heel goed is uitgewerkt. Hierdoor lijken de ongeveer 100 uur die de game in beslag neemt voorbij te vliegen.

Rennen van licht naar donker

Zoals ieder weldenkend mens weet bestaat een dag maar uit vierentwintig uur, het Dark Hour daargelaten, dus de dingen die je kunt doen in een dag zijn beperkt. Het is daarom belangrijk om de juiste balans te vinden tussen goede cijfers halen op school en schaduwen hardhandig te laten verdwijnen. Daarom is de dag opgedeeld in meerdere segmenten waarin je jouw zaken kunt plannen. Zo kan je in de middag jouw band met dat leuke meisje van het sportteam versterken en in de avond snoepen van het geheime menu van diverse restaurants. Alle keuzes die jij maakt hebben invloed op hoe bepaalde personages naar jou kijken. Deze belangrijke personages worden gerepresenteerd door zogeheten arcana’s. Dit zijn de namen van de plaatjes op tarotkaarten. Het aanhalen van jouw banden, het verhogen van zaken als jouw kennisniveau en het verslaan van schaduwen zijn allemaal met elkaar verbonden. De arcana’s beïnvloeden de ervaringspunten die een persona krijgt nadat jij een nieuwe hebt gefuseerd en diezelfde persona’s verhogen weer het aantal vriendschapspunten die jij krijgt van de persoon met de desbetreffende arcana. Die sterkere persona’s kan je dan weer gebruiken in Tartarus, een reusachtige toren die alleen verschijnt tijdens het Dark Hour. Dit is de plek waar alle schaduwen vandaan komen, dus als je af wilt komen van het vijfentwintigste uur, en als je het verhaal verder wilt drijven, moet je dus alle etages af op weg naar de top.

Stap voor stap

Aangezien Tartarus een toren is, zou je verwachten dat elke verdieping nagenoeg hetzelfde zou zijn. Dit is in de Reload-versie echter niet het geval. Het is geen geheim dat de gameplay van de originele Persona 3 op den duur erg eentonig werd doordat alle verdiepingen op elkaar leken. Als je honderden verdiepingen af moet struinen om het verhaal voort te kunnen zetten dan kan je je natuurlijk voorstellen dat de verveling erg snel toeslaat. Gelukkig zijn de omgevingen in de vernieuwde Tartarus een stuk interactiever, met objecten die je kapot kunt slaan voor voorwerpen en zelfs geheime omwegen. Deze zogeheten Monad Doors en Passages verbergen monsters die veel sterker zijn dan de standaard schaduwen die je tegenkomt, maar de beloningen zijn ook aanzienlijk beter.

Uiteindelijk blijft het doorkruisen van Tartarus nog steeds wat monotoon, maar dit is ook de bedoeling. De toren test jouw vermogen om jouw items en SP, de mana van de game, te managen. Persona kent een turn-based gevechtssysteem waarbij je gebruik moet maken van de zwaktes van tegenstanders om de strijd te winnen. Tartarus reset zichzelf namelijk elke avond, waardoor alle verdiepingen opnieuw worden gegenereerd. Het is natuurlijk heel zuur als je alles weer opnieuw moet doen, dus daarom is het van het grootste belang om checkpoints te bereiken. Deze zijn er in de vorm van teleporters waardoor je naar verdiepingen kunt reizen die niet elke avond veranderen. Dus de vraag is dan natuurlijk: Gebruik je dat laatste item zodat je nog een verdieping hoger kunt komen of trek je terug wetende dat je een gedeelte weer helemaal opnieuw mag doorlopen?

Heel goed, maar niet compleet

Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik enorm heb genoten van Persona 3 Reload. De game is een bijna perfecte remake. Grafisch is het vrijwel gelijk aan Persona 5, die er erg goed uit zag en de stemmen zijn allemaal opnieuw ingesproken en lijken nu nog beter te zijn dan in het origineel. Daarnaast is er ook nieuwe muziek aanwezig die zoals gebruikelijk erg catchy is. Daarnaast is de game heel erg stabiel en dipte de game nooit onder de 60 FPS op de Xbox Series X.

Er is echter wel een kanttekening. Zo betreft dit een remake van de originele Persona 3 van de Playstation 2. Reload heeft dus niet de extra epiloog die een heruitgave van de game wel had en ook de keuze voor een vrouwelijke protagonist, zoals in de Portable versie van de PSP, is er ook niet. Maar wellicht dat dit nog toegevoegd kan worden in de toekomst. Er is genoeg materiaal om mee te werken.

Conclusie

Persona 3 Reload is een bijna perfecte hervertelling van het origineel op de Playstation 2. Op audiovisueel vlak valt er niks te klagen en er is genoeg content om je uren zoet te houden. De game duurt echter wel erg lang en het doorkruisen van Tartarus kan op den duur wat eentonig worden. Dit zijn echter maar kleine smetten op de algehele ervaring.