Dorian de la Fosse | Saturday 31 May 2025, 11:02
Lees hier de review van deze unieke RPG!
Gespeeld op Xbox Series X en PC
2025 begon met de release van een aantal sterke RPG’s, maar nu we bijna halverwege het jaar zijn lijkt er nog geen rem te komen op het aantal games in dit genre die hun weg vinden naar de Xbox. Vanuit Frankrijk mogen wij een game verwelkomen met een lange titel: Clair Obscur: Expedition 33. Deze game is meerdere malen voorbij gekomen tijdens de shows van Xbox en was ook een game waar ik reikhalzend naar uit keek. Maar is de game de wachttijd ook waard geweest? Je leest het in deze review.
Clair Obscur: Expedition 33 speelt zich af op een Aarde die een grote calamiteit te verduren heeft gehad. Er is een kolonie met overlevenden die zijn afgezonderd van de wereld om zo veilig te blijven en te strijden tegen het kwaad van de wereld. Kwaad in de vorm van de Paintress; een gigantisch wezen dat elk jaar een cijfer op een rots schildert. Dit cijfer is niet willekeurig gekozen, ze tellen altijd af. Zodra er een nieuw nummer verschijnt, in dit geval de 33, dan verdwijnt iedereen die 33 jaar oud is als sneeuw voor de zon. De overlevenden hebben al veel mensen zien gaan sinds de Paintress is begonnen met aftellen, maar ze hebben dit nooit zomaar geaccepteerd. Er worden jaarlijks expedities naar het vaste land georganiseerd waar een groep dappere strijders probeert de Paintress te bereiken en voor altijd uit te schakelen. Zonder succes. Nu is het de tijd aan Gustave en zijn generatie om een poging te doen. Na een korte introductie van de kolonie stappen hij en zijn lotgenoten aan boord van een schip richting het vaste land. Een overtocht die hen allemaal duur komt te staan.
Ik probeer uiteraard zoveel mogelijk spoilers te voorkomen in de review van deze game, want geloof me als ik zeg dat het een verhaal is dat je zelf wil ontdekken. Ontwikkelaar Sandfall Interactive laat met deze game zien enorm goed te zijn in het vertellen van een verhaal. Vanaf het begin is duidelijk dat de wereld – en iedereen die erin leeft – lijdt onder wat er is gebeurt, maar je wordt niet direct overladen met een scherm aan tekst om te lezen of tussenfilmpjes van 45 minuten. Je wordt langzaam meegenomen door de wereld. Natuurlijk weten Gustave en zijn vrienden meer over de wereld dan jij als speler, maar de game is zo geregisseerd dat jij pas dingen ontdekt op het moment dat ze nodig zijn. Zo blijft het verhaal verrassend en enigszins onvoorspelbaar en zo blijft de stroom aan informatie behapbaar. Dit betekent aan de andere kant dan ook weer dat je te maken hebt met een enorm lange game, dus dat is iets om je op voor te bereiden.
Kort na de tutorial mag je beginnen aan jouw zoektocht naar de Paintress. Gustave kan hiervoor vrij rondlopen in de wereld en jij kan als speler gebruik maken van zijn behendigheid. Hij kan springen, sprinten, klimmen en klauteren in de wereld en dat komt goed van pas, want de dungeons kennen veel verticale paden. Is een gebied net buiten jouw bereik dan kan je door op de X-knop te drukken een soort haak uitgooien waardoor je nog meer gebieden kunt ontdekken. Zo op het eerste oog lijk je te maken te hebben met een actie gerichte RPG, maar al snel kom je erachter dat dit niet helemaal het geval is. Je kunt inderdaad vrij bewegen in de kerkers en gebieden, maar gevechten zijn uitsluitend turn-based… met een twist. Zodra je contact maakt met een vijand, door tegen ze aan te lopen of ze te slaan, wordt je naar een arena geloodst waarin je de vijand moet ontdoen van zijn wil om te leven. Menig gamer is wel bekend met het principe van beurtelings acties ondernemen en de zwaktes van de tegenstanders exploiteren, maar vergis je niet; in Clair Obscur: Expedition 33 kun je tijdens gevechten niet relaxed achterover zitten. De volgorde van aanvallen wordt uiteraard bepaald door de snelheid van de personages en je hebt een menu waarin je kunt kiezen tussen normale aanvallen, speciale aanvallen of voorwerpen. Tot nu toe vrij standaard, maar nadat je een aanval hebt gekozen krijg je opeens quick-time events op het scherm die ervoor zorgen dat je meer schade doet met je aanvallen of het bereik van jouw aanvallen uitbreiden. In de beurt van de tegenstander moet jij actief jouw personages laten ontwijken (makkelijk), laten pareren (moeilijk) of laten springen om geen schade op te lopen. Dit alles heeft te maken met timing en als je daar moeite mee hebt dan kan je aanvallen over het algemeen wel goed ontwijken. Maar de veiligste optie is niet altijd de beste. Je wilt juist pareren zodat je een tegenaanval kunt gebruiken om extra schade aan te richten zonder dat het je energie kost. Die energie heb je namelijk weer nodig om sterkere aanvallen te gebruiken in je volgende beurt. Je snapt het principe al, het is een turn-based RPG die zich in het pak van een actie RPG heeft gewrongen en dat werpt absoluut zijn vruchten af. Persoonlijk vind ik het gevechtssysteem het minste gedeelte van de game. Dat klinkt negatief, maar dat is niet wat ik bedoel. De rest van de game zit namelijk heel goed in elkaar, maar ook in deze game ontkom je niet aan herhalende gameplay tijdens de gevechten.
Zoals het een ware RPG betaamd is het ook mogelijk om jouw personages aan te passen. Dit beperkt zich niet alleen tot wapens – welke je in de wereld kunt vinden, kopen of als beloning kunt krijgen voor het verslaan van een vijand – maar ook de personages zelf kunnen worden aangepast als je de juiste middelen hiervoor vindt. Zo ben ik gedurende mijn reis meerdere mimespelers tegengekomen die stuk voor stuk aardig stevige vijanden waren. Deze speciale tegenstanders geven beloningen voor jouw personages. Zo kreeg ik voor Maelle bijvoorbeeld een nieuwe haarstijl en het outfit van de mimespeler. Deze zaken zijn puur cosmetisch, maar voegen wat meer opties toe aan de game. Eén van de belangrijkste voorwerpen zijn echter de pictos. Deze voorwerpen verhogen niet alleen de statistieken van de personages naar keuze, maar geven ze ook passieve bonussen. Zo kan je bijvoorbeeld standaard het vuur-element op je wapen krijgen of de HP van vijanden stelen bij het uitvoeren van een standaard aanval. Het mooie aan de pictos is dat je niet aan ze vast zit om een vaardigheid te kunnen gebruiken. Je moet de pictos equippen en vier gevechten winnen, waarna de vaardigheid voor alle teamleden beschikbaar komt. Deze vaardigheden, lumina genaamd, kunnen dan weer aangezet worden zolang de personages genoeg lumina points hebben. Zo kan je jouw team aanpassen aan de huidige situatie. Iets wat je vaak nodig zult hebben.
Clair Obscur: Expedition 33 verrast niet alleen op het gebied van gameplay. De vernietigde wereld ziet er vreemd genoeg fantastisch uit en de gebieden zijn erg gevarieerd. Zo begin je jouw reis in een rotsachtig gebied, maar maakt deze al snel plaats voor een (magische?) zee waar je kunt ademen en doorheen kunt lopen op volle snelheid. Hier zwemmen walvissen boven jouw hoofd en zijn de vijanden aangepast aan de omgeving. Zo kom je bijvoorbeeld onderzeeduikers tegen die zeemijnen gebruiken om jou aan te vallen. Je reist tussen de verschillende dungeons over een ware wereldkaart, zoals je dat gewend bent van traditionele JRPG’s. De game kent geen random encounters, in plaats daarvan lopen de vijanden rond in de wereld en de dungeons en kan je ze ook ontwijken, mocht je dat willen. Er zijn ook genoeg geheimen te vinden in de wereld die niet verplicht zijn, maar vaak wel een boost geven die erg handig kan zijn. De geluidskwaliteit is van een enorm hoog niveau en het stemwerk is fantastisch. Als je ervoor kiest om de Engelse versie te spelen dan doen de acteurs en actrices hun best om ook wat Franse taal, voornamelijk schuttingtaal, te gebruiken en dat klinkt over het algemeen prima. Verder ben ik tijdens mijn reis geen echte bugs tegengekomen, maar de game is wel een aantal keer gecrasht na het starten vanuit Quick Resume. Dit gebeurde niet elke keer en er was geen touw aan vast te knopen, maar het was zeker wel opvallend. De staat van de game is dus zeker goed.
Met Clair Obscur: Expedition 33 weet ontwikkelaar Sandfall Interactive een ijzersterke game neer te zetten met goede visuals, geluidseffecten en gameplay. De keuze voor een turn-based gevechtssysteem is een erg goede gebleken, alhoewel dit op den duur het zwakste punt van de game blijkt te zijn. De game zit zo goed in elkaar dat ik erg benieuwd ben naar de toekomstige game van deze zeer getalenteerde studio.