Joeri Tits | dinsdag 18 Jun 2024, 23:40

De studio achter de Batman-games komt met een game in hetzelfde universum: Suicide Squad!

Gespeeld op Xbox Series X. Alleen beschikbaar voor Xbox Series.

Met Suicide Squad: Kill the Justice League krijgen we een nieuwe game van Batman Arkham-ontwikkelaar Rocksteady Studios. Dit maakt de verwachtingen natuurlijk meteen hoog, aangezien deze trilogie goed tot uitstekend ontvangen werd. Bovendien speelt het zich in hetzelfde universum af. Of Suicide Squad: Kill The Justice League hierdoor ook meteen geslaagd is, ga ik samen met jullie ontdekken.

Suicide Squad: Kill The Justice League is geen Batman Arkham

Om meteen met de deur in huis te vallen Suicide Squad: Kill the Justice League is geen Batman Arkham. Dit kan ik bevestigen, zonder het over de kwaliteit van beide games te hebben. Het is gewoonweg een totaal ander principe. Daar waar je als Batman vooral de vuisten moest gebruiken in Batman Arkham, is de manier van spelen in Suicide Squad eerder gericht op schieten. Bovendien waren Batman Arkham ijzersterke single-player ervaringen en richt Suicide Squad zich eerder op het samen spelen met maximum vier vrienden in een open wereld. Het vuistenwerk van Batman wordt ingewisseld voor wapengevechten met Harley Quinn en haar vrienden. “Gelukkig” kan je het spel wel alleen spelen. In dit geval gaat de computer de drie andere personages voor zijn rekening nemen. Ik heb het spel enkel alleen geprobeerd.

Chaos in Metropolis

Tijdens mijn sessies ben ik aan de slag mogen gaan met de vier verschillende (anti)helden Captain Boomerang, Deadshot, King Shark en Harley Quinn. Van zodra je het spel start, krijg je de kans om de verschillende personages te ontdekken. Al snel merk je toch wat verschil in speelstijl. Zo gebruikt Harley Quinn een soort van drone om zich te verplaatsen en maakt Deadshot hiervoor gebruik van een jetpack. Aangezien je dikwijls en veel van locatie moet veranderen, merk je deze verschillen natuurlijk en moet je zelfs een beetje oefenen om deze gameplay volledig eigen te maken. Het valt al snel op dat chaos de dienst uitmaakt in Metropolis.

Spelen met Harley Quinn is minder leuk dan gedacht

Hoe verder je komt en hoe beter je wapens worden, hoe feller de personages toch naar elkaar toegroeien. Het spel ontwikkelt zich namelijk snel naar een soort van “looter-shooter” waarbij je steeds op zoek bent naar betere gear en wapens. Door steeds beter te worden en te beseffen dat schietgevechten de meerderheid van de tijd vragen, valt een personage als Harley Quinn volledig door de mand. Voor mij bijvoorbeeld staat Harley Quinn gelijk aan haar bekende hamer. Helaas ga je deze na een tijdje steeds minder gebruiken. Enkel met wat bossfights voel je je nog écht Harley Quinn. Dit is bijzonder jammer, omdat we weten dat ontwikkelaar Rocksteady Studios dit anders kan. In de Batman Arkham-games voelde we ons gewoon Batman. Misschien was het sommigen van jullie al opgevallen, maar in de tweede alinea zei ik gelukkig tussen twee aanhalingstekens bij de verwijzing dat je het spel ook alleen kunt spelen. Hoe verder je komt, merk je gewoon dat het spel hiervoor niet gemaakt is. Het spel is een co-op titel waarbij je voor steeds sterkere gear moet gaan. De ontwikkelaar had hier beter een duidelijke lijn in getrokken en enkel de mogelijkheid gegeven om het in co-op te spelen. De aanwezigheid van micro-transacties en seizoenen bevestigen dit standpunt alleen maar. Deze aspecten zijn namelijk voornamelijk populair in online multiplayer games.

Verhaal probeert de game te redden

Zijn er dan geen zaken goed aan Suicide Squad: Kill the Justice League? Het verhaal is meer dan oké. Brainiac, je weet wel, de slechterik uit de Superman-reeks, heeft “de goede” gebrainwashed waardoor de leden van de Suicide Squad het moeten opnemen tegen Batman en Superman. Door deze wat atypische setting voelde het in het begin wat vreemd. Echter, door de kwaliteit van de tussenfilmpjes, de stemmen van de stemacteurs, de constante over de top-actie en dwaze humor merk je dat het een game is dat een bepaald budget mee heeft gekregen. Helaas kijk je hier na een tijdje ook doorheen en vervalt het spel in herhaling. Metropolis is een mooie en kleurrijke omgeving, maar leeft niet echt. Bovendien blinken de taken die je moet doen niet uit in variatie. Ik ken weinig games in de recente geschiedenis waar je zo vaak iets of iemand moet verdedigen.