Dorian de la Fosse | zaterdag 26 Sep 2020, 11:13

Lees hier de review van de nieuwe Sword Art Online game.

Gespeeld op Xbox One X

Sword Art Online heeft al een groot repertoire aan games die ieder van elkaar verschillen. De kwaliteit was altijd wisselend, maar toen kwam Sword Art Online Fatal Bullet, een game die ijzersterk in elkaar zat. Xboxworld zocht voor jullie uit of de nieuwste game in de serie het spelen waard is.

Verwarring in de onderwereld

Het was even wennen tijdens de eerste stappen in Sword Art Online Alicization Lycoris. Ik heb heel veel uren gestoken in de vorige game in de serie, Fatal Bullet, waarin je zelf een personage kon maken om het hele verhaal mee te doorlopen. Dus het was voor mij een hele omschakeling om Kirito weer onder de knoppen te hebben. Niet alleen vanwege het vastgestelde personage, maar ook vanwege de speelstijl. Alicization Lycoris speelt zich namelijk af in de Underworld, een unieke, digitale wereld waarin alle NPC’s lijken te leven in plaats van te zijn geprogrammeerd. Kirito komt in deze wereld terecht dankzij zijn Nervegear en is er in eerste instantie van overtuigd dat Underworld weer een standaard digitale wereld is, zoals bijvoorbeeld Aincrad of Alfheim. Al snel ontmoet hij Eugeo, een jongeman die een queeste voor het leven heeft gekregen in de vorm van het omhakken van een parasitaire boom die elke dag een klein beetje herstelt. Denkend dat het een standaard NPC is stelt Kirito een aantal vragen, maar hij komt er al gauw achter dat niets is wat het lijkt. Ondanks de bevestiging dat hij zich in een digitale wereld bevindt door het openen van een menu kan hij het gevoel niet loslaten dat de personen in deze wereld erg levend aanvoelen. Daar komt ook nog bij dat hij zo nu en dan een flashback krijgt waaruit blijkt dat Eugeo en een ander persoon, Alice, vrienden zijn uit zijn jeugd. Alice blijkt door een aantal ridders te zijn meegenomen een aantal jaar geleden en Eugeo wil haar redden. Samen met Kirito vertrekt hij naar de hoofdstad om een ridder te worden en zo dichter bij de waarheid te komen.

Zwaardspel, maar dan met andere wapens

Net zoals de vorige delen in de reeks wijkt ook het verhaal van Alicization Lycoris af van de serie. Dit is geen verkeerde keuze, want daardoor is het ook interessant voor de mensen die de serie al hebben gezien of de manga hebben gelezen. Ook Kirito is anders dan in de hoofdverhaallijn. De ontwikkelaar is zich er van bewust dat je een MMORPG speelt, dus er zijn genoeg aanpassingen te doen om Kirito geheel naar eigen smaak uit te rusten. Zo kan je afwijken van het standaard eenhandige zwaard en kan je een tweehandig zwaard, speer, bijl enzovoorts gebruiken. Ook kan je nieuwe pantsers kopen en skins toepassen op je uitrusting om de look te creëren die jij wil, met de uitzondering dat je het speelbare personage niet zelf hebt gemaakt. Ook dit is meer een kwestie van smaak, aangezien niet iedereen er van houdt om uren te moeten spenderen aan het schuiven van balkjes voor de perfecte kaaklijn. Er zijn ook genoeg verschillende vaardigheden te openen voor Kirito. Er zijn drie skilltrees voor zijn stijlen: Aanvallend, verdedigend en Gebalanceerd. Daarnaast heeft elk wapentype nog eigen skilltrees waar je diverse nieuwe vaardigheden kunt leren voor het gebruikte wapentype. Kortom er is genoeg om aan te passen.

Je kunt Underworld ook verkennen in multiplayer. Dit is de eerste game in de reeks die een “echte” multiplayer heeft, waarin je samen de hele wereld kunt verkennen in plaats van alleen bepaalde missies te spelen. Het was mij echter niet gelukt om lang een succesvolle sessie te hebben, wat op zich jammer is. 

Strakke audio, minder strakke gameplay

Er is in deze game veel om van te genieten op het gebied van audio. De stemmen zijn goed ingesproken (originele Japanse cast) en de geluidseffecten zijn dik in orde. Ook de soundtracks die je hoort als je de diverse gebieden verkent zijn goed. Het is daarom jammer dat de gameplay steken laat vallen. Al tijdens het eerste gevecht in de tutorial had ik het idee dat de gevechten wat sloom waren. Hopende dat dit kwam doordat het een tutorial was, heb ik de game verder gespeeld maar hoe verder ik kwam hoe meer ik mij realiseerde dat de gameplay zelf niet lekker aanvoelde. Los van het slome gevoel lijkt het alsof het uithalen met je wapens bijna geen effect heeft. Je doet schade, dat zie je aan de levensbalken, maar het voelde nergens als een spectaculair onderdeel van het geheel. Mede doordat je tegenstanders simpelweg niet goed reageren op jouw aanvallen, zelfs niet de magische aanvallen. De vijanden onderbreken regelmatig jouw aanvallen die je moet opladen terwijl ik zelf niet het idee had hun aanvallen te kunnen onderbreken. Aangezien je dit de meerderheid van de game doet kan dit zorgen voor frustratie tijdens de moeilijkere gevechten. Er zijn ook een aantal speciale gevechten in de game die worden uitgevochten in een duelstijl. Deze gevechten zijn aanzienlijk beter omdat je hier echt moet letten op de bewegingen van de tegenstander en zodra je ze raakt laten ze ook bewegingen zien waar dit uit blijkt. Ik vind het vooralsnog vreemd dat er veel verschil zit tussen deze twee gevechtsstijlen.

Haperingen in de onderwereld

Het slechte nieuws stopte daar voor mij echter niet. Verreweg het grootste tegenvallende aspect was de framerate. Aan het begin haalde de game nooit de 30 fps, wat zorgde voor een haperende ervaring. Er is inmiddels een update uitgebracht die dit op zou moeten lossen, maar dat is niet geheel succesvol gebleken. De game loopt nu wat vloeiender maar er is nooit sprake van stabiliteit, zelfs niet op mijn Xbox One X. Dit is erg jammer, want aan de wereld merk je dat er veel tijd in is gestoken. Zo kan je relaties ontwikkelen in de plaatsen die je bezoekt door zijmissies te doen of simpelweg met mensen te spreken. De wereld voelt ook levendig en vol aan en zelfs kleine grasdeeltjes zijn geanimeerd. Het lijkt er echter op dat ze te veel dingen in de game wilden stoppen. Dit merk je ook al aan de tutorial waar ik ruim tien uur (!) mee bezig was. Nu kan ik wel enigszins stabiel de wereld verkennen, maar zodra er vijanden in de buurt zijn mag ik blij zijn als ik de 25 fps aan tik.