Dorian de la Fosse | zaterdag 28 Okt 2023, 0:32

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

In 2020 werden liefhebbers van Sword Art Online getrakteerd op een nieuwe game genaamd Alicization Lycoris. Deze game was een goede poging om de derde arc in het verhaal te vertalen naar een game, maar werd wel geplaagd door bugs en framedrops. In 2023 probeert Bandai Namco het nog een keer met Sword Art Online Last Recollection.

Donker en licht

In Sword Art Online: Last Recollection speel je weer als de protagonist van de langlopende serie; Kirito. In het vorige deel kwamen Kirito en zijn vrienden er achter dat ze vast zaten in de digitale wereld, genaamd The Underworld, en ook aan het einde van die game was er geen oplossing voor dit probleem gevonden. Deze game is het directe vervolg op Alicization Lycoris. Het overkoepelende verhaal is vrij ingewikkeld en een groot gedeelte hiervan wordt in dit nieuwe deel tijdens de introductie ook ingekort. De focus ligt op het nieuwe stuk verhaal. De wereld is verdeeld door oorlog. Er is een lichte zijde, waar de mensheid vandaan komt en een duistere zijde, genaamd The Dark Territory. Deze zijdes strijden al eeuwen tegen elkaar, maar de wezens van het duistere rijk staan op het punt om de barrières van het lichte rijk omver te werpen. Vanuit het niets komt een duistere ridder, vergezeld door een meisje uit de Dark Territory, op een draak over de barrière gevlogen. Ze wordt uit de lucht geschoten door andere draken uit het duistere rijk en stort naar beneden. Kirito redt haar op het laatste moment en helpt haar de achtervolgende draken neer te halen. Daarna stellen ze zichzelf voor: De duistere ridder Dorothy en het meisje genaamd Sarai.

Deze menselijke wezens uit het duistere rijk brengen een bijzonder bericht met zich mee. De Dark Territory wordt geregeerd door tien krijgsheren en twee daarvan zijn al het vechten beu en willen vrede met de lichte zijde. Een welkom bericht voor eenieder die deelneemt aan dit gevecht. Kirito en zijn vrienden worden naar de onderhandelingstafel gestuurd, welke zich logischerwijs in het duistere rijk bevindt. Hier begint het echte verhaal van Last Recollection.

Vrienden van een vrouwelijke overtuiging en Eugeo

Voor wie niet bekend is met Sword Art Online, dit is een reeks waarin het hoofdpersonage Kirito in verschillende VR-werelden (manga en anime) en zelfs AR-werelden (films) terecht komt om te strijden tegen personen met slechte intenties. Dit gaat altijd gepaard met een reeks aan personages die zich, nadat ze geholpen of gered zijn, bij Kirito en zijn vrienden voegen als bondgenoten. Dit zorgt voor een feest van herkenning voor bekenden van de serie, maar voor nieuwkomers kan dit overweldigend zijn. Ook in Last Recollection: er zijn maar liefst 45 personages om mee te spelen. Een aantal hiervan komen uit andere arcs binnen de Sword Art Online-wereld, maar om fanservice te verlenen zitten deze personages ook in de nieuwste game in de reeks. Over fanservice gesproken: de ruime meerderheid van Kirito’s vriendenkring bestaat uit vrouwen die, afhankelijk van het personage, relatief normaal tot schaars gekleed zijn. Maar Eugeo is er ook altijd nog, Kirito’s beste vriend in The Underworld met wie hij het heeft geschopt tot ridder. En een van de weinige mannelijke bondgenoten. Voor ieder wat wils zullen we maar zeggen.

 Soepele gameplay, slecht smoelwerk

Ondanks het grote aanbod aan personages die je gedurende jouw reis door de Dark Territory rekruteert, is het knap dat de ontwikkelaar ze allemaal een unieke stijl heeft weten te geven. Dit zie je niet alleen in de vaardigheden die ze hebben, maar bijvoorbeeld ook in het type wapen dat ze kunnen gebruiken. Met een standaard team van vier personen valt er veel af te wisselen en dat houdt de gameplay vers. In dit geval refereer ik aan het gevechtssysteem van de game. Je kunt vrij wisselen tussen de gekozen personages met een simpele druk op de linker-trigger en dankzij een intuïtief gevechtssysteem kan je ieder personage binnen een mum van tijd leren kennen. Aan het begin van de game krijg je een aantal tutorials die jou helpen om de gameplay onder de knie te krijgen. Daarna word je losgelaten in de wereld en mag je oefenen met het aan elkaar rijgen van skill combo’s om duizenden punten aan schade aan te richten bij jouw tegenstanders. Dit klinkt als veel, maar hou er rekening mee dat je al vrij vroeg in de game te maken krijgt met tegenstanders die een paar miljoen aan HP punten hebben. Simpelweg button bashen helpt jou niet om die tegenstanders te vellen, je moet goed gebruik maken van de vaardigheden van jouw personage en jouw medespelers, of de AI als je niet online speelt. Deze, vaak indrukwekkende, aanvallen en vaardigheden zorgen voor flitsende beelden op jouw tv of monitor, waardoor het aardig lukt om de wat slechtere aspecten van de game te maskeren. Denk hierbij met name aan het grafische aspect van de game. De tussenfilmpjes zien er prima uit, maar zodra je de controle krijgt over jouw personage zie je dat de game wat verouderd overkomt. De details geven je het gevoel dat je een Xbox One HD-remaster van een Xbox 360 game speelt. Het zou nog erger zijn zonder de geanimeerde stijl van de game. Het is daardoor wat vreemd dat de gebieden en vijanden er vaak prima uit zien, maar de rest gedateerd oogt.

Ondanks dat gevechten zeer belangrijk zijn is het natuurlijk niet het enige type gameplay dat beschikbaar is. We hebben hier te maken met een echte RPG, met alle bijkomende zaken die je daarbij kunt bedenken. Zo zijn de inwoners van de Dark Territory diverse soorten wezens, zoals orcs en goblins en zit de game boordevol zijactiviteiten. Daar kan ik kort over zijn: elk type side-mission die je kan bedenken zit in de game. Voor mij geen probleem, maar het brengt niks nieuws naar het genre. Er wordt echter wel te weinig tijd besteed aan het uitdiepen van de diverse rassen die de game rijk is, waardoor ze meer voelen als standaard NPC’s met een skin. Dit zie je ook terug in veel van de missies die belangrijk zijn om deze rassen vriendschappelijk te maken. Dit resulteert vaak in simpele fetch-quests en dat is jammer.

Ruwe parel

Zeuren is natuurlijk supermakkelijk, maar er is ook heel veel wel goed aan de game. Los van de gevechten is het geluid dik in orde. De ontwikkelaar heeft gekozen voor het inhuren van de originele Japanse stemacteurs, en dat zij hun rollen nog steeds met veel plezier vertolken is goed te horen. Voor mensen die de Engelse versie gewend zijn is er minder goed nieuws; alleen de Japans-gesproken versie is beschikbaar. Het is wel een beetje jammer dat niet alles volledig is ingesproken, maar dat neem ik voor lief. De muziek en geluidseffecten zijn ook het vermelden waard. Zowel de rustige muziek tijdens het verkennen als de bombastische noten die te horen zijn tijdens het fileren van een vijand zijn dik in orde en doen zeker niet onder voor de grotere namen in dit genre. Erg goed gedaan.