Dorian de la Fosse | zondag 30 Aug 2020, 15:22

Tannenberg is een historisch accurate first person shooter. Lees hier hoe de game ons is bevallen.

Gespeeld op Xbox One X

First Person Shooter games die de Eerste Wereldoorlog als setting hebben zijn vandaag de dag nog steeds een zeldzaamheid. Dit heeft (Indie)ontwikkelaars M2H en Blackmill Games er echter niet van weerhouden om de oorlog in beeld te brengen met de game Verdun. Na het succes van de eerste game hebben ze nu een spirituele opvolger in de vorm van Tannenberg.

Oorlog tot in de details

Het eerste dat je opmerkt aan deze game is hoeveel tijd en aandacht de ontwikkelaars hebben besteedt aan hun onderzoek naar de Eerste Wereldoorlog. De uniformen en wapens zijn authentiek en ook het slagveld, Tannenberg, is geïnspireerd door de veldslagen van die locatie. Er zijn ook lange stukken historische tekst te lezen tijdens de lange laadschermen die je van nog meer informatie voorzien. De authenticiteit druipt er vanaf en dat is iets wat ik graag zie in games die hun inspiratie uit onze lange geschiedenis halen. Het is daarom jammer dat het tweede dat opvalt de grafische kwaliteit is. Vooral de personages hebben te lijden onder de graphics. Ze bewegen vaak houterig over het veld en ze hebben ook geen degelijke sterfanimaties, waardoor het vaak awkward aanvoelt als je er te lang naar kijkt. De omgevingen zelf zijn ook niet van hoge kwaliteit, maar het is ze echter wel gelukt om ze levendig en gevarieerd aan te laten voelen door bijvoorbeeld (onbruikbaar) materieel te plaatsen op diverse locaties. Waar de omgevingen echter het beste in zijn is je het gevoel geven dat je door een echt oorlogsgebied loopt.

Oorlogje spelen

Tannenberg beschikt over drie verschillende modi. Rifle Deathmatch, Attrition Warfare en Maneuver. Rifle Deathmatch vergt niet veel uitleg, het is een modus waarin spelers het tegen elkaar opnemen door het gebruik van bolt-action rifles. Hier draait het om kills verzamelen. Attrition Warfare is een mooie naam voor Team Deathmatch, waarin een ticket gebaseerd systeem wordt gehanteerd. Het team dat als eerste zonder tickets komt te zitten verliest. Maneuver gooit het echter over een andere boeg. In deze modus schaar je je ook aan de kant van de Russen of de Duitsers in teams van 32 spelers, maar de enorme legers zijn verdeeld in eskaders van vier personen, waarvan elk eskader onderdeel is van een kleinere factie, zoals bijvoorbeeld de Kozakken. In deze modus strijden de twee teams op een grote map die gebaseerd is op een echte locatie aan het oostfront. Deze map is opgedeeld in een aantal sectoren en het is de bedoeling dat je de sectoren overneemt, zodat de tickets van de tegenpartij leeglopen. Het leuke aan maneuver is dat elk gebied een unieke functie heeft die je alleen kan gebruiken als jouw team het gebied heeft overgenomen. Zo kan je een mosterdgasaanval of extra artillerie inroepen.

Toen wij de game kregen was alleen de singleplayer-modus aanwezig, waarin je met en tegen bots vecht in bovenstaande modi. Dit werkte op zich prima, maar je koopt multiplayer games natuurlijk om ze met andere gamers te spelen. De multiplayer-modus kwam kort daarna gelukkig beschikbaar en de eerste dag had ik weinig problemen met het vinden van matches in Maneuver. Tot op de dag van vandaag zijn er echter erg weinig matches te vinden voor de andere modi, wat natuurlijk te wijten is aan het lage aantal spelers. Zelfs als je Maneuver kunt spelen zit de match niet helemaal vol, wat betekent dat je bijna nooit met 32 tegen 32 vecht. De game is gelukkig hectisch genoeg om snel te vergeten dat de match niet helemaal vol zit, want ze maken gebruik van een realistischere schietervaring. Dat wil zeggen dat zowel jij als je tegenstander meestal het onderspit delven na een enkel goed geplaatst schot. Het overleven van een schot is zeldzaam en geeft je een onterecht gevoel van onoverwinnelijkheid, zeker als je iemand neer kan schieten terwijl jouw lichaam bij elkaar wordt gehouden door het laatste beetje huid dat je hebt. Dit zorgt er voor dat de game op een lager tempo wordt gespeeld, wat op zich geen probleem is.

Opties in de oorlog

Ook in deze game is het mogelijk om te levellen en nieuwe gear te verdienen. Als onderdeel van een eskader verdien je ervaringspunten waarmee je nieuwe wapens opent voor dat eskader. De lijst met te openen wapens is relatief groot voor een game van dit formaat en dat zou een motivatie kunnen zijn om de game te blijven spelen. Het grootste probleem is echter dat dat niet het geval is. Natuurlijk zien de wapens er indrukwekkend uit en het handmatig herladen is een leuke toevoeging, maar buiten de andere looks en namen werken de wapens eigenlijk allemaal hetzelfde. De game geeft je nooit het gevoel dat de rifle die je net hebt geopend beter (of slechter) is dan de rifle die je al had, wat het wisselen van wapens meer een esthetisch iets maakt dan een tactisch besluit. Daar komt ook nog bij dat alle wapens van een type vrijwel hetzelfde klinken in mijn oren. Dit maakt het levelling systeem ook overbodig en dat is jammer. Het geeft meer het gevoel dat dit alleen is toegevoegd om de casual gamers aan te trekken.