Dorian de la Fosse | zaterdag 2 Mrt 2024, 0:42

Lees hier de review van deze unieke sim management game.

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

“Only the dead have seen the end of war.” Deze beroemde woorden van George Santayana zijn tekenend voor de hel die de Eerste Wereldoorlog was. Er zijn genoeg games uitgekomen die de oorlog belichten vanuit het perspectief van soldaten, maar dit waren niet de enige eenheden in het veld. Een vaak onderbelicht gedeelte van de oorlog, zijn de diverse veldhospitalen die zijn opgezet om gewonde soldaten te behandelen. War Hospital van ontwikkelaar Brave Lamb Studio focust zich op zo een hospitaal, waar alles valt of staat met het nemen van de juiste beslissingen op het juiste moment.

Pensioen is een utopie

De protagonist in War Hospital is major Henry Wells, een veld hospik die al met pensioen was, maar die weer terug in actieve dienst gaat na het overlijden van zijn zoon tijdens de oorlog. Hij hoopt dat hij over zijn verdriet heen kan komen door zichzelf af te leiden met een belangrijke opdracht. Hij wordt aangesteld als commandant van een veldhospitaal dat te kampen heeft met personeelstekorten, een gebrek aan medische hulpmiddelen en een laag moraal. Het zal zijn managementvaardigheden, en dus ook die van jou als speler, testen tot het uiterste.

Oorlog kent alleen verliezers

War Hospital is een zogeheten management sim game. Het is dus belangrijk dat je het overzicht te allen tijde weet te behouden om alles in goede banen te kunnen leiden. De game begint relatief rustig, zodat je de tijd krijgt te wennen aan de gameplay en mechanieken van het spel. De opzet is relatief simpel. De hele routine begint in de Casualty Clearing Station (in de game afgekort als CCS) waar de gewonde soldaten binnen komen. Hier beslis jij als commandant welke soldaat als eerste onder het mes gaat. Na een succesvolle operatie wordt de soldaat door een medisch team overgebracht naar het Rehabilitation Center. Na een herstelperiode en verzorging door een zuster wordt de patiënt ontslagen en kan je hem terug sturen naar de linie, naar het hoofdkantoor of besluiten om hem uit het leger te trappen. Vanaf de eerste patiënt zal je er echter achter komen dat bovenstaand traject eerder een uitzondering is dan de regel, aangezien er altijd iets anders bij komt kijken.

Zoals je waarschijnlijk al wist bevindt een veldhospitaal zich in de buurt van een linie. Dit betekent dat de omstandigheden voor het herstellen van soldaten niet ideaal zijn, dus de kans dat er iets mis gaat is altijd aanwezig. Zelfs een simpele operatie kan resulteren in de dood van een patiënt, laat staan hoe laag het slagingspercentage is voor een complexere operatie. Gelukkig ben jij daar als (ongelukkige) redder in nood. Want als er een waslijst aan gewonde soldaten wacht op een operatie, moeten er ook minder leuke beslissingen genomen worden. Je kunt lezen over de achtergrond en families van alle soldaten die voorbij komen in de CCS en daarbij zie je ook direct hoeveel medische hulpbronnen het kost om iemand te helpen. Jij bent dus de aangewezen persoon om een beslissing te maken over de levens van deze soldaten. Wie laat je opereren en wie laat je aan zijn lot over? Het is nooit een makkelijk besluit en het helpt ook niet als de soldaten smeken om hun leven als je hen hulp ontzegt. Je kan niet iedereen te vriend houden.

De tijd staat niet aan jouw kant

Zelfs als je besluit om iedereen te willen helpen die het CCS binnenkomt dan zijn er nog andere uitdagingen die je te wachten staan. Personeel en hulpmiddelen zijn schaars en je kunt deze aanvullen door ze te bestellen met zogeheten Drafts, of in het geval van hulpmiddelen, zoals medische hulpbronnen, kan je ze laten maken door jouw engineers. Als je hiervoor kiest, dan kan je deze engineers niet meer inzetten voor het upgraden van het hospitaal of het bereiden van het voedsel in de keuken. Daarnaast kan al jouw personeel, dus ook de verpleegkundigen en dokters, moe worden. Ze moeten dus rusten en dan komt alles stil te liggen. Je kunt ze ook het bevel geven door het oog van de naald te kruipen, wat kan helpen in kritieke situaties. Maar je zal het jezelf nooit vergeven als een dokter in elkaar stort tijdens zijn dienst, waardoor zijn patiënt sterft.

Zodra een patiënt sterft zakt het moraal van jouw personeel. Dit is het belangrijkste goed binnen jouw veldhospitaal en sterfte is helaas niet de enige factor die leidt tot een afname van het moraal. Zo kan het geven van slechte maaltijden ook zorgen dat jouw personeel het niet meer ziet zitten. Moraal kan verhoogd worden door een soldaat naar huis te sturen, en gedurende jouw speelsessies bieden zich gelukkig broodnodige mogelijkheden aan om dit te verhogen. Dit wetende zou het natuurlijk aantrekkelijk zijn om alle herstelde soldaten naar huis te sturen, maar het is wederom niet zo simpel. Terwijl jij de gewonde soldaten helpt, vechten de andere soldaten door. Vanuit het hoofdkwartier krijg je te horen wanneer je een aanval van de vijand kunt verwachten. Om deze af te slaan heb je soldaten nodig, want stuur jij niemand terug naar het front, dan heeft dat nog grotere consequenties dan een aantal gewonde soldaten. Je moet gedurende elke stap moeilijke keuzes maken, dus bereidt je hierop voor.

Lichtpunt tussen het grijs en grauw

War Hospital is een goed gemaakt spel dat er grafisch prima uit ziet. Verwacht geen prijswinnende visuele presentatie, maar wel een stijl die goed past bij de Eerste Wereldoorlog. Het kleurenpallet is voornamelijk bruin, groen en grijs en dat zet de sombere toon voor een spel in dit tijdperk. De geluidseffecten zijn goed en ook de stemmen van de acteurs zijn prima ingesproken en dragen bij aan een positieve ervaring. Wat ook het vermelden waard is, is de besturing met een controller. In War Hospital hebben ze dit dik voor elkaar met intuïtieve knoppencombinaties en soepele besturing. Het vergde wel wat gewenning zonder een cursor, maar daar zal je alleen de eerste tien minuten last van hebben.

Er valt natuurlijk ook wel wat aan te merken op de game. Zo kan de game bij vlagen erg traag over komen. Dit is prima aan het begin, waar je alles nog moet leren, maar zelfs in de latere hoofdstukken zijn er momenten waarop je alleen maar aan het wachten bent op nieuwe slachtoffers of de werking van jouw personeel. Er is een mogelijkheid om de game drie keer zo snel te laten gaan, maar zelfs dan voelt het soms als een eeuwigheid. Daarnaast vraagt de game vaak zo veel van zijn spelers dat je zelden het gevoel krijgt alles onder controle te hebben. Enigszins logisch gezien de setting, maar het is ook wel eens fijn om alles te zien lopen als een geoliede machine. Dat gevoel krijg je echter nooit.