Review (X360)

Het heeft even mogen duren, maar Super Time Force van Capybara Games is eindelijk uitgekomen! Dat een spel over de manipulatie van tijd wat vertraging heeft opgelopen is natuurlijk ironisch, maar de hamvraag is of de tussenliggende tijd goed gebruikt is.

Het antwoord is ja; deze door Microsoft Studios uitgegeven retro-indie-platform-shooter is een aanwinst voor de Xbox One en de Xbox 360. In de afgelopen jaren hebben veel indiegames met een retrosausje de revue gepasseerd en van een afstandje lijkt Super Time Force weinig nieuws te bieden.

Stop! Hammertime!

In de kern van de gameplay zit echter een belangrijk element: het terugdraaien van de tijd op ieder gewenst moment. Deze zogeheten Time Out is niet alleen origineel en handig, maar ook een noodzakelijk mechanisme om de levels te kunnen uitspelen.

In een krankzinnige setting is het aan de speler om de Super Time Force heelhuids door de levels te loodsen in de verschillende tijdperken variërend van het jaar 3072 tot 1.000.000 voor Christus, ten tijde van de dinosaurussen en, zo blijkt later, boosaardige robots.

Time is running out

Commander Repeatski heeft met behulp van tijdreis-technologie de wereld gered en besluit daarna andere tijdperken aan te doen om de “domme fouten” van de geschiedenis recht te zetten. Hierin worden hij en de andere leden van de Super Time Force helaas wel structureel tegengewerkt door Dr. Infinity en zijn boosaardige Blounbots.

Elk level is een race tegen de klok en je hebt in beginsel 60 seconden om het einde te bereiken. De tegenstand is echter zo groot dat je in je eerste poging onherroepelijk na ettelijke seconden het loodje legt. Maar dan komt de Time Out in het spel. Zodra een personage overlijdt, kun je een ander (of hetzelfde) lid van de Super Time Force selecteren en opnieuw beginnen. De tijd wordt teruggedraaid en het personage van de eerste poging doet ook weer mee! Als dan ook je tweede personage een kogel verwerkt kun je wederom terug in de tijd en deze keer met drie STF’ers de strijd aangaan.

Jump, Shoot, Die, Repeat

Wat je met de voorgaande personages doet wordt als het ware opnieuw ‘afgespeeld’, dus na een aantal pogingen zijn de kogels op het scherm al niet meer te tellen en zul je zien dat je verder komt, omdat andere personages de weg vrij maken. Elk personage heeft een eigen wapen en speciale aanval en deze kunnen soms strategisch ingezet worden. Zo heeft Jean Rambois een spreadshot dat het scherm vult met kogels en kan Aimy McKillin met haar sniperrifle door objecten heen schieten.

Het mechanisme van de Time Out komt erg goed uit de verf en het is echt het hoogtepunt van de game. Je begint elk level met 30 levens en tegen de tijd dat je de meeste hiervan hebt ingezet, speelt zich een geweldig chaotisch schouwspel van kogels en ontploffingen af. Super Time Force lijkt op een platform shooter als Contra, maar het rewinden van de tijd zorgt voor een sterk puzzelelement. Vooral de gevechten met de eindbazen zijn veel meer een uitdaging in retroactief plannen dan in behendigheid.

Blooper Time Farce

Qua stijl probeert de game te scoren op nostalgie. Je kunt zelf kiezen in welke volgorde je de tijdperken aanpakt, de pixelstijl doet lekker 90’s aan en de muziek is zo bombastisch als kan met chiptunes. De humor leunt zwaar op de hedendaagse internetonnozelheid en weet de grens tussen grappig en flauw aardig te bewandelen. Het verhaal is alles behalve serieus, ietwat voorspelbaar en doorspekt met slechte woordgrappen over tijd. Toch wordt het nooit irritant en als je tolerantiegrens wat eerder bereikt is, kun je gewoon vooruitspoelen naar de actie met de skip button.

Conclusie

Super Time Force is echt een product van deze tijd. 2D pixel-indie-chaos met geraffineerde gameplay en een interessante twist. Als deze game een paar jaar eerder was uitgekomen, was het een openbaring geweest. Nu is het nog steeds een aanrader, voornamelijk om de originele, uitdagende en goed uitgewerkte gameplay. Ik vraag me echter af of de stijl en humor de tand des tijds zullen doorstaan.