Dorian de la Fosse | maandag 14 Aug 2023, 12:58

Lees hier de review van het nieuwste deel in de revolutionaire Amnesia-reeks.

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Ongeveer dertien jaar gelden wist Amnesia: The Dark Descent vriend en vijand te verrassen met een frisse blik op het horror genre. Het succes van dit deel werd al snel beloond met een tweede deel, genaamd Machine for Pigs, en in 2020 bereikte deze horrorfranchise de climax met Amnesia: Rebirth. Nu, drie jaar later, probeert ontwikkelaar Frictional Games ons nog een keer de stuipen op het lijf te jagen met Amnesia: The Bunker.

Voornamelijk donker, met een beetje licht erbij

In Amnesia: The Bunker treedt je in de schoenen van een Franse soldaat in het jaar 1916, dus tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij is gewond geraakt en ontwaakt in een donkere, afgesloten bunker en komt er al vrijwel direct achter dat de meerderheid van zijn kameraden zijn afgeslacht door een wezen dat hult in de duisternis. Het eerste gegeven waar deze game afwijkt van zijn voorgangers, is dat de bunker waar jij je in bevindt bijna volledig te verkennen is vanaf het begin van de game. Het is de bedoeling om de bunker, die op papier redelijk klein lijkt, maar in het donker erg groot aanvoelt, te verkennen. Je moet hier diverse voorwerpen verzamelen om jouw ontsnapping mogelijk te maken. Dit is echter niet makkelijk om meerdere redenen, maar aan het begin komt dit voornamelijk doordat je weinig tot geen aanwijzingen krijgt over potentiële locaties van deze voorwerpen. Dit draagt bij aan de spanning die gedurende de gehele game merkbaar is.

Al jouw korte excursies in de bunker komen voort uit een centraal gelegen safe room, waar je naast een kist om voorwerpen in te bewaren, ook een opslagpunt vindt en wellicht het belangrijkste, een generator die de bunker verlicht zolang er genoeg brandstof is. Nu hoef ik jullie natuurlijk niet uit te leggen wat voor een slecht idee het is om een duistere bunker te verkennen zonder verlichting, terwijl er een mysterieus wezen genaamd The Stalker in rond kruipt, dus licht aan is gaan. Zolang de verlichting aan staat zal de Stalker zijn beweging beperken door alleen in de diverse tunnels te verblijven, maar zelfs als hij dat doet blijft het een gevaarlijk wezen. Frictional Games heeft namelijk wat aspecten uit het boekje van Alien: Isolation overgenomen, waardoor de Stalker intelligenter is dan de gemiddelde horrorwezens. Dit betekent dus ook dat de Stalker jou volgt door de bunker en afkomt op de geluiden die jij maakt. Bijvoorbeeld wanneer je gaat rennen, schieten of je erg povere zaklamp gaat opwinden om een klein beetje licht te hebben. De AI is echter niet zo slim als de Xenomorph, welke leerde van de handelingen die de speler uitvoerde, waardoor je jezelf niet constant kon blijven verstoppen in kluisjes. Zelfs als je onder een tafel zit waardoor je (theoretisch natuurlijk) op de Stalker zou ademen dan nog weet hij je niet te vinden. Ondanks dat dit wel iets weghaalt van de spanning, is dit echter niet het enige dat Amnesia: The Bunker te bieden heeft.

De eerder genoemde generator draait natuurlijk op brandstof en om de verlichting aan te houden moet je deze continu blijven bijvullen met de brandstof die je in de bunker vindt. Het grote probleem is echter dat dit slechts eenmaal op te pakken is, waardoor je vrij makkelijk in een situatie terecht kan komen waarbij alle brandstof in de hele bunker op is, waardoor je de rest van de game door zult moeten brengen in het donker. Dat is dus dezelfde duisternis die ervoor zorgt dat de Stalker vrij rond kan lopen in de bunker. Door middel van een opwindklokje kan je zien hoeveel brandstof er nog in de generator zit en zo zou je, in theorie, jouw uitstapjes buiten de safe room kunnen plannen. Maar als de Stalker zich toont en jij je moet verstoppen, dan tikt de klok gewoon door. Wachten tot het wezen verdwijnt kan je makkelijk twee minuten tijd kosten. Plannen is dus maar een klein deel van de hele puzzel.

Oorlogsverhalen

Zoals je gewend bent van Amnesia games wil de ontwikkelaar ook een verhaal vertellen. The Bunker is niet zo’n ingewikkeld verhaal met een grootse ontknoping zoals in Rebirth, het is meer een wat sobere vertelling over een vreselijke gebeurtenis vanuit het perspectief van meerdere soldaten en officieren die zich in de bunker hadden opgehouden. Hier en daar vindt je handgeschreven brieven en notities die het verhaal van de game langzaam uit de doeken doen en als je oplettend bent zijn er zelfs tekenen te vinden van het overkoepelende Amnesia-universum. Deze herken je natuurlijk alleen als je de eerdere games hebt gespeeld. Is dit niet het geval dan zijn het zeker (on)aangename verrassingen voor nieuwe spelers. Ondanks dat het verhaal zich langzaam ontvouwt, is het doel van het spel, het zogeheten einde, vrij voorspelbaar. Op zich mag dat de pret niet drukken, want je zal blij zijn het einde te hebben bereikt na zes spannende en zenuwslopende uren.

Wat de ontwikkelaar goed heeft gedaan is het gebruik van licht en geluid. De Amnesia-games hebben nooit vooraan gestaan toen ze pixels aan het uitdelen waren, dus verwacht geen over de top grafische pracht en praal. In plaats daarvan weet de ontwikkelaar de bijna claustrofobische hallen en slecht verlichte zalen goed in beeld te brengen. Dit gecombineerd met de diverse geluidseffecten vertellen al een verhaal op zich, want wie goed luistert weet of de Stalker in de buurt is of niet, oftewel je weet of het dan veilig is nog even aan het koordje van jouw zaklamp te sjorren of om toch maar de duisternis tegemoet te lopen.