Dorian de la Fosse | woensdag 3 Nov 2021, 22:20

Lees hier de review van de nieuwste zombieshooter!

Gespeeld op Xbox Series S. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Turtle Rock Studios draait al een tijdje mee, maar toch zijn ze voornamelijk bekend van de Left 4 Dead-franchise. De laatste game in die serie is Left 4 Dead 2 en die stamt alweer uit 2009. Hoog tijd dus voor een vervolg: Left 4 De… uhm Back 4 Blood!

Zelfde laken een pak

Het kan niet als een verrassing komen dat Back 4 Blood een spirituele opvolger is van de Left 4 Dead-franchise: kijk alleen al naar de manier waarop de naam is geschreven. Ook in Back 4 Blood kan je met maximaal vier man allerlei met zombies (Ridden) gevulde levels doorlopen terwijl je langzaam maar zeker jouw wapenarsenaal uitbreidt. Het is de gameplay die we gewend zijn en waar we van houden, dus is het geweldig om te zien dat er aan de basis weinig is gesleuteld. Zo zijn er gemuteerde Ridden aanwezig die er op zijn gebrand om het leven van jou en je teamleden enorm zuur te maken. Denk aan exploderende Ridden die een horde oproepen als ze je raken, muur klimmende Ridden die je op je plek vast kunnen zetten, lange Ridden met een grote, allesvernietigende arm en ga zo maar door.

 

Maar toch anders

Er zijn echter ook zaken toegevoegd aan de inmiddels klassieke formule. Veel van deze zaken werden al getoond in de trailers van de game en om heel eerlijk te zijn zag ik het niet zo zitten, maar na het spel flink wat gespeeld te hebben moet ik daar toch op terug komen. De eerste verandering is dat de wapens statistieken en rarities hebben. Dit opent ook de weg voor upgrades en deze kan je dan ook kopen of vinden in de game. De upgrades hebben ook waarde, aangezien jouw wapens hier aanzienlijk beter van worden. Het enige nadeel aan dit systeem is dat de upgrades niet te verwijderen zijn, dus als je een nieuw/leuker/beter wapen vindt, dien je opnieuw upgrades te kopen of te vinden.

Verreweg de grootste toevoeging zijn de kaarten, in verschillende decks. Deze decks bevatten verschillende effecten die jouw spelervaring naar een hoger niveau moeten tillen. Iedereen begint met een standaard set, maar al snel krijg je de mogelijkheid om zelf kaarten te kopen met supply points of ze te verdienen door challenges te voltooien. Het belangrijkste is dat je jouw deck niet alleen afstemt op jouw speelstijl, maar ook op die van jouw teamleden, en daar kom ik later nog op terug. Je kunt supply routes selecteren in het desbetreffende menu en vervolgens een beslissing maken welk pad je wil volgen. Je kunt te allen tijde wisselen van route en je kunt de routes zelfs inzien zodat je altijd de juiste kaarten en cosmetics opent. Hier is duidelijk goed over nagedacht.

Keerzijde van de medaille

Het zou in essentie natuurlijk oneerlijk zijn als alleen de spelers de mogelijkheid krijgen om de speelsessies te beïnvloeden. Hier is ook over nagedacht. Back 4 Blood heeft de zogeheten “Game Director”, een AI die elk level een nieuwe kaart speelt die vaak negatieve effecten hebben op jouw team. Wat dacht je bijvoorbeeld van een horde aan super Ridden? Of een erg hinderlijke mist? Of allebei? De Game Director zorgt er voor dat elke run weer anders is. Om hier goed mee om te kunnen gaan moet je goed samenwerken met jouw teamgenoten en het is juist op dit punt dat Back 4 Blood wat scheurtjes begint te vertonen. Als je de game speelt met jouw eigen groep dan is de game zeker een hele goede ervaring en enorm leuk om te spelen. Kies je er echter voor om met willekeurige gamers te spelen dan kan dat wel desastreuze gevolgen hebben. Het is de game zelf wellicht niet aan te rekenen, maar de kans dat je met mensen speelt die niet met je willen communiceren en gewoon hun eigen gang gaan is enorm groot. En in Back 4 Blood is dat geen goed idee. De game is namelijk aardig lastig, zelfs op het laagste niveau als je net start. Dus de kans dat je het einde van een chapter niet gaat zien is aanwezig, zelfs met je eigen groep. Naast multiplayer is er ook een singleplayer campaign die eigenlijk hetzelfde is, maar wel een uniek deck vereist. Je moet dus minimaal drie decks bouwen, één voor elke modi.

Wat is dan de andere modus vraag je jezelf misschien af? Dit is de Swarm-modus, een PvP gebaseerde modus waarin twee teams het tegen elkaar opnemen om zo lang mogelijk te overleven. Beide teams wisselen tussen overlevenden en Ridden en het team dat het langste overeind blijft, wint. Dit wordt wat lastiger gemaakt door een almaar krimpende ring die schade toebrengt als je je er buiten staat. Eerlijk gezegd was dit verreweg het minste aspect aan de game en is het iets dat ik niet zo veel zal spelen. Ik had liever gezien dat ze een PvP modus hadden verweven in de campaign, zoals we dat in Left 4 Dead hebben gezien. Een gemiste kans, maar Turtle Rock Studios heeft laten weten dat ze nog lang niet klaar zijn met het ondersteunen van de game. Dus misschien biedt de toekomst hoop.

Gameplay en andere aspecten

Natuurlijk willen jullie ook weten hoe de game speelt. Dat is toch het belangrijkste van een game. Op dat gebied zit je goed met Back 4 Blood. De game speelt als een moderne shooter en oogt lekker vlot. De wapens voelen qua types allemaal uniek aan en het is de eerste game in een lange tijd waarin zowel de shotgun als de sniper goed zijn uitgewerkt. Sterker nog, met de juiste kaarten kan je beide wapentypes bij je dragen en dat is een onvergetelijke ervaring. Grafisch is de game ook indrukwekkend. Toegegeven, het is niet de mooiste game die er bestaat, maar het ziet er allemaal wel goed uit. De muziek, geluidseffecten en voice acting zijn van een hoog niveau, wat zorgt voor een betere immersie. Niks is erger dan de tune van de hag (een soort witch) horen ruim voordat je hem tegenkomt, dit verhoogd de stressniveaus van jouw team en het is goed om te zien hoeveel effect het geluid heeft. Op de Xbox Series S draait de game soepel, er zijn natuurlijk wat concessies die gedaan moesten worden, zoals raytracing, maar er is eigenlijk nooit sprake geweest van framedrops. Al met al een erg soepele ervaring.