Dorian de la Fosse | zondag 17 Okt 2021, 12:23

Lees hier de review van Ubisofts nieuwste shooter!

Gespeeld op Xbox Series S. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Na de spin-off game Far Cry New Dawn keert Ubisoft weer terug naar de hoofdserie. Inmiddels zijn we aanbeland bij nummer 6. Hoe dat is bevallen lees je hier, in de recensie van Far Cry 6 op Xboxworld.

Explosieve introductie

Zoals we inmiddels gewend zijn van Far Cry draait het ook in deeltje 6 om een grote slechterik die de levens van bepaalde individuen erg moeilijk maakt. Dit keer is het de beurt aan Antón Castillo, de president van het fictieve, op Cuba geïnspireerde eiland, Yara. “El Presidente” wordt vertolkt door niemand minder dan Giancarlo Esposito, bekend van onder andere Breaking Bad en The Mandalorian. Het is daarom jammer dat dit personage niet veel wordt uitgediept. Je weet als speler alleen dat Yara bevrijdt moet worden en dat kan alleen door af te rekenen met Antón.

Natuurlijk dient het speelbare personage een reden te hebben om Rambo-stijl over het eiland te reizen en alles en iedereen te vernietigen op weg naar “El Presidente.” Jij speelt als Dani Rojas, een verse rekruut voor de Guerrilla-beweging op Yara, wiens vrienden door Castillo’s mensen worden gedood op weg naar de verenigde Staten. Dit alles wordt goed in beeld gebracht, zelfs met een stealth-sectie, en zet gelijk de toon voor de rest van de game. Of toch niet?

Nieuwe gezichten

Far Cry 6 voegt wat nieuwe elementen toe aan de formule. Zo krijg je aan het begin van de game de keuze of je met een mannelijk of vrouwelijk personage wil spelen, en is dit de eerste Far Cry die jouw gekozen personage toont in cutscenes. Daarnaast spreek je ook veel meer dan je voorheen deed en dat zorgt voor levendige interacties tussen de vele personages. Dani’s reacties zijn vaak droog of sarcastisch, maar het wordt nergens vervelend. Ook wordt er knap afstand genomen van oneliners.

Het is daarom ook teleurstellend te noemen dat het verhaal van Far Cry 6 niet veel om handen heeft. Vanaf het begin wordt het duidelijk dat Antón Castillo dé vijand is die je dient te verslaan, maar meer invulling krijg je niet in het verhaal. Ubisoft geeft het duidelijke statement dat een totalitair regime niet oké is, maar er wordt weinig gedaan om de personages echte diepgang te geven. Natuurlijk is het ene personage beter uitgewerkt dan het andere en niet alles valt over één kam te scheren, maar het algemene gevoel is dat er genoeg potentie in het verhaal zit zonder dat er daadwerkelijk wat mee wordt gedaan. Zelfs Giancarlo Esposito’s personage is niet zo diepgaand als de trailers van de game je doen geloven. Sterker nog, gedurende jouw urenlange speelsessies zal je hem maar zelden zien.

Vrijheid op een tropisch eiland

Ondanks het verhaal voelt Far Cry 6 wel aan als een echte Far Cry game. Er zijn genoeg wapens te vinden en te verdienen in de game, en ze zijn aan te passen naar wens. Dit keer heeft Ubisoft wel wat meer ingezet op aanpasbaarheid. Zo krijg je ook de beschikking over nieuwe stukken kleding, maar dit keer zitten daar vaardigheden aan vast: zo kan je jouw Dani maken zoals je zelf wil. Daarnaast kan je ook hier jouw basissen upgraden om meer mogelijkheden te krijgen. Gelukkig heeft de ontwikkelaar wel afstand genomen van het RPG-achtige systeem uit New Dawn. Er zijn nog wel moeilijkheidsgraden per regio aanwezig, maar de tegenstanders blijven allemaal menselijk. Headshot is headshot zullen we maar zeggen. Voertuigen zijn uiteraard ook weer van de partij en deze variëren zoals je gewend bent van Tuk-tuks tot aan gevechtshelikopters.

Ook de bekende tussentijdse activiteiten uit vorige Far Cry games zijn weer aanwezig. Zo kan je vissen, jagen, racen en natuurlijk diverse checkpoints en forten overnemen van Castillo’s leger. Verreweg de grappigste minigame zijn de haangevechten. Hier bestuur je de haan en moet je vechten tegen een andere haan in een Tekken-achtige stijl. Dit zijn de dingen die Far Cry 6 goed doet. De kaart van Yara is gigantisch, maar je kunt geen minuut rijden zonder een gebeurtenis mee te maken. Deze zaken zijn echter niet verplicht, dus als je alleen maar op het verhaal wil focussen dan kan je dat ook doen. Yara is jouw speelveld.

Nieuw, maar toch bekend

Dani wordt in dit deel niet alleen bijgestaan door de guerrillastrijders, maar ook door amigo’s. Amigo’s zijn speciale dieren die jou bijstaan tijdens jouw met moord en vernieling gevulde avonturen. De eerste amigo die je tegenkomt is Guapo, een (tamme?) krokodil die zichzelf kan reviven als hij neer wordt geschoten. De amigo’s dienen echter niet allemaal als koelbloedige moordmachines, er zitten er ook een paar tussen met andere kwaliteiten. Denk aan Chorizo, een hondje met verlamde achterpoten die gebruik maakt van zijn schattigheid om tegenstanders af te leiden. Zo is er altijd wel een amigo te vinden voor elke situatie en je kunt tussen deze amigo's wisselen wanneer je maar wil. Handig.

Wat een nieuwe toevoeging is zijn de zogeheten “Supremo’s.” Dit zijn veelal over de top rugzakken die zorgen voor extra genot tijdens het spelen. Zo is de eerste Supremo een portable raketlanceerder met doelzoekende raketten. Deze zijn ook volledig naar smaak te upgraden, maar net zoals met de wapens in de game heeft dit uiteindelijk geen doel meer. Al vrij vroeg in de game kan je wapens vinden in een bepaalde klasse (handguns, rifles etc.) die voldoen voor de rest van de game. Dit zie je ook terug in de missies en evenementen. Ubisoft biedt jou als speler de mogelijkheid om te variëren, maar het is niet zo zeer noodzakelijk. Uiteindelijk zal ook jij de checkpoints en forten uitroeien door simpelweg wat dynamiet of molotov cocktails te gooien waarna je de overlevenden afschiet met een welgeplaatst schot in het hoofd met een wapen naar keuze. Er is totaal geen aanleiding om een ander wapen of kledingstuk te gebruiken. Er zijn geen extra straffen of beloningen. Al na drie uur spelen was de nieuwigheid er vanaf en voelde het aan als elke andere Far Cry game in de hoofdserie. Het is aan jezelf om te bepalen of dit goed is, maar als je houdt van afwisseling dan is dit niet de game voor jou.

Instelling en teleurstelling

Wat zeker opgemerkt mag worden is dat Ubisoft de laatste jaren hard aan de weg timmert om hun games toegankelijker te maken voor minder valide gamers. Er zijn tal van instellingen die je kunt gebruiken om de game naar wens aan te passen: vermindering van flikkerende beelden, grotere ondertiteling enzovoorts. Dit is ook de eerste Far Cry die vanaf release al geschikt is voor de huidige generatie consoles. Je moet wel eerst het HD-textures pack downloaden, maar dat mag de pret niet drukken. Dit zie je terug in Yara. De omgevingen en vergezichten zien er overtuigender uit dan ooit en de lichteffecten zijn ook indrukwekkend in beeld gebracht. Het blijft echter een Ubisoft game en dat betekent dat je concessies moet doen op andere vlakken. Zo ziet de meerderheid van de personages er nog steeds niet levensecht uit bijvoorbeeld, en zijn de gezichtsanimaties ook niet al te best. Na verloop van tijd kijk je hier natuurlijk wel weer doorheen, maar ik had inmiddels wel wat beters verwacht.

Conclusie

Far Cry 6 is groots van opzet, maar weet niet altijd kwaliteit te leveren. De personages zijn niet goed uitgediept en het verhaal heeft weinig om handen. Daarnaast is het ontwerp van de personages ook niet iets om over naar huis te schrijven. De gameplay is als vanouds en samen met de prachtige omgevingen van Yara zorgt dat desondanks toch voor een plezierige reis. Er valt ook genoeg te beleven buiten het verhaal om, maar niets voelt als echt iets nieuws. Het is aan jou om te bepalen of dit positief of negatief is.