Dorian de la Fosse | maandag 21 Dec 2020, 13:34

Een morbide actie-rpg vanuit een isometrisch perspectief... iets voor jou? Lees de recensie van Morbid The Seven Acolytes.

Gespeeld op Xbox Series S

Voor fans van de verhalen van Lovecraft en de Dark Souls-serie is er goed nieuws. Ontwikkelaar Still Runnings nieuwe game, Morbid: The Seven Acolytes (Morbid), heeft deze twee series gecombineerd en er een eigen draai aan gegeven. Lees hier hoe dit ons is bevallen.

Morbide

In Morbid speel jij als de Striver. Zij is de laatste van haar soort en volgt in de voetsporen van de vele Strivers die haar voor zijn gegaan. Jouw doel is aan het begin van de game niet helemaal duidelijk, maar hier komt langzaam verandering in. Tijdens het avontuur wordt jouw kennis van de wereld en alle wezens die er in leven langzaam gepresenteerd, maar alleen als je hier tijd en moeite in steekt. Je opent informatie in je encyclopedie over de materialen en wapens die je vindt en uiteraard de vijanden die je hebt verslagen, maar om er achter te komen wat er daadwerkelijk aan de hand is ben je afhankelijk van het kleine aantal mensen dat niet is verandert in weerzinwekkende wezens. Deze manier van het vertellen van een verhaal komt menig gamer bekend voor als we kijken naar de recente titels van From Software. Ik zal geen details uit de doeken doen omtrent het verhaal om spoilers te voorkomen, maar het is je tijdsinvestering zeker waard.

Morbid doet nog meer zaken met een dikke knipoog naar de Souls-like games, zoals een duistere setting. Fans van Lovecraft en body horror zullen zich zeker thuis voelen in de grauwe, donkere wereld van de game. Je hoeft niet te hopen op kleurrijke weides vol met dansende mensen en huppelende dieren. Het wordt al gauw duidelijk dat de game niet bedoeld is om “leuk” te zijn. Alles en iedereen is ontworpen om jouw tegenstand te bieden en je een gevoel van hopeloosheid te geven als je voor de zoveelste keer sterft. Daar hou ik van.

Combineren is de sleutel

De presentatie van Morbid is misschien wat onverwacht als je kijkt naar Souls-like games. In eerste instantie doet de stijl voornamelijk denken aan de klassieke RPG’s, zoals Diablo of Baldur’s Gate. Ik ben geen fan van de grafische stijl, maar de ontwikkelaar heeft er zeker iets moois van weten te maken. Dit wordt gecombineerd met beperkte hack and slash gameplay, dankzij de stamina balk van de Striver. Dit camerapunt zorgt er voor dat je ver om het personage heen kan kijken, waardoor je de komende gevechten kan plannen en al relatief vroeg kunt zien wat je te wachten staat als je een bepaald pad wil bewandelen. Het zorgt echter ook voor een punt van ergernis. In bepaalde secties van de game is het erg onoverzichtelijk waar je wel en niet kunt lopen. Dat heeft wel eens gezorgd voor een mislukte ontwijkingspoging en dat kan frustrerend zijn. Op het gebied van geluid heb ik weinig aan te merken. Het is alleen jammer dat monsters en personages wel kreunen, maar niet zijn voorzien van een stem.

Waren het maar zeven bazen

Zoals je gewend bent van dit type game draait het tijdens het avontuur om het vechten tegen de vele bazen die je in de weg staan. Deze bazen bereik je echter niet zonder slag of stoot. Zelfs de “standaard” vijanden zorgen voor genoeg uitdaging tijdens de speelsessies, dus je moet altijd alert zijn. Morbid beschikt ook over een aardig repertoire aan tussenbazen. Deze tegenstanders hebben meestal een grote levensbalk en kunnen heel wat klappen opvangen. Uiteindelijk draait het natuurlijk om de gevechten tegen de zeven Acolytes, de grote bazen in de game. Het is vooral tijdens deze gevechten dat Morbid op zijn sterkst is. Het ontwerp van de tegenstanders is gruwelijk en ranzig, met veel referentie naar de wezens van de diepte. Elk baasgevecht vindt plaats in een beperkte ruimte. Zodra je een gevecht aangaat worden alle uitgangen geblokkeerd, waardoor je goed om moet gaan met de ruimte die je hebt. Het zal je niet zijn ontgaan dat de game erg pittig is en dit zie je helemaal terug tijdens deze gevechten. Verliezen voelt echter nooit oneerlijk, omdat elke baas vecht volgens zijn eigen richtlijnen. Het is dus voornamelijk geduld hebben, anticiperen en niet overmoedig worden.

Kracht moet je vinden

Uiteraard zou dit type game niet compleet zijn zonder speciale rustpunten. In Morbid zijn dit de zogeheten “Shrines.” Hier kan je de encyclopedie lezen om wat meer over de wereld te weten te komen, maar het is ook een punt van kracht. Hier kan je de verdiende vaardigheidspunten uitgeven om jouw attributen te verhogen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan je levensbalk of je uithoudingsvermogen. Dit zijn ook de locaties waar je naar terugkeert als je sterft, wat regelmatig voor zal komen. Je hoeft ook niet bang te zijn dat je jouw welverdiende spullen verliest, alles blijft intact na het sterven. De shrines kunnen ook worden gebruikt voor fast travel wat jouw reis door de wereld veel prettiger maakt.

Zoals het een RPG betaamd zal je regelmatig op een nieuwe uitrusting stuiten. Het duurt daarom ook niet heel lang om goede wapens te vinden in de game. De Striver maakt gebruik van een handwapen en een afstandswapen en deze zijn tijdens gevechten te combineren om korte metten te maken met de tegenstander. Je moet echter wel rekening houden met de munitie. Naast het vinden van nieuwe wapens kan je de wapens ook versterken. Dit doe je door verschillende runes toe te passen op het wapen, waardoor ze speciale effecten kunnen krijgen, zoals het aanrichten van vuurschade.