Dorian de la Fosse | woensdag 2 Feb 2022, 20:25

Lees hier de review van het langverwachte nieuwe deel in de Oddworld-serie.

Gespeeld op Xbox Series S.

Oddworld is een serie die al heel wat jaartjes meegaat. Naast de uitdagende platformgames waar de serie om bekend staat zijn er ook een aantal spin-offs uitgebracht, waaronder zelfs een first person shooter-achtige game. Om de serie nieuw leven in te blazen kreeg in 2014 het origineel, Oddworld: Abe's Oddysee, een heuse makeover, en kreeg het een nieuwe naam: Oddworld: New 'n' Tasty! Zeven jaar na deze remake is daar eindelijk de remake van het tweede deel in de serie, Oddworld Exoddus, genaamd Oddworld Soulstorm. Hou je het nog bij? Mooi, dan gaan we door!

Abe de held

Oddworld Soulstorm is een game die lang in ontwikkeling is geweest. Ruim zes jaar geleden werd de game aangekondigd en de ontwikkelaar heeft de tijd genomen om de ware visie die Oddworld Inhabitants voor het origineel uit 1998 had uitgewerkt. In tegenstelling tot New 'n' Tasty! is Soulstorm dus geen één op één remake, maar een wens die voor de ontwikkelaar een realiteit is geworden. En die tijd en liefde is terug te zien in het eindproduct. Grotendeels in ieder geval.

Bij het starten van de game wordt je getrakteerd op een visueel indrukwekkende cutscene die een penibele situatie in een trein toont, waarna je kort daarna weer terug de tijd in gaat en weer in aanraking komt met Abe. Soulstorm speelt zich direct af na New 'n' Tasty! waar Abe zijn volk, de Mudokons heeft bevrijd van een bestaan als slaaf van de Glukkons om ze vervolgens weer te verliezen nadat hun schuilplaats wordt ontdekt. Als ware held van het volk krijg jij de discutabel nobele taak om al jouw Mudokon vrienden te verzamelen.

Platformen op hoog niveau

Soulstorm speelt uiterst soepel voor een platformer. Het springen gaat goed, de timing van simpele dingen als hendels overhalen is prima en de puzzels zijn relatief uitdagend. De hele ervaring wordt naar een hoger niveau getild door de oogstrelende kwaliteit van de game, waarbij de daadwerkelijke gameplay niet onder doet voor de cutscenes. De wereld lijkt ook te leven, met achtergronden die constant in beweging zijn en gevaren die van alle kanten kunnen komen. Het is ook goed om te zien dat Abe in de tussentijd wat volwassener en verantwoordelijker is geworden, alhoewel er nog steeds genoeg te grappen en grollen valt. De enige smet op deze ervaring is wellicht dat de besturing van Abe zelf wat strakker had gekund, maar na verloop van tijd went het vanzelf.

Redden wat er te redden valt

De game zelf is erg lang voor een platformer, reken maar op gemiddeld een uur of twintig. Tenzij je het goede einde wil halen, want reken er dan nog maar wat uren bij. Dit heeft er mee te maken dat er 1400 Mudokons in de game zitten die gered kunnen worden door Abe en als je het goede einde wil hebben dan moet je minstens 80% van de Mudokons redden. Dit betekent dus dat je menig level vaak opnieuw moet doen, wat normaal gesproken niet erg is, maar sommige levels duren ruim 40 minuten om te voltooien. Een aardige kluif dus. Daarnaast wordt jouw progressie bijgehouden met leaderboards en zijn er geheime levels te openen, dus de ontwikkelaar biedt genoeg redenen om de campagne te blijven spelen.

Gelukkig wordt deze taak draagzaam gemaakt door de Mudokons zelf. Abe heeft zijn kenmerkende chanting actie waarmee hij vijandige sligs kan overnemen om puzzels op te lossen of te voldoen aan zijn moordlust. Daarnaast is het jouw taak om de Mudokons in het level voor te kauwen hoe ze het level moeten overleven, omdat ze te dom zijn om hun eigen huid te redden. Ze zullen regelmatig sterven door hun eigen toedoen en hoewel dat aan het begin grappig is kan het uiteindelijk wel vervelend worden. Daarnaast heb je ook de mogelijkheid om voorwerpen te maken waardoor je nog meer opties hebt.

Naast de campaign zijn de Vykkers Lab Challenge Levels weer terug. Om eerlijk te zijn is dit een toevoeging die niet zo zeer noodzakelijk is. Hoewel de levels hun eigen uitdaging bieden voelt het meer als een poging de game langer te rekken nadat je klaar bent met het verhaal. Ik waardeer de poging echter wel.