Dorian de la Fosse | maandag 18 Nov 2019, 11:00

Fallout in space? Klinkt goed, maar is Obsidian erin geslaagd de hoge verwachtingen in te lossen?

Gespeeld op Xbox One X

Games met een verhaal die me laten nadenken over hoe ik de wereld zie en hier en daar ook hoe ik naar mezelf kijk, zijn helemaal m’n ding. The Outer Worlds vult deze nood perfect in. Ik begon aan m’n avontuur met het idee een Fallout in Space spelen en dat is The Outer Worlds in zeker zin ook. Toch had ik na een paar uur spelen niet langer het gevoel in een spirituele opvolger of zijtak van Fallout te zitten. De mechaniek en algemene gameplaygevoel mag dan wel sterk doen denken aan de megareeks van Bethesda, The Outer Worlds gaat toch nog een stapje verder. Obsidian brengt met de beste elementen van Fallout een game met pit, geestige momenten en toch wat vernieuwing voor het genre.

Lost in Space

Je speelt een ruimtekolonist die uit zijn winterslaap is ontwaakt nadat je kolonieschip tientallen jaren was vergeten. Phineas Welles, een gezochte crimineel, laat je ontdooien. Hij geeft je de opdracht hem te helpen om Halycon te verlossen van z’n maatschappelijke problemen. Het is allemaal wat overweldigend. Je wordt zonder boe of ba neergezet op een gloednieuwe planeet en de wildernis in gegooid. En je merkt onmiddellijk dat het allemaal niet zo vlot loopt als het hoort. Alles en iedereen werd gekoloniseerd en een bedrijf dat bekend staat als The Board, een alomtegenwoordig collectief van een tiental bedrijven, zwaait met de plak. Elke burger is verbonden aan The Board. Het zijn slechts radertjes in de winstmachine. Alle aspecten van iemands leven zijn ontworpen om KPI's en maximale winst voor het gezichtsloze bedrijf te leveren. Door kostenbesparende maatregelen zijn werknemers vaak ziek en hongerig en moeten ze toegang zien te krijgen tot de beperkte voorraad medicijnen.

Het is een grimmig universum, maar paradoxaal genoeg barst het van de persoonlijkheid en humor. De game heeft een pak pit en je moet enkele van de beste metgezellen die ik al ben tegengekomen in een RPG. Ik denk dat dit persoonlijk het punt is waar de verbinding tussen Fallout en Outer Worlds het sterkst is: The Outer Worlds brengt de bijtende humor en satire van de vroege Fallout-games terug, die de afgelopen jaren wel wat is verdund.

Kiezen is verliezen

Het morele systeem in The Outer Worlds is duidelijk aanwezig, maar Obsidian heeft z’n best gedaan de keuzes die gemaakt moeten worden zo veelzijdig mogelijk te maken. Het verschil tussen goed of kwaad is zelden duidelijk, net zoals in het echte leven. Natuurlijk heb je altijd de mogelijkheid om lekker extreem te gaan. Je kan The Outer Worlds spelen zoals je wilt. Je kunt zelfs op een rampage gaan en iedereen vermoorden die je tegenkomt, als je zo geneigd bent.

Op moordpad gaan raad ik je wel niet aan, want zo mis je heel wat leuks in dit spel. De spanning en ongelijkheid tussen de verschillen groepen in dit universum zijn een plezier om te ontdekken.Je ontmoet mensen van alle niveaus binnen de bedrijfsstructuur, allemaal met hun eigen kijk op de manier waarop de zaak wordt geleid. De teksten zijn strak en bieden veel nuance en humor. De problemen waarmee je tijdens het spel wordt geconfronteerd zijn de klassieke ethische dilemma’s. Het trolleyprobleem is bijvoorbeeld van de partij en laat je kiezen tussen niks doen en veel doden op je geweten of toch actie ondernemen en alsnog een klein aantal sterfgevallen veroorzaken. Of ben je meer verplicht iemand’s leven te redden die recht voor je staat dan iemand die kilometers van je verwijderd is? Onderhandelen over het voortbestaan van een hele samenleving aan de rand van een sterrenstelsel. De situaties tussen de verschillende planeten zijn dan nooit wel exact hetzelfde, ik had na een tijdje wel wat déja vu. Verschillende groepen die tegenover elkaar staan rond een bepaald element of territorium is wel een opzet die je meerdere keren zal tegenkomen.

Blik op de toekomst

Het spel is onlosmakelijk wat politiek getint door z’n setting en verwijzigingen naar extreem kapitalisme, klimaatproblemen en particulier ruimtevaartbedrijven. Maar het moet gezegd zijn; Obsidian heeft het prima aangepakt en het spel komt nooit belerend of geforceerd over. De personages en scenario's van Halcyon kropen in m’n hoofd en wilden me niet loslaten. Ik wil het spel zeker nog eens opnieuw spelen, andere keuzes maken en de impact zien. The Outer Worlds nodigt uit tot betrokkenheid en empathie op een niveau dat je gewoon niet vindt in andere games in dit genre.