Dorian de la Fosse | donderdag 18 Feb 2021, 21:33

Lees hier de review van deze side-scrolling beat ‘em up game!

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Directe gameplay
  • Puzzelen tijdens baasgevechten
  • De game is grappig
  • Lange laadtijden
  • Stijl had iets beter gekund

Gespeeld op Xbox Series S.

Side-scrolling beat ‘em up games bestaan al een geruime tijd. In eerste instantie waren deze games alleen te vinden in de arcadehallen, waarna ze uiteindelijk ook op de thuisconsoles van menig gamer verschenen. De formule was simpel: met een stick of knoppen aan de linkerkant kon je lopen en met een reeks knoppen aan de rechterkant kon je bewegingen uitvoeren waar Jackie Chan jaloers op zou zijn. Deze bekende formule is op de schop genomen in de nieuwste game in dit genre: Shing!

REVIEW

De Starseed

Het verhaal van Shing! is kort samen te vatten: Yokai hebben de Starseed, een voorwerp met sterke magische krachten, gestolen en het is aan een team van vier mensen om deze terug te halen. Dit zijn de ninja’s Bichiko, Tetsuo en Aiko samen met de op Vikingen geïnspireerde Wilhelm. Al vanaf het eerste level zijn alle personages speelbaar en krijg je de keus of je dit alleen of met vrienden wil doen. Als je alleen speelt kan je met een simpele druk op de knop wisselen van personage om zo andere combo’s en krachten te kunnen gebruiken, maar als je samen met vrienden speelt heb je meer personages op het veld waardoor je niet alles zelf hoeft te doen.

Omhoog, omlaag, links en rechts

Mass Creation, de ontwikkelaar van de game, heeft geprobeerd te innoveren in het genre en dat is ze aardig gelukt. Voor wie het wil is er de mogelijkheid om te vechten met de rechter analoge stick en dat is zeker aan te raden. Het is wat onwennig aan het begin, maar al snel zal je hier het voordeel van zien. Als je de stick omhoog beweegt haalt het personage uit richting het hoofd van de tegenstander. Weg zijn de dagen waarin je ellenlange toetsencombinaties in moet drukken om tegenstanders te raken op het juiste lichaamsdeel met een hele dikke combo. Je hoeft alleen maar bewegingen uit te voeren met de stick. Deze manier van spelen geeft je meer controle over de vechtersbazen, maar dat is natuurlijk niet geheel zonder consequenties, de game is best pittig. Je moet niet verbaast opkijken als het hele team een aantal keer met de grond gelijk wordt gemaakt. Dit komt voornamelijk door de variatie aan vijanden. Je kunt niet continu hersenloos om je heen slaan, je komt dan namelijk niet ver. Er zijn vijanden waarvoor je bijvoorbeeld op het juiste moment moet verdedigen om een pareeraanval uit te voeren zodat het schild verdwijnt. Doe je dit niet, dan loop je schade op als je hem probeert aan te vallen. Stel je voor dat je dit soort vijanden krijgt terwijl je ook nog grote en snelle tegenstanders hebt om mee af te rekenen. De chaos die je op dit moment voor je ziet is wat je regelmatig tegenkomt in Shing!.

Variatie binnen en buiten de gameplay

Als je veel van dit soort type games speelt dan weet je dat de games uiteindelijk repetitief aan gaan voelen en kunnen zorgen voor verveling. Om dit tegen te gaan hebben de ontwikkelaars een aantal zaken toegevoegd. Zo zijn de baasgevechten bijna allemaal anders en dan bedoel ik niet alleen hoe ze eruit zien en hoe ze aanvoelen, maar ook op het gebied van gameplay. Elke baas heeft zijn eigen zwaktes en jij moet die zien te vinden voordat je ze kunt beschadigen. Ik wil niet te veel spoilen, maar aan het begin van de game kom je bijvoorbeeld een baas tegen die zijn eigen minions opeet om sterke aanvallen te kunnen gebruiken. Er is bijna niets dat je hier tegen kunt doen, behalve ervoor zorgen dat je hem verblindt, zodat hij de verkeerde minion opeet waarna hij tijdelijk kwetsbaar wordt voor jouw aanvallen. Dit soort gevechten vergen wat tactisch inzicht en dat is een goede afwisseling.

Naast het vechten zijn er ook speciale scenes die je kunt openen door ze te vinden in de levels. Hier komen de helden bij elkaar om te praten met zichzelf of anderen die ze tegenkomen op hun reis. Dit is een ander aspect van de game die Mass Creation goed heeft aangepakt. Shing! is namelijk bijzonder grappig. Toegegeven, er zijn wat grappen en grollen die je kunt bestempelen als puberaal, maar het gros van de gesprekken zijn goed geschreven en, niet geheel onbelangrijk, erg goed ingesproken. Dit geeft meer kleur aan de personages waar je mee speelt.

Samen voor een (onnodig) lange tijd

Waar gaat Shing! de mist in, vraag je jezelf misschien af? Ik kan het antwoord op die vraag geven. Laten we beginnen met de laadtijden. Ik weet niet waarom, maar deze zijn ongelooflijk lang. We praten dan over makkelijk 30 tot 45 seconden voordat de game überhaupt is opgestart. De laadtijden halen ook de snelheid uit de game tussen de levels door en ik hoop dat de ontwikkelaar hier iets aan kan doen in de nabije toekomst. Daarnaast is de stijl van de game ook niet echt uniek te noemen. Dit is natuurlijk voor eenieder persoonlijk en daarom lastiger om een hard oordeel aan te hangen, maar met de innovaties die de ontwikkelaar heeft doorgevoerd had ik toch wel iets meer verwacht. Zeker als je het filmpje aan het begin hebt gezien. Waarom is de game niet in deze cartoonstijl?

Conclusie

Shing! is een geslaagde game op het gebied van innovatie binnen een genre dat al een hele tijd bestaat. De gameplay is soepel en direct en de game zelf is ook grappig. De voice-acting voor de game is heel goed gedaan, wat alleen maar bijdraagt aan een leuke ervaring. Shing! wordt echter geteisterd door enorm lange laadtijden die de snelheid uit de game halen en persoonlijk ben ik niet echt fan van de grafische stijl. Maar voor de prijs van twintig kan je hier geen buil aan vallen.

Reacties

Login of registreer om te reageren.